Truitje voor de June jurk – update 3
De laatste update dat ik over dit truitje plaatste dateert alweer van april. Ondertussen is het truitje zelf al bijna 6 maanden klaar, droeg ik het al bij mijn June jurk tijdens het huwelijk van mijn nichtje, maar daarnaast ook al op tal van andere jurkjes. Het truitje is dus goed gelukt en ik ben er eigenlijk wel trots op.
Maar laat ik eerst eens terugspoelen naar het vervolg van het maakproces.
Recap Update 1
In een eerste update over dit truitje vertelde ik over het voorbereidende werk.
Het plan was om een truitje te maken dat een combinatie was van de twee bovenstaande truitjes. Ik ging het model breien van het linkse truitje, maar met de kant-accenten van het rechtse truitje.
Hiervoor was heel wat reken en telwerk voor nodig, alsook het uitvissen van hoe het kantpatroon precies in elkaar zat. Na al dat tellen en uitvogelen kon ik eindelijk aan het echte werk beginnen.
Recap Update 2
In de tweede update was ik al redelijk gevorderd in het breiwerk.
Ergens halverwege het patroon echter, kreeg ik het knagende gevoel dat het truitje te groot ging uit vallen. Ik breide nog een paar rijen verder zodat ik de mouwen had afgezet en het truitje eens kon aan doen. Zo bleek mijn knagende gevoel juist te zijn.
Ik had even nadenktijd nodig om uit te vogelen waar ik in de fout was gegaan, maar uiteindelijk begreep ik dat ik geen rekening had gehouden met de benodigde negatieve toegift. Dit betekende dus dat ik terug aan het rekenen en tellen moest om dit euvel te proberen te verhelpen, maar hierbij bleek gelukkig dat mijn reeds gebreide stuk nog gerecupereerd kon worden. Ik moest slechts een 10-tal rijen uithalen en dan verder breien volgens de nieuwe berekeningen. Echter, de twijfel over de afmeting bleef nog knagen
Het vervolg, a.k.a. update 3
Voilà, nu jullie weer mee zijn met waar ik laatst zat met dit truitje, kan ik verder vertellen over mijn proces.
Nadat ik nog een paar rijen verder breide volgens mijn tweede berekeningen, nu wel rekening houdend met de negatieve toegift, moest ik echter definitief gaan toegeven dat het truitje nog steeds te groot uit viel.
Opnieuw duurde het even voor ik ontdekte wat er deze keer fout was gelopen. Totdat ik besloot om eens mijn steekverhouding van mijn proeflapje te vergelijken met de werkelijke steekverhouding gebreid in het truitje. Bleek nu dat daar toch een merkbaar verschil op zat.
Terwijl mijn niet-opgespannen proeflapje zo’n 23 steken per 10cm mat, waren dat in mijn truitje en in het opgespannen proeflapje slechts 21 steken. Dit betekende dus dat wanneer ik dacht 10cm breedte te hebben gebreid, ik in feite bijna 11cm had. Hierdoor werd het truitje in werkelijkheid al snel 8cm breder dan wat ik op papier had uitgerekend.
Dit was helaas geen fout die gemakkelijk kon worden opgelost door een paar rijen uit te halen.
Daarom moest ik van mijn hart een steen maken en helemaal opnieuw beginnen, beginnend met nieuwe patroonberekeningen rekening houdend met zowel de negatieve toegift als de werkelijke steekverhouding van 2,1st/cm.
Een geluk bij een ongeluk bij het moeten opnieuw beginnen, was dat ik nu een extra element kon toevoegen, eentje waar ik voorheen spijt van had gehad niet eerder te hebben bedacht, maar nu wel kon verwerken. Ik wilde namelijk nog een extra kant-element: een kantpatroon dat over de rug naar beneden liep en nog eentje die over de mouwen van de schouder naar de pols liep.
Na al dit nieuwe reken en telwerk tot in het oneindige te hebben gecontroleerd en overpeinst, raapte ik mijn tweede moed bij elkaar en begon weer te breien.
En breien.
En breien.
Tussendoor bewonderde ik meermaals het patroon dat tevoorschijn kwam op de rug en schouders. Ik was echt zo content dit te hebben ingevoegd. Dit maakte het truitje nog specialer, nog eleganter.
En zo bereikte ik eigenlijk weer vrij snel het punt waar ik de mouwen moest af zetten.
Zo op het zicht had ik al min of meer het gevoel dat de afmetingen deze keer wel goed zaten, maar het was toch met een klein hartje dat ik het truitje paste. Maar deze keer was het kleine hartje niet nodig. De afmetingen waren zoals gegoten, deze keer precies zoals ik het had berekend!
Vanaf dan moest ik me nergens nog zorgen om maken, behalve om de tijd, want ik wilde nu echt wel het truitje op tijd af krijgen voor het huwelijk van mijn nicht, zodat ik hem kon dragen bovenop mijn June jurk!
In het begin van dit bericht zei ik al dat dit gelukt is en hoe blij ik was met het eindresultaat. Maar om dit bericht toch met cliffhanger te eindigen toon ik jullie het eindresultaat in zijn volle glorie in een volgend bericht 😉 Tot dan!
Groetjes,
Charlotte
4 Comments
Nancy
Heel mooi en ik bewonder jouw doorzettingsvermogen ik ben benieuwd naar het vervolg
Charlotte
Dankjewel ^^
An
Ja, vind ik ook zo moedig dat je dat allemaal zelf zit te berekenen en ook nog opnieuw mee te beginnen.
chapeau!
Cliffhanger is leuk, ben curieus naar het vervolg =:)
Le petit requin
Mooooi! En echt, chapeau dat jij dat allemaal kan ontleden en uittellen! Ik zou, toch volgens mijn beroep 😉 , ruimtelijk inzicht moeten hebben, maar duidelijk niet genoeg want dat klinkt vooral als Chinees voor mij 🙂