Kevin Valgaeren – De Ziener ★★

De auteur, Kevin Valgaeren, leerde ik vorige zomer kennen toen ik in een opwelling zijn boek Sceance kocht. Ik was redelijk onder de indruk van de sfeer die in het boek naar voor werd gebracht en besloot dat ik nog meer van deze auteur wou lezen. Dankzij mijn vernieuwde abonnement bij de plaatselijke bibliotheek werd dit een feit.

De Ziener begint met een flashback naar het Borley van de zestiende eeuw. In het klooster zijn een jonge zuster en pater verliefd geworden en willen uit het klooster ontsnappen om samen een nieuw leven op te bouwen. Helaas worden ze verraden, gevangen genomen en vervolgens geëxecuteerd.
Dan op het einde van de negentiende eeuw laat dominee Henry Bull een pastorie bouwen bovenop de fundamenten van het oude klooster. Het is het begin van een reeks onverklaarbare gebeurtenissen en waarnemingen.
Terug in het heden maken we kennis met David, die sinds de dood van zijn ouders inwoont bij zijn voogd Dorian. Dorian is ook David’s mentor, die hem al sinds zijn tienerjaren opleidt tot een Ziener. Hierdoor kan David voorbij de dood kijken. Op een dag vindt David een brief van een anonieme briefschrijver aan Dorian, met een verzoek om onderzoek te komen doen in Borley. Twee jonge meisjes zijn dood aangetroffen en de briefschrijver legt een link met de verlaten pastorie, waar het volgens de lokale bevolking zou spoken. David grijpt deze kans om zijn gave in de praktijk te benutten met twee handen aan en vertrekt zonder toestemming van Dorian naar het Engelse platteland.

Het eerste boek dat ik van deze auteur las was al zijn derde, terwijl De Ziener zijn debuut is en dat merk je wel aan de schrijfstijl. Het is wel vlot geschreven, maar het voelt nog allemaal een beetje gekunsteld en zoekend aan. Sommige passages mochten echt geschrapt worden of ingekort.
Het verhaal dan was helemaal niet wat ik er van had verwacht. Ik geef eerlijk toe dat ik een beetje ontgoocheld was door de wending die de plot nam, maar dit neemt niet weg dat het merendeel van de plot heel origineel is voor dit genre. Het bevat heel veel elementen die ik nog niet eerder was tegen gekomen en waar ik echt wel nieuwsgierig naar was. Helaas was er voor mijn gevoel dan die cliché-wending, die me een beetje met de ogen deed draaien met de verzuchting: “Weer zo’n verhaal.” (ik ga niet verklappen wat ik bedoel met zo’n, want dan verpest ik het een beetje, denk ik)
Wat de personages betreft vond ik het hoofdpersonage David echt niet sympathiek. Het is een beetje een verwend ettertje, die bij mij weinig sympathie of medeleven opwekte. Dit heeft volgens mij ook bijgedragen aan waarom ik zo’n negatief gevoel had op het einde van het boek. Dat en het feit dat ik ontdekte dat het verhaal nog vervolgd wordt in een tweede boek. Weeral een verhaal met een vervolg.

Uiteindelijk vond ik De Ziener wel interessant om te lezen, omdat ik zo duidelijk kon zien hoe sterk de auteur gegroeid is als je vergelijkt met zijn latere Seance. Maar net doordat ik Seance heb gelezen, zag ik de vele gebreken en potentieel in De Ziener, waardoor de beoordeling toch wel wat lager ligt. Maar hé, voor de auteur zeker beter zo dan omgekeerd 😉
En ook al heb ik eens serieus gezucht toen bleek dat er nog een vervolg kwam op het verhaal, denk ik toch dat ik het een kans ga geven en ook ga lezen. Ergens ben ik toch wel nieuwsgierig.

Mary E. Pearson – The Kiss of Deception ★★★

The Kiss of Deception, deel 1 van The Remnant Chronicles, las ik al eens eerder, maar omdat ik nu de rest van de trilogie wilde lezen – ik heb bewust gewacht met verder lezen tot de ganse trilogie uit was – las ik hem nog eens opnieuw.

In het koninkrijk van Morrighan groeide iedereen op met de verhalen over de vroegere wereld. Het dagdagelijkse leven is doorspekt met gewoontes en tradities. Maar volgens Prinses Lia, de eerste dochter van Morrighan, mogen sommige tradities gerust afgeschaft worden. Zoals die traditie waarbij zij moet trouwen met iemand die ze nog nooit heeft ontmoet, alleen maar om sterkere politieke banden te smeden.
Beu om te moeten gehoorzamen en helemaal klaar voor een nieuw leven, vlucht Lia weg uit Morrighan op de ochtend van haar huwelijk. Samen met haar meid Paulien trekt ze naar een rustig vissersdorpje en vestigt ze zich tussen het gewone volk. Alles kabbelt traag voort, tot op de dag er twee mysterieuze vreemden in het dorpje aankomen. Lia is geïntrigeerd, maar ze weet niet dat één van die vreemdelingen de Prins is die ze aan het altaar liet staan, terwijl de ander ingehuurd is om haar te vermoorden.

Mijn gedachten over The Kiss of Deception na de tweede lezing zijn vrij gelijkaardig aan de eerste, behalve dan dat ik nu zeker wist wie van de twee vreemdelingen de Prins en wie de huurmoordenaar was. Bij de eerste lezing had ik wel van in het begin een heel sterk vermoeden, dat later correct bleek.
Gelukkig is het spelletje “wie-is-wie” niet het enige leuke aan dit boek. De wereld en haar geschiedenis, de verschillende landen en volkeren, dit alles klinkt echt veel belovend. Maar The Kiss of Deception liet me daar toch een beetje op mijn honger zitten, want het boek diende volgens mij vooral als eerste in scène zetting, zodat in het vervolg keihard in het echt verhaal kan worden gedoken. In dit deel gebeurt er eigenlijk weinig en de plot kabbelt maar traag voort, behalve naar het einde toe, waar opeens een stroomversnelling zit. Wat me echter toch in de ban kreeg was dat de auteur heel slim sporadisch nieuwe elementen, zoals peronages of glimpsen van de wereld, toevoegde. Hierdoor raakte ik verder geïntrigeerd en moest ik wel verder lezen. Vooral ook de korte stukjes legendes en mythes uit de verschillende landsdelen aan het begin van elk hoofdstuk deden mijn nieuwsgierigheid naar de ganse wereld pieken en hongeren naar meer.

Mary E. Pearson – The Heart of Betrayal ★★★★

Nadat ik deel 1 van The Remnant Chronicles opnieuw had uitgelezen, dook ik meteen in deel 2.
Ik had geen idee wat ik er kon van verwachten, alleen gebeurt het vaak dat het tweede boek in een serie nogal ontgoochelend is. Voor The Heart of Betrayal gaat dit totaal niet op. Het stak voor mij met kop en schouders boven The Kiss of Deception.

Er waren deze keer geen goedkope trucjes, zoals raden wie welk personage is, nodig om me helemaal in het verhaal te zuigen.
Dit was, voor mij althans, geen dertien-in-een-dozijn Young Adult Fantasy meer, maar een echte bijna-High Fantasy, met een fantastisch complexe en unieke wereld met bijhorende enorme variatie aan volkeren en machten.

Ik heb zo hard genoten van dit boek, van zijn vele draaiingen en wendingen, zijn emotionele achtbaan en zijn groeiende personages.
Echt een superieur vervolg op boek 1. En man, dat einde! Wat was ik blij dat ik had gewacht tot ik de volledige serie in mijn bezit had voor ik verder las. Zo kon ik, na die gigantische cliffhanger, meteen in boek 3 duiken!

Mary E. Pearson – The Beauty of Darkness ★★★★★

Ik ga meteen met de deur in huis vallen: Ik was al behoorlijk onder de indruk van de eerste twee delen, maar dankzij The Beauty of Darkness, de afsluiter van The Remnant Chronicles, durf ik zeggen dat dit één van mijn favoriete series is geworden.

Zo ongelooflijk goed!
Die wereld, de mythe die langzaam ontrafeld, de groei van de personages, de plot, alles in dit boek was perfect, gedetailleerd en passend.
Een schitterende, epische afsluiter van een prachtige trilogie.

Op het einde van deze helse rit, raad ik deze trilogie, The Remnant Chronicles, ten zeerste aan aan iedereen die zich wil wagen aan fantasy, maar niet weet waar te beginnen. Laat je niet vangen door het oppervlakkige lokkertje van “wie van die knapperds is een prins en wie een huurmoordenaar” uit het eerste deel, want daar mag je het boek absoluut niet op beoordelen.
Deze trilogie heeft zo veel diepgang, heeft een enorm goed uitgewerkte wereld, een ongelooflijk intrigerende mythe en echte personages van vlees en bloed waar je van gaat houden met gans je hart of die je maar al te graag haat.
Als je echter op zoek bent naar een Young Adult dat zich alleen maar focust op romantiek, dan ga je hier helaas ontgoocheld over zijn. Hierdoor is het lokkertje uit boek 1 misschien te misleidend geweest voor vele lezers.

Als ik jullie nog niet heb kunnen overtuigen dat dit een schitterende serie is die je MOET lezen, dan wil ik je nog even mee geven dat ik de volledige trilogie in amper 10 dagen uit las. Dat zijn meer dan 1600 pagina’s op 10 dagen waarbij ik ook nog eens full-time ging gaan werken. Ieder vrij moment moest wijken zodat ik in deze boeken kon lezen. Echt echt echt de moeite

Maria V. Snyder – Studie van Magie ★★★

Vorige maand las ik Studie van Gif, het eerste deel in deze reeks. Ik las dit boek in een dag uit en was heel benieuwd naar het vervolg Studie van magie.

Helaas kon deel twee me niet zo sterk bekoren. Kwam het omdat het de ondankbare taak kreeg om na The Beauty of Darkness te komen? Ik weet het niet. Alleen vond ik dat er iets mankeerde aan dit boek.
Het voelde een beetje schokkerig, een beetje repetitief, onvoldoende uitgewerkt en op momenten extreem voorspelbaar.
De personages waren plat en vergeetbaar. Er worden veel nieuwe personages geïntroduceerd, maar geen enkele wordt echt leven ingeblazen. Deze keer zei zelfs het hoofdpersonage, Yelena, me weinig. Bleek dat er niets meer klopte van de de heldin die ik in mijn hoofd had opgebouwd na het lezen van het eerste boek.
En dan die schrijfstijl, die las zo jeugdig, zo puberaal. Ik weet wel dat dit een Young Adult is, maar met het eerste deel had ik dit helemaal niet. Ondanks de zware thema’s die aan bod kwamen, voelde het soms alsof een meisje van 15 jaar de tekst had geschreven.
Al bij al was ik dus vrij ontgoocheld in dit vervolg op het leuke Studie van Gif. Ik denk zelfs niet dat ik het laatste deel ga lezen.