Bridgerton

Een tijdje terug scrolde ik door mijn notificaties op Netflix en kwam ik bij de aanraders voor jou reclame tegen voor de nieuwe serie Bridgerton.
Zoals dat gaat bij Netflix begon de trailer automatisch te spelen en ik was meteen gebiologeerd. Dit komt misschien deels omdat Mary Poppins praat, maar who am I kidding? Dit ziet er zalig uit.

Het wordt aan de man gebracht met de slogan Gossip Girl meets Pride & Prejudice. Dat eerste heb ik nooit gezien, maar dat laatste, hallo, ik wil dit nu!

De kledij die getoond wordt in de trailer deed me wel een beetje pijn aan de ogen. Een beetje te fel en te veel patroontjes, me dunkt, voor die periode. Maar kom, het is niet bedoeld om historisch accuraat te zijn, alleen een modern verhaal in een geromantiseerd verleden en wie vindt dat nu niet eens tof? De puristen waarschijnlijk, maar daar hoor ik niet bij. Ken er niet genoeg van sowieso om er één te zijn 😉

Bij de weg, die naam Bridgerton deed bij mij van ver een belletje rinkelen en toen ik las dat deze reeks gebaseerd is op een boekenserie viel mijn frank.
In maart las ik Because of Miss Bridgerton van Julia Quinn, voor mijn portie historische romance in afwachting van Tessa Dares volgende boek (dat helaas steeds maar vertraagd wordt, boehoe). En die Julia Quinn viel ook wel in de smaak, maar ik las sindsdien niks meer van haar.

Nu blijkt dus dat die Netflix serie gebaseerd is op die Bridgerton boeken van Julia Quinn. Het boek dat ik al las is blijkbaar van een prequel serie en zou de originele serie – de serie die ze dus gebruiken voor de TV-reeks – beginnen met het boek The Duke and I. En driewerf hoera voor de niet-Engels lezers, dit is blijkbaar nog niet zo lang geleden – vorig jaar pas – vertaald naar het Nederlands onder de titel De ongetrouwde hertog.

Bon, dus ja, nu weten jullie ook wat ik komende dagen ga lezen en – vanaf Kerstmis – kijken voor mijn fix feelgood en zwijmelen 😉

Groetjes,
Charlotte