Mee bezig #9

Ik had gehoopt dat als ik in zou plannen om minstens maandelijks te bloggen over de stand van zaken van mijn handwerkjes, dat dit een soort tegengewicht zou bieden voor mijn eeuwige besluitloosheid en twijfel, en mij dus zou aanzetten om wat sneller knopen door te hakken. Helaas merk ik daar nog niet echt veel van, dus ik vrees dat dit een saai, repetitief bericht gaat worden, lol.

Bij mijn vorige update van de debardeur zei ik al dat ik met uitstelgedrag kampte voor het breien van de randen. Dat uitstelgedrag is eigenlijk vooral te wijten aan twijfel en onzekerheid, wat belachelijk is, want het is alleen door iets te proberen dat ik ga kunnen beslissen wat de beste manier van aanpak zal zijn.
Uiteindelijk gaf ik mezelf een schop onder mijn gat en begon met een paar keer proberen zoeken naar de beste manier om steken op te pakken langs de rand: Welke maat breinaald past best bij mijn haakwerk? Neem ik 1 of meerdere breisteken per haaksteek op? Of neem ik beter steken tussen de haaksteken op? En wat met de ruimtes tussen clusters van stokjes: 1 breisteek of meerdere? Etcetera.
De foto hierboven is van wat mij uiteindelijk het beste resultaat leek, namelijk gewoon simpel 1 breisteek per haaksteek en per ruimte tussen clusters met een 3mm breinaald.

Dan was het gewoon een kwestie van erin vliegen en in eerste instantie lukte dit aardig. Ik had al heel wat steken en rondes gebreid voor de zoom, toen de twijfel opeens weer opdook.
Want ik herinnerde mij opeens dat de inspiratie-debardeur splitjes langs de zijkanten had, wat dus wil zeggen dat de zoom niet in één cirkel werd gebreid, maar in twee stukken. Dus, euhm, zou ik mijn debardeur dan ook niet beter met splitjes maken? Kwestie van geen dwangbuis te maken?
Dus ja, dan heeft dat ding daar weer een paar weken onaangeroerd gelegen, terwijl ik bleef twijfelen over uithalen en opnieuw beginnen of gewoon door te doen en zien wat het gaf.
Uiteindelijk heb ik het nu uitgehaald en ga ik dus de twee zomen apart breien. Wederom een wordt vervolgd dus!

Met het vage breiproject ben ik ook nog bezig, maar ik heb fase 1 ondertussen volledig afgerond en heb ik twee basisstukken in twee verschillende maten waar ik nu mee verder kan.
Voor één van de twee is zelfs fase 2 al afgerond!

In de naailes heb ik het project waar ik mee bezig was afgewerkt, dus hiervan komt binnenkort wel een apart berichtje.
Ik zoek nog een beetje eigenlijk hoe ik dit hier wil doen. Soms is een bericht van een afgewerkt werkje gewoon een paar foto’s van dat werkje, wat misschien wel een beetje een magere blogpost is, maar ja, ik kan dat toch niet in een “mee bezig” zetten, want dat ben ik niet meer, en mijn brein wil dat allemaal mooi apart georiganiseerd hebben, lol. Dus ja, je ziet het wel verschijnen 😉

Verder zijn we in de naailes nu bezig met kleine projectjes voor de warmste week. Denk aan kerstserviettes, pannenlappen, kleine beertjes, tasjes, etc.
Ikzelf ben bezig met een iets groter project, een handtas uit nog pied-de-poule stof van de rijke mevrouwen jurk.

Over de naailes gesproken, medecursist C. vroeg me of ik het zou zien zitten een breiwerkje af te maken, waar haar mama aan was begonnen, maar niet had kunnen afmaken, voordat ze eerder dit jaar onverwacht overleed.
Het project is ook een debardeur die ze voor haar kleindochter, C.’s dochter, aan het maken was. Zij had al meermaals gevraagd of iemand anders het kledingstuk zou kunnen afwerken, voor begrijpelijke sentimentele reden.
Ook al vond ik het verzoek een beetje intimiderend, net vanwege die sentimentele waarde, heb ik uiteraard ja gezegd.

In de zak met het project vond ik een volledig afgewerkt rugpand, de opzet voor het voorpand op rechte breinaalden, een drietal bolletjes wol en een print van het patroon.
Ik begon met het doornemen van het patroon (Laura debardeur van Veritas) en had al snel door dat het patroon niet echt was gevolgd, maar eerder als leidraad was gebruikt.
De gebruikte wol was anders dan die die in het patroon wordt aangehaald en het aantal opgezette steken lag een pak hoger dan de grootste beschreven maat. Dit werd dus rekenen en tellen, maar uiteindelijk niet zo moeilijk, gebruik makend van steekmarkeerders en een markeerdraad om het aantal steken en rijen te ontcijferen.

Het moeilijkste was eigenlijk de breispanning.
Ik brei van nature vrij strak, dus ik wist nog voor ik eraan begon dat ik nooit met dezelfde breinaalden ging kunnen breien. Enerzijds, ik brei nooit met rechte naalden, dus ik ging sowieso mijn rondbreinaalden gebruiken. Anderzijds ging ik zeker een grotere naald nodig hebben.
Helaas bleek ik zelfs met mijn allergrootste breinaalden nog niet de losse breisteek van het rugpand te kunnen nabootsen. Op basis van een klein proeflapje was er duidelijk een verschil, maar ik dacht dat dit uiteindelijk wel ging mee vallen, gezien je breiwerk wel een beetje kan in vorm trekken.
Maar toen ik het voorpand had afgezet en bovenop het bestaande rugpand legde, was het verschil toch veel groter dan ik had verwacht. Bizarre is dat het verschil vooral in de steekdensiteit ligt, want ik heb telkens evenveel rijen gebreid als in het rugpand en in de lengte zit ik er zo goed als boenk op. Het is dus alleen in de breedte dat het tegen trekt en ja, je voelt ook wel aan de twee panden dat het voorpand iets vaster is dan de rugpand.

Ik ga nu proberen of ik het voorpand toch niet in vorm kan trekken door het nat te maken en te blokken op de afmetingen van het rugpand. De gebruikte wol is 100% wol, dus normaal moet dat toch een beetje lukken?
Als het niet lukt, dan ga ik denk ik moeten uithalen en een grotere breinaald moeten aanschaffen. Ik vrees wel dat de wol zich niet zo gemakkelijk zal laten uithalen… Geen gemakkelijken.
Ik heb het probleem voorgelegd aan C. die niet meteen wou dat ik opnieuw zou moeten breien, maar ja, ik wil toch wel een schoon werk afleveren, vooral als het zo’n emotionele waarde heeft. Moeilijk, moeilijk!

En dat is alles voor nu. Toch een langer bericht dan ik had verwacht toen ik begon te schrijven. Dus hopelijk toch niet zo saai voor jullie om te lezen als ik had voorspeld 😉

Groetjes en tot de volgende,
Charlotte