Nu de kop van 2017 al is afgebeten, loop ik officieel achter met met maandelijkse overzichtlijstjes van de gelezen boeken. Maar allé, ik loop maar twee maanden meer achter en december is letterlijk nog maar pas gedaan. Dus tvalt nog wel mee, eigenlijk.

Soit, hier zijn de boekjes van november.

Natasha Pulley – De horlogemaker van Londen

Dit boek kwam ik toevallig tegen in de Standaard Boekhandel en vond hem zo mooi dat ik het niet kon laten hem te kopen. Achteraf bleek dat hij al op mijn te-lezen lijst stond op Goodreads!

Thaniel Steepleton leidt een vrij regelmatig leventje, maar dat verandert wanneer hij op een avond na het werk een gouden zakhorloge op zijn kussen vindt. Hij aanvaardt initieel dat de oorsprong van dit horloge een mysterie voor hem zal blijven, tot op de dag dat het horloge zijn leven redt tijdens een bomaanslag. Daarna moet en zal hij de maker van het horloge vinden en dit blijkt Keita Mori te zijn, een eigenzinnige Japanse immigrant. Keita laat Thaniel zonder veel ceremonie binnen in zijn wereld van techniek en uurwerken, maar toch blijft Keita een mysterie. Een aantal onverklaarbare gebeurtenissen doen Thaniel vermoeden dat er meer verborgen zit in de Japanner dan wat hij op het eerste zicht voor mogelijk houdt.

Zoals gezegd, het eerste wat mij aantrok aan De horlogemaker van Londen was zijn prachtige cover. Het tweede het feit dat het verhaal over een Japanner ging en het derde dat het een mysterie was met steampunk allures.
Heel veel wat mij aansprak dus, maar helaas was ik toch behoorlijk teleurgesteld door dit boek. Het verhaal heeft een vreemdsoortige hypnotiserende kracht dat je naar binnen zuigt in de uiterst sfeervolle wereld, maar aan de andere kant heeft het verhaal zelf eigenlijk weinig om het lijf. Vaak vond ik het verwarrend en onsamenhangend. Dit boek moet vooral gelezen worden voor de sfeer en de beelden die het oproept en niet zozeer voor een spannend avontuur of een goed in elkaar stekend verhaal.

» Verbeelding Bookchallenge:

7. Een debuut (het eerste boek van de auteur in kwestie)
25. Een boek dat zich afspeelt in een ver, ver verleden

Rosamund Hodge – Cruel Beauty

Als een boek gepromoot wordt als een hervertelling van “De schone en het beest“, dan kan je er je hoofd om verwedden dat ik dat ga willen lezen.
Cruel Beauty stond al een tijdje op mijn lijst, maar ik was er nooit toe gekomen. Toen Kathleen van Verbeelding.org haar exemplaar aanbood voor een ruil, sprong ik er op, ook al was ze zelf niet erg enthousiast over dit boek.

In Cruel Beauty maken we kennis met Nyx, die sinds haar geboorte – door toedoen van een deal die haar vader maakte – verloofd is met de kwaadaardige heerser van haar land. Hierdoor is ze ook sinds haar geboorte aan het trainen om haar aanstaande te kunnen doden, zodat haar land eindelijk vrij kan zijn van zijn tirannie. Als de dag eindelijk aanbreekt blijkt er meer aan de hand te zijn dan Nyx had verwacht.

Sinds A Court of Thorns and Roses zijn mijn verwachtingen voor hervertellingen van De schone en het beest toch van een gans ander caliber dan voorheen. Helaas kan dit boek niet aan deze torenhoge verwachtingen voldoen.
Ik weet niet of ik zo streng voor dit boek zou zijn geweest als ik het voor ACoTaR had gelezen, maar ik had toch wel een aantal problemen met het boek. Niet dat ik het niet graag heb gelezen, of dat het niet vlot las, maar het blijft gewoon niet nazinderen of plakken.
Nyx, het hoofdpersonage, is nogal een zaag met heel veel zelfmedelijden. Man, wat een puberaal geklaag! Ze is ook een enorme plooier die haar eigen gedacht niet kan maken. Ze slikt klakkeloos alles wat de eerste de beste, sterkere persoonlijkheid haar serveert, en bijna iedereen in dit boek is een sterkere persoonlijkheid dan Nyx. Dit geeft als gevolg dat ze iedere tien pagina’s van een andere mening is overtuigt, zo ook op wie ze nu wel of niet verliefd is. Jaja, aan instant liefde ook geen gebrek.
De auteur probeerde om verschillende ideeën uit verschillende sprookjes en mythen tot één samenhangend verhaal te weven, maar het was nogal slordig gedaan, waardoor het op sommige momenten nogal verwaand overkwam om dit te proberen verkopen als een eigen origineel idee.
Kortom, Cruel Beauty leest vlot genoeg, maar doet meer denken aan fanfiction dat nog serieus gebeta’ed moet worden dan een serieuze roman. Eentje om te lezen en direct weer te vergeten.
Kathleen, ge had gelijk 😉