Diep in de zee

Iets dat al heel lang op mijn ’te haken’ verlanglijstje staat is een zeemeerminnenstaart deken. Online kun je er tal van voorbeelden van vinden, zowel gehaakt, gebreid als genaaid.

© 4aSong.etsy.com

© creations.littlepandamom.com

© yarnutopia.com

© twinkledeals.com

© simplyrealmoms.com

© knotenufknitting.com

© happybambino12.etsy.com

© ekackowski.wordpress.com

© candiceayala.com

Gratis patronen of inspiratie is ook bij de vleet te vinden, maar niks kwam precies overeen met wat ik in mijn hoofd had. Dus ging ik zelf aan het experimenteren. Ik probeerde tal van steken en ideeën. Haakte proeflapjes en haalde ze weer uit. Niks was precies zoals ik het wou, telkens schoot er iets te kort.
Mijn laatste experimenten draaiden allemaal rond schelpjes met achterlangse stokjes (= backpost double corchet). De achterlangse stokjes duwen de onderliggende steken wat vooruit, zodat een 3D-effect wordt gecreëerd en dat is wat ik wou, duidelijk zichtbare schubben wanneer je met een één-kleurige wol haakt. Maar toch ontbrak er nog iets. En dan bij toeval zag ik volgende steek bij MyPicot.com en ontdekte ik wat ik in mijn experimenten miste:

Die extra picots (ha!) bovenop de schelpen doen het 3D-effect extra uitkomen en geven de schubben nog iets extra magisch! Ideaal om mee te experimenteren voor een zeemeerminstaart! Daarmee ging ik verder aan de slag.

Beslissen hoe ik het deken ging starten, hoe breed en hoe lang het ging worden, vanaf wanneer ik in rondes ging beginnen werken, hoe het stekenpatroon omzetten van een heen-en-weer steek naar een in-rondes steek, hoe de staart spitser laten lopen naar beneden toe, etc.
Al dit besliste en werkte ik op voorhand uit, met proeflapjes en op papier, totdat ik bijna alles had uitgeschreven en het enkel een kwestie van haken werd en hopen dat het zo zou zijn zoals ik me had voorgespiegeld.

Terwijl ik speelde met het stekenpatroon kwam ik ook al tot de constatatie dat het een echte wolvreter ging worden, dus met 1 bolletje in 1 kleur ging ik absoluut niet genoeg hebben voor de dimensie die ik wou voor mijn zeemeerminnenstaart. Dus volgde nog een leuk moment waarbij ik met mijn wolletjes kon spelen om de perfecte kleurengradiënt samen te stellen.
Alle drie de opties vond ik leuk, maar ik besloot voor de meest zee-achtige te gaan met de groen-naar-blauw gradiënt.

En dan had ik alle elementen bij elkaar: het stekenpatroon, mijn patroon voor de zeemeerminnenstaart en mijn wol. Starten dan maar!

In het begin haakte ik snel vooruit, want ik wou zien hoe de kleurenwissels eruit gingen zien. Mijn ideale beeld voor de zeemeerminnenstaart is een echte gradiënt van de ene kleurschakering naar de andere, maar ik wist dat dit quasi onmogelijk realiseerbaar is met uni-kleurige wol. Dus ik keek een beetje bezorgd uit naar hoe mijn oplossing er uit zou gaan zien. Maar ook al zijn de kleurwissels vrij abrupt en vormen ze een bandenpatroon, toch vind ik het er leuk uit zien doordat de gekozen kleuren mooi op elkaar aansluiten.

Na de eerste snel gehaakte rijen, vervolgde het haken in een meer gezapig tempo. Ik was nog steeds nieuwsgierig, maar het gebeurde wel eens dat ik het een avondje liet rusten in het voordeel van één van de gebreide truien in de maak. Langzaam maar zeker groeide de staart, algauw ging ik over tot het haken in rondes tot ik uiteindelijk naar het einde toe de staart begon te versmallen voor de staartvinnen. Deel één van de zeemeerminnenstaart was af en ik zag dat het helemaal goed zat!

      
Voor- en achterkant

Hoe ik de staartvinnen ging haken wist ik eerder dan het eigenlijk stekenpatroon. Gewoon twee lapjes in stokjes gehaakt in de achterste lussen om het ribbelpatroon te bekomen.

Achteraf gezien is dit misschien het enige in gans mijn zeemeerminnenstaart dat ik nog zou veranderen. Ik denk dat een nog bredere staart net iets mooier zou zijn geweest.
Maar kijk, het eindproduct is toch ook het zien waard, vind ik!

Ik ben enorm blij hoe het stekenpatroon er voldoende structuur van de vinnen in steekt zonder te zwaar te worden (zoals je misschien met de krokodillensteek zou krijgen). Ik ben ook enorm blij met hoe het kleurenschema in elkaar past, de gradiënt van boven naar beneden, met de vinnen in dezelfde gradiënt als kers op de taart.
Misschien niet helemaal zoals het in mijn hoofd zat, maar toch verdomd dichtbij! 😀

Dus je merkt, ik ben echt wel blij met dit werkje en het kriebelt eigenlijk om ook de andere kleurenschema’s die ik hierboven toonde uit te proberen!

De zeemeerminnenstaart was precies op tijd af voor het verjaardagsfeestje van één van mijn nichtjes, die ik een klein beetje associeer met de kleine zeemeermin, waarschijnlijk omdat dit de eerste Disney prinses is waarover zij praatte, toch voor zo ver ik mij kan herinneren. Dus een perfect cadeau me dunkt!

Groetjes,
Charlotte