Dezer dagen #17
Het is alweer van november vorig jaar geleden dat ik nog eens een dezer dagen post schreef. Het plan was toen om vrij snel een volgend bericht te schrijven, gezien ik toen toch een aantal plezante, memorabele momenten had gehad waar ik wel over wilde vertellen, maar dat werd uiteindelijk gereduceerd tot enkel vertellen over het kerstboom-logeer-weekend, omdat ik vond dat dit een afzonderlijk berichtje verdiende. De rest dat ik nog wilde vertellen werd, zoals zo veel hier, voor mij uit geschoven en uiteindelijk geschrapt voor een blogpost wegens niet achter de feiten te willen aanlopen.
Ondertussen is de kerstboom alweer een paar maanden opgeruimd, hangt de lente duidelijk in de lucht en had ik goesting om hier nog eens over wat fait divers te typen 🙂.
Proberen: plantjes stekken, meer bepaald mijn epipremnum.
Ik heb nog niet zo veel geluk gehad met kamerplanten, maar deze schoonheid vind het precies wel fijn bij mij. Nu hoop ik dat ik het niet vervloekt heb door dit zo zwart op wit te durven zeggen!
Toen ik deze in februari 2021 kocht, was het een schoon, beperkt plantje rond de kokosstam. Zoals je op bovenstaande foto kan zien, maakte hij al serieus wat bladeren bij, waardoor er al een aantal lianen naar beneden afhangen.
Nu las ik ergens dat je planten met luchtwortels, wat deze epipremnum dus heeft, heel gemakkelijk kunt vermeerderen met stekjes op water. Via deze video van MamaBotanica leerde ik hoe en ik wilde dat dus eens proberen.
Trouwens, ik leerde pas nadat ik deze had gekocht dat de Nederlandse benaming ervoor drakenklimop is. Wat een magische naam, vind je niet?
Ik nam uiteindelijk op 27/11/2021 twee stekjes en plaatste ze in water. Het ene stekje bleef in mijn living staan, niet ver van de moederplant. Het tweede stekje verhuisde ik naar boven, bovenop een boekenkast in mijn bureau.
Bij het eerst stekje zag ik vrij snel iets veranderen aan de luchtwortels die onder water zaten en na een zestal weken kon ik al 2 nieuwe witte worteltjes zien ontstaan. Nog eens 9 weken later waren de kleine worteltjes al over de 10cm uitgegroeid. Ook begon mijn stekje spontaan een nieuw blad te maken! Ik besloot dus dat het tijd werd om het stekje in aarde te verplanten. Duimen dat het pakt!
Bij het andere stekje zag ik in het begin weinig beweging. Ware het niet dat de blaadjes gezond bleven en niet verwelkten, zou ik gedacht hebben dat het dood was. Uiteindelijk verhuisde ik het stekje terug naar beneden, om te zien of de locatie het probleem was.
Ik weet niet of mijn bureauruimte te veel lichtinval heeft voor de plant of dat de temperatuur in de ruimte te veel schommelt, maar kort na het verplaatsen, begon ik ook in dat stekje wortelvorming te zien. Deze is echter veel trager dan wat ik heb gezien bij mijn eerste stekje. De nieuwe wortelvorming is 15 weken na het stekken nog maar tussen de 1 en 3cm, dus ik denk nog niet echt klaar om de aarde in te gaan.
Ondertussen bleef ook de moederplant lustig blaadjes bijmaken, waardoor ik na het verpotten van stekje 1 besloot nog een stekje 3 en 4 te nemen, en zien hoe snel deze wortels maken!
Geschrokken: van storm Eunice.
Jezus, wat was me dat zeg. Ohlala, dat moet niet te veel meer hier passeren ze. Geen fan, absoluut niet, vooral als ik ook zie wat een ravage dat aanricht zeg!
Ik heb er ook van geweten. Zo kreeg ik pardoes de pergola van een paar huizen verder op mijn terras, met betonnen dekstenen inclusief! Ik kon zo’n steen nog niet eens alleen opheffen. Krijgt dat op je hoofd, zeg!
Gelukkig is alles alleen maar op mijn terras gevallen. Een half metertje verder en mijn badkamer was er geweest. Nu werden enkel mijn tuinmeubels, die mooi netjes samen stonden vastgesjord (oh, ironie), een beetje geplet. Ook de tuinomheining is omgewaaid.
Het kon allemaal veel erger, maar bon, toch niet zo fijn, vooral ook al dat geregel met verzekeringen.
Mind Blown: Begin maart kreeg ik op YouTube deze video van Brandon Sanderson voor geschoteld.
De onheilspellende toon van de video gaf me echt schrik. Een publiek persoon die een soort biechtende video maakt en aangeeft dat hij gelogen heeft en dat veel van zijn fans ontgoocheld in hem zullen zijn. Man, je wil niet weten wat er allemaal door mijn hoofd hing.
En dan komen de woorden “Ik heb per ongeluk nog een boek geschreven“, terwijl hij theatraal een gigantisch pak papier op tafel gooit. Ik lag strijk!
Die kerel is echt niet te schatten. En vervolgens gooit hij niet één, niet twee, niet drie, maar nog eens vier zo’n pakken papier op tafel! Manmanman, wat een showman.
Voor zo ver ik weet is hij sowieso al één van de meest productieve hedendaagse Fantasy schrijvers. Hij publiceert steeds zijn volgende boek binnen de beloofde tijdsspanne en houdt zijn achterban heel nauwkeurig op de hoogte van zijn vooruitgang. Geen oneindige wachttijden of onwetendheid of het vervolg er ooit nog komt (ahum, ik kijk naar jullie, Patrick Rothfuss en George R.R. Martin).
En dan schrijft hij nog even, in de tijd die voor hem is vrijgekomen door de COVID reisbeperkingen, maar liefst nog eens 5 boeken! Iedereen reageert anders op stress, zegt hem. Ik wou dat ik maar een fractie zo productief werd van stress. 🤣
Vier van die boeken worden nu via Kickstarter gelanceerd. Het doel van de kickstarter was 1 miljoen dollar. Toen ik op 2 maart op de pagina kwam was al over 14 miljoen dollar beloofd! Dat was nadat de kickstarter nog geen 48u online stond! Vandaag zitten ze al over de $30 miljoen 🤯
Er zijn heel wat mogelijkheden in de kickstarter, maar na wat twijfelen heb ook ik mee gedaan om de fysieke boeken thuis te ontvangen in de loop van 2023. Het is niet goedkoop ($160), vooral nog eens met de verzendkosten er bij (+$140), maar ik wil dit echt niet missen.
Plus, ondertussen, door het grandioze succes, is voor internationale deelnemers beloofd dat alle andere mogelijke bijkomende kosten (zoals BTW, douane, etc.) voor ons zullen worden betaald. Dus $300 (± €272) is het maximum dat ik zal betalen. Dat is zo’n €68 per boek. Niet goedkoop, maar dit worden super-de-luxe unieke uitgaven. Er zijn al zottere dingen om uw geld aan uit te geven, zeker? 😉
Gesmuld:
Heerlijke wafels voor de verjaardag van mijn jongste metekindje, maar ook – en dit is meer mijn eigen verdienste, terwijl de wafels van de hand van mijn broer waren – de lekkerste spanakopita die ik ooit al proefde.
Ik volgde het recept van Dimitra’s Dishes gedeeld via deze video. Zo gemakkelijk om te maken eigenlijk en het resultaat is echt om van te kwijlen.
Volgende keer ga ik het recept toch nogmaals halveren. Ik maakte hier al maar de helft van wat zij maakte klaar en ik kon er meermaals van eten. Niet erg, want het is zo lekker dat het mij zeker niet verveelde, maare caloriearm is het niet, lol 😅
Onder de indruk: En dan nog om af te sluiten, een foto van een lopend bouwproject waar ik toevallig langs liep in Brussel (ja, er wordt weer af en toe naar Brussel gegaan. Mijn gevoelens hierbij zijn tweeledig 😉 ) en ik toch een keer voor moest terug keren om een foto van te trekken.
Het enige van het gebouw dat nog rechtop staat is de gevel. Waauw zeg, dat ze dat kunnen! Super blij wel dat ze het behouden en niet helemaal plat smijten om te vervangen door een betonnen/glazen doos.
Voor de curieuzeneuzen (ik denk eigenlijk vooral aan jou, Haaike) die willen Googlen: de naam van het gebouw boven de gevel is Hotel Astoria.
En voilà, ik sluit het hier mee af. Toch weer een vrij lang bericht. Ik denk altijd dat ik niks te tonen of zeggen heb voor deze rubriek, maar eenmaal ik begin te typen komt er dan toch vanalles in mijn hoofd op! Of het voor jullie interessant is om te lezen, laat ik dan weer in het midden 😉
Groetjes,
Charlotte
One Comment
zwartraafje
Oh, zo heeft er in Mechelen ook een hele tijd enkel een voorgevel blijven staan terwijl alle rest opnieuw gebouwd werd. Ik vond dat toen ook een fascinerend zicht. Die drakenklimop doet het wel heel goed bij jou. Hopelijk komen de baby draakjes er ook allemaal goed door.