Na een maandje thrillers in mei, stapte ik in juni weer volop in het fantasy genre, met sprookjes als hoofdthema.

Sarah J. Maas – A Court of Frost and Starlight (A Court of Thorns and Roses #3.1) ★★

De drie eerste boeken uit de A Court of Thorns and Roses-reeks heb ik heel graag gelezen, ondanks de ontgoocheling van het laatste boek. Daarom dus dat ik graag nog eens deze wereld in dook met deze korte novelle.

Maanden na de explosieve gebeurtenissen in Hof van vleugels en verwoesting, zijn Feyre, Rhysand en hun vrienden nog steeds bezig met de wederopbouw van het Nachthof en de immens veranderde wereld daarbuiten. Maar de Winterzonnewende is eindelijk dichtbij, en biedt een verdiend uitstel van de werkzaamheden. Toch kan zelfs de feestelijke sfeer de schaduwen van het verleden niet tegenhouden. Terwijl Feyre haar eerste Winterzonnewende als Hoge Fae beleeft, ontdekt ze dat haar dierbaren meer wonden hebben dan ze dacht. Littekens die een grote invloed hebben op de toekomst van hun hof.

Goh, wat was het punt van dit boek, zeg? Er gebeurde letterlijk niks en ik vond het eerlijk gezegd pokkesaai.

En wat is er met de personages gebeurd? Velen waren maar gereduceerd tot één kenmerk, waardoor ze slechts nog kartonnen versies waren van degene die ik uit de eerdere boeken kende.
Het was ook overduidelijk de bedoeling dat we heel veel sympathie voor Nesta gingen gaan voelen, want dit wordt blijkbaar één van de hoofdpersonages voor de volgende boeken in de serie, maar ik vond haar eerlijk gezegd maar een irritant, gemeen kreng.

Deze korte novelle heeft er eigenlijk voor gezorgd dat mijn goesting in deze serie volledig is vervlogen. Het kan me eigenlijk niet veel meer schelen en ik betwijfel of ik verder tijd en energie in deze serie ga steken.
En om mijn eerste vraag in deze recensie, over wat nu juist het punt van dit boek was, te beantwoorden, het punt was duidelijk om onze portefeuilles te openen en ons warm te maken voor de boeken die nog gaan volgen. Op mij heeft dit duidelijk het omgekeerde effect gehad. Ik denk dat ik er klaar mee ben.

Juliet Marillier – Hartenbloed ★★★★

Mijn eerste boek van Julliet Marillier was een hervertelling van de Wilde Zwanen, wat een blijvende warme indruk op mij heeft nagelaten. Hoog tijd dus voor een tweede boek van deze auteur, deze keer een hervertelling van Belle & het Beest.

Op de beboste heuvels van het mysterieuze plaatsje Whistling Tor staat een vervallen vesting vol geheimen. De bewoner, Anluan, is een man die in de streek wordt gevreesd en gemeden. Ergo, hij en de zijnen heten vervloekt te zijn en, bovendien, in het woud rondom het fort waart een duistere kracht rond die fluisterend naderend onheil aankondigt.
Ondanks Anluans reputatie en de vermeende geheimen van de vesting, beschouwt de jonge schrijver Caitrin deze plek als de veilige haven waarnaar zij zo verlangde – een plaats waar niemand haar zal storen, een plaats die zowel rustgevend als veilig is. Want Caitrin is een vrouw die op de vlucht is voor de demonen van haar verleden.
Tijdens haar verblijf in Whistling Tor ontdekt de geplaagde Caitrin dat zij de enige is die met inzet van liefde en doorzettingsvermogen de vloek kan breken die Anluan en zijn medebewoners gevangen houdt…

Weer werd ik gegrepen door de sfeerschepping van deze schrijfster. Tijdens het lezen zie je zo de mist rond je enkels wervelen. Ik werd echt in het boek en de beschreven omgeving gezogen, en vond het moeilijk om terug boven te komen. Dit is wat ik wil van een verhaal!

En ook al is het een bekend verhaal, door zijn duidelijke inspiratie op het klassieke Belle & het Beest, het brengt toch heel veel nieuwe en unieke elementen naar voren.
Ik werd ook regelmatig herinnerd aan Jane Eyre, vooral door de locatie (Whistling Tor versus Tornfield), zijn hoofdpersonage (een jonge zelfstandige vrouw vind eindelijk een thuis) en haar tegenspeler (de norse Anluan versus de barse Mr Rochester).

Het verhaal wordt heel mooi opgebouwd, met een prangend mysterie en een goed uitgedacht ‘beest’. De mythologie die hier werd uitgedacht is echt van een hoge kwaliteit en geeft een vernieuwende, unieke adem aan het gekende sprookje.
Een probleem dat ik vaak heb bij zogenaamde Belle en het Beest hervertellingen, is dat ik de connectie niet voel tussen Belle en het Beest, dat hun liefde nogal plots en zonder aanleiding komt. Hier is dit absoluut niet het geval. De relatie tussen de twee hoofdpersonages wordt gestaag opgebouwd en kwam bij mij voor geen moment als ongeloofwaardig of gekunsteld voor.

Als ik heel eerlijk ben, dan moet ik toegeven dat het boek naar het einde toe toch wel een beetje van zijn schwung verloor. Dit vooral doordat de ontknoping te breed werd uitgesmeerd, waardoor mijn aandacht verslapte, gezien het mysterie al was ontrafeld. Het lag er nogal vingerdik op wie de ‘vijand’ was, dus was het vrij onnodig om dan zo lang het welles-nietes spelletje te spelen.

Maar al bij al is Hartenbloed één van de sterkste Belle en het Beest hervertellingen die ik ooit las, en ik heb er al een aantal gelezen, zoals jullie wel weten 😉 . Dit boek is zoveel meer dan een simpele hervertelling, biedt zo veel meer diepgang en achtergrond. Enorm sfeervol en meeslepend. Aanrader.

Victoria Schwab – This Savage Song (Monsters of Verity #1) ★★★★

Deze duologie van Victoria Schwab stond al een tijdje in mijn boekenkast te wachten tot ik ze ging verslinden. En door mijn eerdere ervaring met deze auteur wist ik dat verslinden hoogst waarschijnlijk het goede woord is, want eenmaal ik mijn tanden in haar verhalen zet, heb ik moeite om deze aan de kant te leggen. Bij dit boek mijn verwachtingen ook nu weer meer dan ingelost.

Kate Harker en August Flynn zijn de erfgenamen van een verdeelde stad, een gruwelijke metropool waar geweld letterlijk echte en dodelijke monsters creëert.
Het enige wat Kate wil is om zo meedogenloos te zijn als haar vader, die de monsters vrij laat ronddwalen en de inwoners laat betalen voor zijn bescherming.
August wil alleen maar menselijk zijn, zo goedhartig als zijn eigen vader, maar het is zijn vloek om net dat te zijn wat de mensen vrezen.
De broze wapenstilstand tussen de Harkers en de Flynns is aan het afbrokkelen en een moordaanslag dwingt Kate en August in een wantrouwige bondgenootschap. Maar hoe lang zullen ze overleven in een stad waar niemand veilig is en waar monsters echt zijn…

Net als bij de 3 andere boeken die ik al van deze auteur las (Vicious, the Archived & the Unbound) was ik ook bij dit boek bijzonder onder de indruk van Victoria Schwabs meeslepende schrijfstijl. Ze heeft echt een manier om zinnen en paragrafen te smeden die me hypnotiseren en volledig in haar wereld trekken. Daarnaast zijn haar verhalen nooit wat ik er van verwacht. Ze heeft een echt talent om vernieuwend te schrijven, volledig nieuwe ideeën uit te werken en dit alles in haar unieke, meeslepende stem.

Van het originele concept, tot zijn unieke en levendige personages, dit boek wasemt atmosfeer.
Het enige was dat het weer even duurde, ik had dit bijvoorbeeld ook bij The Archived van deze auteur, eer ik mee was met de wereld en het verhaal. Er zijn niet echt passages die echt uitleggen waar het om gaat, maar je wordt direct de wereld binnen getrokken en bevindt je direct middenin de actie. Je leert gaandeweg hoe het in elkaar zit en ook al is dit voor een kort moment verwarrend, het is voor mij althans, tonnen interessanter dan me doorheen pagina’s beschrijvende tekst te moeten sleuren. Dit boek is op geen enkel moment saai, taai of kleurloos.

En dan nog, wat ik nog heel verfrissend vond in dit boek was hoe de vriendschap tussen de twee hoofdpersonages werd opgebouwd. Het concept leek wel wat op Romeo & Julia, door de twee wedijverende families, maar de vriendschap tussen Kate en August was ook gewoon dat: een vriendschap. Heel fris dat de auteur weerstaan heeft aan de druk om daar een romantische relatie van te maken.

This Savage Song is een uniek, meeslepend en sfeervol boek, die een verfrissende adem doet waaien in het fantasy-landschap.

Victoria Schwab – Our Dark Duet (Monsters of Verity #2) ★★★½

Nadat ik boek 1 zo graag had gelezen, moest ik gewoon meteen in boek 2 duiken.

Bijna zes maanden nadat Kate en August ongewild moesten samen werken, is de oorlog tussen monsters en mensen een angstaanjagende realiteit.
In Verity is August de leider die hij nooit wilde zijn. In Prosperity werd Kate de meedogenloze jager die ze wist die ze kon zijn.
Wanneer een nieuw monsters uit de schaduw opstaat, eentje dat zich voedt met chaos en de innerlijke demonen van zijn slachtoffers naar het oppervlak brengt, lokt het Kate naar huis, waar ze meer vindt dan waar ze op had gerekend. Ze zal het monster onder ogen moeten komen dat ze dacht al te hebben gedood, alsook de jongen die ze dacht te kennen.

Zonder te veel in detail te willen treden en zaken te verklappen, vond ik dit boek toch een klein beetje te kort schieten.
Het plot blijft in veel aspecten op de oppervlakte. Heel veel zaken worden naar voren gebracht, zonder te worden uitgediept of nader te worden onderzocht. Niet alles moet voor mij volledig worden uitgediept, maar hier had ik het gevoel dat veel zaken gewoon even werden aangeraakt, om dan weer prompt vergeten te worden voor een nieuw aspect. Context ontbrak en heel veel voelde gewoon willekeurige ideeën die op de hoop werden gegooid.

Ook het tempo lag me niet helemaal.
Terwijl ik boek 1 in slechts 2 dagen uitlas, had ik voor dit vervolg 5 keer zoveel tijd nodig. Ik kwam er niet helemaal in. Waarschijnlijk opnieuw omdat ik het onvoldoende uitgewerkt vond, dat we van het ene plotpunt naar het andere werden gedreven, zonder inleiding of achtergrond. Bijvoorbeeld de overvloed aan vijanden, big-bads, in dit verhaal deden het gevoel van dringendheid en spanning verminderen.

Het einde vond ik wel verfrissend. Het was het einde zoals het hoorde te zijn, maar ik had het – opnieuw – graag wat meer uitgewerkt gezien.

Ik ben altijd blij wanneer een auteur een verhaal weet af te ronden en niet nodeloos uitrekt over vervolg na vervolg na vervolg, maar Our Dark Duet mocht voor mij toch wat meer ontwikkeld zijn. Nu voelde het te gehaast en voor mij ontbraken er te veel stukjes in het kader. Niet dat ik het niet graag las, daarvoor waren de plot en personages te interessant, maar het kon meer geweest zijn.

🎧 Ashley Poston – Geekerella ★★★

In juni ging ik een proefabonnement aan bij Storytel, een app voor luisterboeken. Ik was vooral nieuwsgierig of luisterboeken iets voor mij zouden zijn.
Voorheen had ik al via Spotify naar boeken van Talking Classics geluisterd en ook al Librivox uitgeprobeerd. Maar omdat de luisterboeken van Talking Classics vaak verkort zijn, en die van Librivox door meerdere stemmen worden voorgelezen (zie mijn recensie van The Three Musketiers), wou ik eens een echt audioboek proberen. Vandaar dus het proefabonnement op Storytel.

Als eerste boek koos ik iets luchtigs. Een niet zo serieus bedoelde hervertelling van Assepoester.

Elle is een grote fan van Starfield, een klassieke science fiction-serie waarmee ze opgroeide en die ze bekeek samen met haar nu overleden vader. Dus als ze ontdekt dat er een cosplaywedstrijd georganiseerd wordt ter ere van een nieuwe Starfield-film, moet ze gewoon meedoen. De prijs? Een uitnodiging voor de ExcelsiCon Cosplay-bal en een meet-and-greet met de acteur die Federation Prince Carmindor zal spelen in de nieuwe film. Met behulp van het geld dat haar job bij de Magic Pumpkin-foodtruck opbrengt en haar vaders oude kostuum, is Elle vastberaden om te winnen – tenzij haar stiefzusjes er als eerste zijn.
Tieneracteur Darien Freeman leefde voor conferenties, dat was voor hij beroemd werd. Nu zijn ze niets anders dan handtekeningen zetten en onhandige meet-and-greets. Carmindor spelen in de nieuwe Starfield film is als een droom, maar Starfield-fandom heeft hem al afgeschreven als een domme hartenbreker. Terwijl ExcelsiCon dichterbij komt, voelt Darien zich meer en meer als nep – totdat hij een meisje ontmoet die hem van gedachten doet veranderen. Maar als ze om middernacht verdwijnt, zal hij haar dan ooit weer kunnen vinden?
Voor de helft romantiek en voor de andere helft een liefdesbrief aan de nerd-cultuur, Geekerella is een sprookje voor iedereen die gelooft in de magie van fandoms.

Met dit boek ben ik verkocht aan het luisterboek.
De vertelstemmen, een vrouw voor Elle en een man voor Darien, waren ontzettend leuk, ook al moest ik iets meer wennen aan de mannelijke stem.
Het verhaal zelf is exact wat ik er van had verwacht. Aanbiddelijk, schattig en heerlijk nerdy. Deed me, ondanks de moderne setting, regelmatig denken aan één van mijn favoriete Assepoeseter films Ever After, waarschijnlijk deels ook doordat de volledige naam van Elle Danielle is.

Geekerella was een extreem snoezig tussendoortje, dat de deur naar luisterboeken voor mij wagenwijd open zette.