Af na bijna 7 jaar!
Het was in 2012 dat Sandra van Cherry Heart blog de online haakwereld veroverde met haar gigantische gehaakte lapjesdeken. Natuurlijk was de haakgoesting ook bij mij enorm aanwezig en ik maakte dan ook serieuze plannen om een gelijkaardig deken te haken.
Eenmaal ik alles gepland en klaar had vloog ik in het haken en zoals het zo vaak gaat bij zo’n projecten, in het begin gaat het snel. Het ene na het andere vierkantje werd gehaakt en meteen aan het vorige vast gemaakt.
Ik was zelfs zo enthousiast over het project, dat ik er twee tutorials over fotografeerde en schreef: eentje voor het vierkantje en eentje voor het vastmaken van de vierkantjes.
Maar zoals het zo vaak gaat bij mij en grote projecten, het enthousiasme tempert, nieuwe flashier projecten komen de show stelen en uiteindelijk verdwijnt het project in een mand en wordt het een poos vergeten, tot ik in een opruimbui ben en het opnieuw ontdek.
Met dit project is dit een paar keer gebeurt, dat ik weer periodes enthousiast vierkantjes haakte en vastzette, om het deken vervolgens weer in een vergeetmand te dumpen.
Mei vorig jaar kreeg ik weer zo’n opruimbui en vond ik een deken dat eigenlijk al behoorlijk groot bleek.
Ik wist nog dat mijn originele plan was om in het deken een soort voetzak te verwerken, waardoor ik nog een behoorlijk aantal vierkantjes zou moeten haken. Maar mijn hoofd-in-opruimmodus had er ruim genoeg van. Zeven jaar lag dit project al te wachten. Hoogst tijd om het af te maken en dat mentale tabblad voorgoed te sluiten.
Ik mat het deken dat ik al had, bekeek de wol die erbij in de mand zat, maakte snel een rekensom en besloot dat ik met nog 8 extra vierkantjes en de boord een schitterend deken kon hebben.
En zo gezegd, zo gedaan! Amper een dikke week later legde ik het laatste uiteinde vast en kon ik dit project, dat al bijna 7 jaar in de maak was, eindelijk afvinken als AF!
Mannekes, wat ben ik blij dat het af is. Niet alleen omdat het één project minder is op mijn lijst, maar omdat ik eigenlijk echt wel verliefd ben op het eindresultaat. Kleurrijk, maar niet kitcherig en superzacht om onder te lezen of tv te kijken.
Hebben jullie ook van die projecten die zonder echte reden maar blijven aanslepen? En hoe pakken jullie dat aan?
Groetjes,
Charlotte
7 Comments
Nina Hobbysite
Echt heel mooi geworden! En het is gewoon af.
Miriam
O zo herkenbaar …. Een van de oplossingen is, dat ik niet meer zo gauw aan een groot project begin.In ieder geval niet voor mezelf of een nog nader te bepalen persoon. Het gaat veel beter als ik een soort dead line heb: een verjaardag van iemand, een kraambezoek of iets dergelijks.
Charlotte
Ja, een deadline is inderdaad de beste motivator. En bij mij is het ook zo dat zaken die ik voor mezelf wil maken, vaak naar de achtergrond verdwijnen in het voordeel voor projecten die bedoeld zijn als cadeautjes voor anderen.
Maar dat houdt me eigenlijk niet tegen om toch nog zo’n grote projecten te beginnen. Als het mij lukt om die dan ooit eens af te werken, zoals bij dit deken, dan mag ik niet klagen zeker 😉
Nancy uit Rumbeke
Maar Charlotte toch, je bent echt de enige niet. Vooral dergelijke dekentjes, met vierkantjes dus, blijven jaren en jaren aanslepen. Jij zet ze nog meteen aan elkaar, bij mij zitten ze in dozen van ijs … twee verschillende soorten vierkantjes … vooral van restjes, niet van opzettelijk gekochte wol …. en daarnaast had ik ooit eens een trui gebreid waar pas jaren later een tweede mouw van werd gebreid … toen kon ik er niet meer in en kon ik hem aan mijn moeder geven 🙂 🙂
Dus, we zijn met velen, het clubje van onafgewerkte projecten. Jouw dekentje is heel mooi geworden, mijn vierkantjes zitten nog steeds in hun doosjes. Ik maak de hele tijd kinderdekentjes in 2c2 om cadeau te doen …mss kan ik deze zomer wel eens aan mijn vierkantjes-project beginnen ook ………na dit 2c2 dekentje 🙂
Charlotte
Haha, de join-as-you-go methode is de enige reden waarom ik nog overweeg projecten met vierkantjes te maken. Want anders is het inderdaad een echte klus.
Succes met je onafgewerkte projecten!
zwartraafje
Zo mooi! Ik ben daar zelf ook ooit aan begonnen. Eentje in allemaal tinten blauw. Het enige probleem was dat ik het haken van die vierkantjes heel ontspannend vond maar het aan elkaar haken niet. Tegen dat ik dat besefte had ik wel net genoeg vierkantjes om een sjaal te maken dus heb ik het daar maar bij gehouden. 🙂
Charlotte
Goed opgelost!
Ja, de join-as-you-go kan op een bepaald moment echt onhandig worden. Maar als ik de vierkantjes laat liggen om alles achteraf aan elkaar te zetten, dan vrees ik dat dergelijke projecten nooit af geraken 😉