Geblunder in de naailes
Vanavond heb ik opnieuw naailes en ga ik verder werken aan het vest van mijn pyjama. Hopelijk wordt er vanavond wat minder geblunderd dan vorige week. 0_0
Mijn grootste schrik bij het naaien is de surjeteuse of overlockmachine. Dit is een soort naaimachine dat je naden perfect afwerkt, zoals kledij gekocht in de winkel. Het belangrijkste dat je moet weten om te begrijpen waarom ik daar schrik van heb, is dat daar naast een naald ook een mesje aan hangt, dat het te veel aan stof direct wegsnijdt. Bij het surjeteren of overlocken moet je dus goed oppassen waar je je kledingstuk legt.
Voelt ge mij al komen? Van mijlenver verzekers 😉
Vorige week dus, ik had mijn schoudernaden gestikt en nu moest ik die afwerken met de surjeteuse. Bij mij gaat dit altijd gepaard met een schietgebedje vooraf. Ook deze keer, ook al begin ik me al wat zelfverzekerder te voelen.
Alles ging goed, de rechternaad kwam er schoon uit, de draad was geen enkele keer naast gegaan en ik had niet te veel weggesneden.
Maar bij de linkernaad ging het mis.
Ik was zodanig aan het opletten dat ik de linkerkant van mijn stuk weg hield van het mesje dat ik, pardoes, de rechterkant met mijn elleboog onder de machine duwde.
Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!
Oh shit, nu is alles kapot!
Na de initiële shock en paniek, bleek de schade nog mee te vallen. Als ik dan toch één stuk van de pyjama onder de overlock moest duwen, dan liefst het rugbeleg, het kleinste stuk van de ganse vest. En dit was hier gelukkig het geval.
Oef! Het ging erger geweest zijn als ik een gat in mijn rugpand of zo had. Nu was het al bij al een gemakkelijke reparatieopdracht: het oude beleg losmaken, een nieuw beleg knippen, bekleven met kleefstof, de tekens nemen en dan opnieuw op zijn plaats stikken.
En jawel, daarna moest ik weer naar de surjeteuse. Ik moet zeggen dat ik toch lichtjes hartkloppingen had, maar alles verliep deze keer zonder incident.
De rest van de naailes verliep daarna quasi foutloos, behalve op het eind, toen bleek dat ik op een of andere manier de naad van de kraag had dubbel gestikt. Doh!
Maar ook hier blijk ik een krak te zijn in het maken van gemakkelijke fouten. Ik moet niks uithalen, want het stuk dat dubbel gestikt werd, moet daarna verstopt worden onder de tweede naad van de kraag. Hah! Chanceke #2 😉
Maar allé, vanavond gaan we voor minder stress en paniek in de naailes. Brand ge een kaarske voor mij?
Groetjes,
Charlotte
6 Comments
De mama
Kaarsje is al aangestoken !
Verheyen José
Kaarsje brand al ,liefs en sucses
groetjes van josé
sigridkatkatkatoen
Ik zal een kaarske branden hoor! Jee, wat een hobby zou moeten zijn, lijkt wel meer stress dan een fulltime job met zich mee te brengen, haha! Ocharme!
Komt goed, jouw pyjama, ik duim!
Fijn weekend, Sigrid
trijnewijn
Zo herkenbaar! Bij mijn allereerste pyjama sneed ik een stukje van het midden van het rugpand, wat niet zo gemakkelijk op te lossen was. Gelukkig was het een ruim pyjamapatroon, waardoor ik de stukjes weer aan elkaar kon naaien (en dan dat met veel stress weer overlocken). Zoonlief paste er toch nog in en heeft het eigenlijk nooit gemerkt. Hij was toen wel nog geen 3 jaar, dat helpt om nog niet kieskeurig te zijn 😉
Om je moed te geven: de eerste 2 jaren dat ik naaide verprutste ik aan elk naaisel wel iets, meestal frustrerendgeweg bij de afwerking op het einde. Na een dij jaar vond ik het super dat ik op een paar dagen tijd een heel basic shortje kon naaien zonder hulp van de naailes, vorige week naaide ik op dezelfde tijd een feestjurkje in elkaar (waarbij ik de rits afwerking verprutste waardoor het een minibeetje scheef trekt op de rug). Het wordt beter met te oefenen, het gaat vlotter, het aantal fouten dat je maakt mindert… En na een tijd besef je dat jij de enige bent die je fouten opmerkt (op die ervaren naaister na die elk stuk met argusogen bekijkt en er commentaar op geeft, maar die mag je negeren) en wordt het makkelijker om een naaisel als geslaagd te zien, zelfs als het niet perfect is.
Succes met je naai avonturen!
Charlotte
Er is dus licht aan het einde van de tunnel 😉
Ik weet nog niet of ik na dit schooljaar nog verder lessen ga volgen. Nu leun ik eerder naar ‘neen’, omdat ik het totaal niet ontspannend vind en steeds op de klok zit te kijken om naar huis te gaan…
Nu zit ik wel te denken dat ik het misschien allemaal leuker ga vinden als ik het thuis kan doen, zonder dat er getuigen zijn van mijn blunders. Maar ja, ik wou ook les volgen om wat sociaal te zijn… Keuzes, keuzes 😉
Luova Tyttö
O,jee! Ik herken dat wel! Ik durf ook echt niet met dat ding te naaien. Ik doe de randjes erg netjes met de zigzagsteek op de naaimachine (langdradig werkje en precies werkje), maar daardoor duurt het wel wat langer. Succes! En thuis zeggen we altijd ‘het is handwerk een klein foutje maak het uniek!’