De concerten van 2016
Vroeger hield ik heel minutieus bij naar welke concerten ik was geweest en wat de setlijst van dat concert was geweest. Nu doe ik dat precies wat minder en dat vind ik eigenlijk wel wat jammer.
Met behulp van mijn kalender en een aantal foto’s die ik op mijn Instagram plaatste lukte het me toch vrij aardig om mijn bezochte concerten van 2016 te reconstrueren. Omdat ik zo’n lijstjes zelf wel graag herlees, vond ik het wel een tof idee om er hier een verslagje van te maken.
Symphony X (20/02/2016)
Mijn eerste concert in 2016 was er eentje van Symphony X. Ze speelden in de Biebob in Vosselaar, een relatief kleine zaal, en hadden 2 bands te gast als voorprogramma: Melted Space en Myrath.
De eerste groep heb ik gemist, maar ik was wel op tijd om Myrath te zien. Ik kende ze niet, maar ben blij ze gezien te hebben, want ik was onder de indruk. Myrath komt uit Tunesië, een niet voor de hand liggend land, en brengen hun roots te luister in metal met oosterse melodieën. Hun optreden was indrukwekkend en kwalitatief hoogstaand. Een groep om in de gaten te houden.
De videoclip doet me echt ineenkrimpen door het hoge gehalte aan cheesiness, maar ik denk dat dit ergens een ongeschreven wet is in de metal: En gij zult pijnlijk ongemakkelijke videoclips maken!
Het voorprogramma was een goede opwarmer voor de hoofdact, het machtige Symphony X, een groep waar ik toch al een aantal jaar fan van ben. Complexe gitaarrifs, melodieuze thema’s en een zanger met een fantastische stem. Alle elementen voor een zalig optreden en ik werd niet ontgoocheld. Zalig en machtig optreden.
Hun nieuwste album, Underworld, een conceptalbum wat dus eigenlijk een verhaal verteld, werd integraal gebracht afgewisseld met nog een paar oudere nummers.
Schitterend, foutloos concert. Sir Russell Allen, de zanger, blijft mij verbazen. Wat een stem man! En geen nootje er naast, op geen enkel moment.
Noel Gallagher’s High Flying Birds (17/04/2016)
De eerste groep waar ik ooit echt fan van was, was Oasis. Helaas heb ik ze nooit live kunnen zien, maar toen ik de mogelijkheid had om naar Noel Gallagher, toch wel de ziel van het voormalige Oasis, te gaan, greep ik die kans met beide handen.
Noel Gallagher bracht ondertussen al twee albums uit met zijn High Flying Birds. Twee, naar mijn mening, heel sterke albums waar ik graag naar luister en herluister.
Het optreden van Noel Gallagher’s High Flying Birds in Vorst zat tjokvol goeie nummers, de één na de ander. De beste zanger is hij niet, maar hij weet zijn nummers naar zijn vocale kunnen te schrijven en weet ze dan ook nog eens goed te brengen. De overige muzikanten waren trouwens ook van een hoogstaand niveau, met extra pluimpjes voor de koperblazers.
Een grote prater met pakkende bindteksten is hij niet, maar tot mijn grote vreugde bracht hij ook een aantal Oasis-klassiekers!
Stiekem vond ik ten tijde van Oasis de nummers die Noel voor zijn rekening nam steeds de beste op het album. Don’t look back in anger blijft een van mijn topfavorieten en kan me, na zoveel jaar, nog altijd behoorlijk bekoren.
Verrassend vond ik ook Noel’s versie van Wonderwall.
Schitterend concert zonder een moment van verveling, met een vleugje nostalgie. Topartiesten!
Evergrey & Delain (06/11/2016)
Delain is een groep dat ik nu iets meer dan een jaar volg. Ze brengen symphonische metal, wat spek naar mijn bek is.
Evergrey, een Zweedse progressieve metalband, ken ik al langer. Ik verloor ze echter wat uit het oog, omdat ik ze wat te melodramatisch vond worden.
Een concert waar deze twee groepen het podium betreden zag ik dus wel zitten!
Eerst Evergrey, dat een strak optreden verzorgde, vooral puttend uit albums die ik niet echt kende, maar me zeker live konden bekoren. Je zag dat de band zelf plezier beleefde aan het optreden en dan wordt het concert sowieso leuker. Dit optreden heeft er voor mij althans voor gezorgd dat ik de groep wil herontdekken en ik moet zeggen dat ik alvast heel graag naar hun laatste album, The storm within, luister.
De hoofdact dan, Delain. Hier moet ik zeggen dat ik toch wel een beetje onderweldigd was. Het was niet slecht of zo, maar het pakte mij ook niet echt mee. Ik luister graag naar hun albums thuis, maar nu ik het live hoorde en het mijn volle aandacht schonk vond ik het nogal repetitief. Ik heb een paar keer gedacht:”Hoe? Hebben ze dit nog niet gespeeld?“; wat niet meteen het beste teken is. Jammer.
Orphaned Land (19/11/2016)
Orphaned Land, een Israëlische prog-metalband, vierde in november hun 25-jarige bestaan in de Biebob. Ze hadden ook twee voorprogramma’s bij, die ik niet kende: Imperial Age en Voodoo Kungfu.
Voor de eerste van deze supports was ik te laat, maar de tweede heb ik gezien en afgekeurd. Voodoo Kungfu had blijkbaar wel nogal wat volgelingen, maar voor mij was het gewoon kabaal zonder inhoud. Totaal niet wat ik zou verwachten als voorprogramma van Orphaned Land, een band met bakken inhoud.
In een tijd met spanningen tussen verschillende godsdiensten, probeert Orphaned Land een positieve boodschap te verspreiden met hun muziek, waarin ze aanzetten tot vrede en respect.
Wanneer het voorprogramma eindelijk was uitgeraasd, kon de pret beginnen. Tot mijn verbazing liep de zaal redelijk leeg, waardoor het een vrij intiem concert werd. Beetje vreemd als je je aangekeken voelt door de band, wat waarschijnlijk te wijten was aan het feit dat hun vrienden net voor mij stonden, maar bon, het duurde niet lang voor ik dat gewoon vergeten was, want de muziek zweept je zo mee. Schitterend concert en compleet onbegrijpelijk dat er zo weinig volk was!
Nog een leuke anekdote om te onthouden: Na het concert plaatste ik nog een fotootje op mijn instagram. De volgende dag bleek de foto een aantal keren leuk bevonden, ook door profielen die mij niet direct iets zeiden. Bleek dat zowel de gitarist als de zanger één van die profielen waren 😀
Therapy? (24/11/2016)
Therapy? ken ik nog van mijn tienerjaren. Een echte fan kan ik mezelf niet noemen, want ik heb ze nooit actief gevolgd of zo. Ik ken gewoon hier en daar een nummer en vind ze doorgaans wel goed. Hun bekendste nummer voor de doorsnee radioluisteraar is ongetwijfeld Diane
Toen een vriendin mij zei dat Therapy in het lokaal cultureel centrum zou optreden met hun akoestische tour viel ik bijna van mijn stoel. Tickets werden daar en dan besteld.
En mannekes, wat was dat een goeie beslissing!
Geen idee wat ik van een akoestische Therapy? kon verwachten, maar dat bleek heel veel te zijn. Hun muziek kwam verbazingwekkend goed tot hun recht en werden steeds ingeleid door hilarische bindteksten van de frontman Andy Cairns. Nog nooit zoveel gelachen tijdens een concert!
En in 2017
Dit jaar belooft alvast ook al een fijn concertjaar te worden met de reeds bemachtigde tickets voor Iron Maiden en de Ayreon Universe show van Arjen Anthony Lucassen. De lijst van zangers en muzikanten voor deze laatste is zooooo indrukwekkend. Ik kijk er naar uit!
Groetjes,
Charlotte
2 Comments
Nanita
Ooh ik wou ook ZO graag naar Iron Maiden! Helaas te lang gewacht voor tickets 🙁
Charlotte
Ja, wij zaten op de dag van de start van de verkoop paraat met twee computers en het is dan nog maar op het nippertje gelukt. Ik denk omdat ze enkel optreden in GB, Duitsland en België, heel veel Fransen en Nederlanders tickets gekocht hebben in België.