First Law Along #7: Sharp Ends
Waar ik bij het vorige boek bijna te laat was voor de bespreking tijdens de live show, heb ik dit boek ruim op tijd uitgelezen. Oorspronkelijk stond de show voor dit boek ingepland voor 11 februari, maar door de overvolle agenda van organisator Becca werd het een maand uitgesteld naar 11 maart. Toch besloot ik deze al meteen begin februari te lezen, alleen bleef ik het uitschrijven van mijn recensie wat voor me uit schuiven. Maar hier is hij dan, en alsnog op tijd voor de discussies!
Joe Abercrombie – Sharp Ends (First Law World #7) ★★★
Genre: Grimdark Fantasy (kortverhalen)
The Union army may be full of bastards, but there’s only one who thinks he can save the day single-handed when the Gurkish come calling: the incomparable Colonel Sand dan Glokta.
Curnden Craw and his dozen are out to recover a mysterious item from beyond the Crinna. Only one small problem: no one seems to know what the item is.
Shevedieh, the self-styled best thief in Styria, lurches from disaster to catastrophe alongside her best friend and greatest enemy, Javre, Lioness of Hoskopp.
And after years of bloodshed, the idealistic chieftain Bethod is desperate to bring peace to the North. There’s only one obstacle left — his own lunatic champion, the most feared man in the North: the Bloody-Nine . . .
Sharp Ends is een verzameling van 13 kortverhalen binnen het First Law-universum.
Mijn verwachting was dat het vooral bijkomende verhalen zouden zijn met personages die we al kenden uit vorige boeken. Hoewel hieraan zeker geen gebrek was, was ik ook aangenaam verrast om nieuwe, verrassend goed uitgewerkte personages te leren kennen, wier verhalen uiteindelijk de rode draad doorheen de verzameling vormden.
“But Glokta was an utter bastard. A beautiful, spiteful, masterful, horrible bastard, simultaneously the best and worst man in the Union. ”
Het openingsverhaal, A Beautiful Bastard, was echter wel precies het soort verhaal dat ik verwachtte in dit boek: een glimps van iedereens favoriete folteraar Glokta, voor hij de bittere sarcast werd die we kennen uit de eerste trilogie. Een sterke start dus.
Ik vond deze echt heel leuk om te lezen, vooral omdat het me glimlachend deed terug denken aan een paar geweldige Glokta-scenes uit de eerdere boeken. Voelde nostalgisch.
Het enige jammere vond ik dat het niet uit Glokta’s perspectief werd verteld, want ik had graag gehoord hoe hij klonk toen hij jonger was.
“Kindness brings kindness in the long run.”
Vervolgens krijgen we een verhaal waarbij onze twee nieuwe personages worden geïntroduceerd en hiermee is het patroon voor de rest van de verzameling gevormd: Een verhaal met één of meerdere oude bekenden, gevolgd door een verhaal met Shevedieh en Javre, van het moment dat ze elkaar ontmoeten, tot 19 jaar later hun wegen zich scheiden.
“I needed a man to fight for me. I needed a man who’d stop at nothing. I needed a monster.”
Over het algemeen heb ik wel genoten van deze verzameling.
Natuurlijk zijn er altijd verhalen die meer resoneren dan andere en hier was dit niet anders. Er waren er een paar die maar zozo waren of heel gemakkelijk te vergeten, maar altijd was er iets die de aandacht vasthield, ofwel een interessante verwijzing naar eerdere boeken of iets dat misschien wel terug zou kunnen komen in volgende boeken. Dit hield het geheel interessant en onderscheidt het van andere verhalenbundels, omdat het eigenlijk meer aanvoelde als een voortzetting van een verhaal, maar dan in kleinere, hapklare porties en tegelijkertijd een brug vormde om de tweede trilogie op te starten.
