Dezer dagen #4

Het is weer eventjes geleden dat ik nog eens een paar willekeurige fait-divers met jullie deelde. Ik grabbelde in mijn mentale ton en doorliep de foto’s op mijn telefoon en vond volgende kleine stukjes die jullie misschien leuk zullen vinden!

---

Gekeken naar: Dirk Gently’s Holistic Detective Agency.
Ik ging strijken, mijn meest gehate huishoudelijke taak. Die wordt gelukkig wat verzacht sinds ik een tablet en Netflix heb. Dus deze keer ging die ook mee naar mijn strijkzolder en koos ik een serie uit terwijl mijn machine aan het opwarmen was.
Ik had al hier en daar iets over die serie gehoord, plus het is gebaseerd op boeken van Douglas Adams (dien van Hitchhickers Guide), dus besloot ik het te proberen.
Mijn eerste reactie: Wat is me dat? Zo absurd!
Mijn tweede reactie: Hmm, ga toch naar de volgende aflevering kijken.
Daarna: Next. Next. Next. Aww, tis gedaan. Komt er een seizoen 2?
Dus ja, ik vond het leuk. Absurd, grappig, over the top en verslavend. Gaat dat zien!
En, oh ja, het was de perfecte afleiding bij het strijken, want ik streek in één keer de volledige mand leeg!

---

Mild ontgoocheld over: de keuze van de nieuwe Doctor in Doctor Who.
Voor het eerst in hun geschiedenis is de acteur die de Doctor gaat vertolken een vrouw. Niet dat ik daar persé iets tegen heb en ik ga zeker blijven kijken, maar ik vind het jammer dat de BBC gezwicht is voor de stemmen die een vrouw wilden. Ik ben het een beetje beu dat alles tegenwoordig zo overdreven politiek correct moet zijn. Alsof er geen sterke vrouwen mee deden in Doctor Who. Ja, ze werden bestempeld als zijn compagnons, maar meer dan eens waren zij diegene die de Doctor leidden en niet andersom.
Nu ja, het was wel te verwachten door het ganse Master/Missie gedoe en de laatste paar afleveringen met Bill. We zien wel wat het geeft.
Alleen hoop ik dat ze er geen homoseksueel entendre aan geven. Opnieuw, niet omdat ik daar iets op tegen heb, maar dit ruikt voor mij ook weer naar het overdreven politiek correcte. Alsof de BBC daar nog niet genoeg aandacht aan geeft, niet alleen in Doctor Who, maar denk maar aan de spinoff Torchwood. Daar heb ik ook graag naar gekeken, maar alsjeblief, het is een tv-serie voor het plezier. Niet alles moet zo duidelijk rond onze oren geslagen worden (Kijk, mensen, dit is normaal!) of moet een dubbele betekenis hebben.
Maar zoals gezegd, we zien wel, want ik ben eigenlijk ook wel een beetje benieuwd, vooral ook omdat er (eindelijk) een nieuwe schrijver komt. Hopelijk krijgt de serie weer wat nieuwe schwung!

---

Geëxperimenteerd met: een recept voor bananencake.
Op ons hotel op reis serveerden ze heerlijke bananencake. Die was zo lekker, dat ik dat zelf moest proberen.

Dit was poging nummer 3. De smaak zit (bijna) goed. De kunst is om de bananen pas te verwerken als de schil bijna helemaal bruin/zwart is.
Alleen werd deze iets te kort gebakken. Het is moeilijk te zien wanneer de cake gaar genoeg is, want het blijft altijd wat vochtig door de bananen. We proberen verder!

---

Gescoord: Tickets voor het concert van Ed Sheeran volgend jaar.
Nadat het niet was gelukt voor zijn concert in het Sportpaleis, hadden mijn nichtje Romanie en ik deze keer meer geluk. Beetje zot om een jaar op voorhand tickets te verkopen en dat dan meteen ook in nog geen uur uit te verkopen! Ben wel benieuwd!

---

Uit de tuin: een monstercourgette en lekker boontjes.

   

Toen ik terug kwam uit de Azoren kon ik deze gigantische courgette van bijna 1,3kg oogsten. En mijn boontjes hadden het ook goed gedaan. Niet slecht voor een eerste maal moestuinieren!
De courgette werd trouwens een heerlijke gazpacho en de boontjes een Luikse salade. Heerlijk zomers en eigen kweek!

---

Ook gekeken naar: Glow.
Een serie over vrouwelijke worstelaars in de jaren 80. Ahem, u begrijpt misschien dat ik er niet te veel van verwachtte. Maar kijkt, ik was aangenaam verrast. Leuke personages die echt aanvoelen, een perfecte mix van humor, serieuzere thema’s en een beetje cheese in een lekker jaren 80 sausje. Leuk voor die avonden waar je niet te veel wilt nadenken en gewoon wilt kijken.

---

Geschrokken van: een monster in de tuin.
Deze zomer heb ik gigantisch veel sprinkhanen in de tuin. Geen idee waar die op af komen, maar als ik door het gazon loop, dan springen ze alle kanten op.
Ik was bezig wat onkruid aan het trekken (argh, heermoes!) toen ik plots ook een grote sprong maakte, weg van mijn lavendel. Reden? Dit monstertje:

Schone spin, een tijger- of wespspin, wiens favoriete hapje – je raadt het – sprinkhanen zijn. Het was wel even verschieten, want ik ben geen zo’n fan van spinnen. Maar deze toch even van dichtbij bewonderd. Ik moet wel zeggen dat ik nu toch wel wat afstand bewaar van mijn lavendel. Ik weet het, onnozel, maar ik kan er niks aan doen…

---

Gelachen met: een ontdekking op Spotify.
Ik laat regelmatig Spotify zelf kiezen naar welke muziek ik luister via de automatische playlist ‘Discover Weekly’. Hierbij wordt muziek afgespeeld in het genre waar je vaak naar luistert, maar groepen die je misschien nog niet kent. Altijd leuk om iets nieuws te ontdekken.
En dan kwam Van Canto’s Fear of the dark voorbij en ik lag strijk. Ik kwam haast niet meer bij, zo hilarisch vond ik het. Van Canto is namelijk een a-capella metal band en maakt covers van gekende nummers. Ge moet daar naar luisteren. Het is zeker niet grappig bedoeld, maar komaan man, ‘dikiedikiedam’, wie gaat daar nu niet mee lachen?

En als je nog een beetje wilt lachen, luister ook eens naar Master of Puppets. Die intro! Hi.la.risch!

---

Opgeruimd in: de haak- en breiwerkjes.
Een deel van de werkjes waar ik mee bezig ben hebben mijn aandacht verloren en zullen die hoogstwaarschijnlijk niet meer terug krijgen. Dus ik probeer er nu een beetje korte metten mee te maken: uithalen of weg doen.
Zo ook een gehaakte pied-de-poule sjaal waar ik meer dan 2 jaar geleden aan begon.

   

De steek en het kleurenspel vind ik wel leuk, maar de resulterende stof werd veel te stijf, zelfs nadat ik een paar keer herbegon met een grotere haaknaald. Ondertussen lag die al veel te lang gewoon te liggen, dus besloot ik hem uit te halen. Weer meer wol om iets nieuws mee te maken.

---

En over wol gesproken: rommelen in oude onafgewerkte stukjes gaat niet zonder ook in de wolbakken te beginnen snuisteren. Zo haalde ik nog eens mijn doos Zeeman Super Soft boven. Schaam.te.lijk hoeveel ik daar van heb liggen. Om en bij de 100 bolletjes *bloos*

Ik ontdekte ook nog een paar bolletjes waarvoor ik nog geen kleurenkaart had gemaakt (ankertjes). Ondertussen zit ik al aan 34 verschillende tinten!
Terwijl ik bezig was, maakte ik ook nog een paar nieuwe proeflapjes in naalden waarvoor ik nog geen had gemaakt. Hiermee begon het weer te kriebelen om een paar van de oude plannen met deze wol uit te voeren. Eerst op de lijst wordt waarschijnlijk de Buttercup

---

Gesmuld van: Burgers van zoete aardappel.
Via de blog van Gerhilde ontdekte ik de website Smøllen en daar viel mijn oog op een receptje voor deze vegetarische burgers. Dat kon niet anders dan lekker zijn en dat was het zeker en vast!

Voor mij geen koriander, want ik ben één van die mensen voor wie dat naar zeep smaakt, maar wel paprika- en currypoeder! Past heel goed bij zoete aardappel.
Alleen jammer dat er geen hoeveelheden bij staan, want mijn burgers waren niet vast genoeg en vielen uit elkaar toen ik ze uit de pan haalde. Dus volgende keer een extra eitje, denk ik. Want zeker, een volgende keer komt er! Njammie!

---

Geluisterd naar: nog zo’n Spotify ontdekking, maar dan serieuzer: Blackmore’s Night.
Keltische folkrock onder leiding van Richie Blackmore, voormalige gitarist van Deep Purple. Het nummer dat passeerde was Storm en het was meteen liefde. Die gitaar, zo schoon zeg.

---

Meegzongen met: het debuutalbum van Exit Eden.
Nog één Spotify ontdekking om het af te leren. Exit Eden is een band dat nog het best omschreven kan worden als een metal girlband. Ze maken covers van gekende pop nummers (denk Madonna, Rihanna, The Backstreet Boys) en het is bijna onmogelijk om zelf niet in zingen uit te barsten (tot groot ongenoegen van de buren, waarschijnlijk).
Hier is hun cover van Impossible van Shontelle.

Niet slecht in deze ruigere versie 😀 En jawel, smoelen trekken, overacting en belachelijke tenue’kes zijn verplicht in dergelijke videoclips 😉

---

Telkens wanneer ik denk dat ik deze blogpost kan afronden, bedenk ik nog een ander puntje. Maar bon, ik ga het nu afsluiten. De rest bewaar ik dan wel voor een volgende keer 😉

En waar zijn jullie nog mee bezig?

Groetjes,
Charlotte