The Miniaturist

The Miniaturist van Jessie Burton kocht ik in februari via Bookdepository. Ik kwam de titel ergens tegen op Goodreads. De cover was een plaatje, het gegeven intrigerend en de recensies vooral lovend. Dus toen ik nog eens zin had om een bestelling te plaatsen bij mijn favoriete online boekenwinkel (ja, ik heb zo af en toe van die kuren), werd deze zonder al te veel twijfel aan het winkelwagentje toegevoegd.

The Miniaturist speelt zich af in het Amsterdam van de 17de eeuw en volgt Petronella Oortman die na haar huwelijk met Johannes Brandt, een succesvolle VOC-koopman, verhuist naar een huis aan de prestigieuze Herengracht. Als huwelijkscadeau krijgt ze van haar kersverse echtgenoot een prachtige miniatuurversie van hun huis. Maar wanneer Petronella een miniaturist aanschrijft om te helpen het poppenhuis te vullen, is dit het begin van een aantal bizarre gebeurtenissen.

Laat ik beginnen met het zeggen dat ik dit boek de schuld geef van mijn 3-maanden-durende leesdip. Nadat ik het uit had, had ik echt absoluut geen zin meer om te lezen, noch op papier, noch op de e-reader. Dit zegt dus genoeg over wat ik vond van het boek: een ware ontgoocheling.

Ten eerste heb ik me serieus moeten dwingen om het boek uit te lezen. Het verhaal komt heel traag op gang, kabbelt en kabbelt maar door. Een maand heb ik nodig gehad om het uit te krijgen, wat voor mij dus echt wel veel is.
Ten tweede kreeg ik weinig voeling met de personages. Ze doorstaan tragedies en worden gedesillusioneerd, maar het kon me eerlijk gezegd niet zo veel schelen. Hun acties en gevoelens vond ik ongeloofwaardig en vaak compleet onbegrijpelijk.

Uiteindelijk wou ik het boek toch echt uitlezen, ook al was het een ware worsteling. Waarom? Omdat ik potjandorie wou weten hoe het nu eigenlijk zat met die mysterieuze miniaturist.
Heel (heeeeeeeel!) gestaag wordt het mysterie rond dit raadselachtige personage opgebouwd. Steeds wanneer je denkt dat het geheim ontrafelt zal worden, wordt je weer naar een andere ongerelateerde gebeurtenis of saaie conversatie geleid. En dan opeens is het boek gedaan. Bepaalde gebeurtenissen komen tot een opnieuw weinig geloofwaardige crescendo, maar het hoe en wat van de miniaturist wordt nooit echt uitgelegd. Het blijft allemaal zeer vaag en onduidelijk.
Toen ik de laatste pagina uit had dacht ik echt dat er een hoofdstuk of twee aan mijn boek ontbraken, maar toen dit niet het geval bleek te zijn, bladerde ik in mijn verwarring opnieuw naar het cryptische eerste hoofdstuk, hopende dat ik daar iets over het hoofd had gezien. Maar neen, het boek eindigt echt zonder enige uitleg over het titelpersonage.

Ja, ik weet dat ik hiermee waarschijnlijk een belangrijk element van het boek verklap en ik zou me hiervoor kunnen excuseren, maar dat ga ik niet doen.
Serieus, wanneer je je boek als titel “The Miniaturist” meegeeft, dan mag een mens toch wel verwachten dat dit een belangrijk personage zal zijn dat uiteindelijk een achtergrond en een motief zal meekrijgen. Wanneer dan blijkt dat dit gewoon een soort Deus ex Machina is, een krampachtige poging om een dun verhaal enige geheimzinnigheid mee te geven, zonder enige diepgang of relevantie op het eind, dan mag een mens toch wel teleurgesteld zijn en besluiten dit element te verklappen. Zo hoop ik misschien toch een aantal van jullie de ontgoocheling en de daarop volgende desinteresse in boeken te kunnen besparen die ik heb opgelopen na het lezen van The Miniaturist.

Moest je na het lezen van deze recensie het boek toch een kans willen geven, het is beschikbaar in het Nederlands met de titel Het huis aan de gouden bocht.