Mijn haat-liefde verhouding met de naailes
Sinds het begin van dit schooljaar volg ik opnieuw avondschool. Deze keer koos ik voor een creatieve cursus, namelijk naailes. Nu zijn we al zo’n 8 lessen ver en ik moet helaas zeggen dat ik voorlopig een beetje een haat-liefde verhouding heb met het naaien.
Het willen leren naaien is iets dat ik al een tijdje wilde. Het is ook een beetje een logisch gevolg na het haken en het breien, denk ik. Maar telkens als ik rond keek voor een cursus voor absolute beginners, waren die steeds al volzet. Tot ik deze zomer toevallig nog eens op de website van de lokale avondschool keek en zag dat ze een extra reeks lessen voor de cursus ‘basis naaien’ hadden georganiseerd en er ook nog eens een paar plaatsen vrij waren.
De cursus ‘basis naaien’ wordt gepromoot als een cursus voor absolute beginners. Er is geen voorkennis vereist en het is zelfs niet nodig een naaimachine aan te schaffen, gezien er eentje van de school kan worden gebruikt. Ideaal voor mij dus, want ik ben/was een totale leek. Ik had zelfs nog nooit echt een naaimachine van dichtbij gezien, laat staan er eentje gebruikt.
Dus de inschrijving werd in orde gebracht, het cursusgeld werd betaald en op woensdag 7 september begaf ik mij vol nieuwsgierigheid naar de eerste les.
Die eerste les was niet echt een les, maar eerder een introductie. De lesgeefster en medecursisten werden voorgesteld, de cursus werd uitgedeeld en de aankooplijst werd toegelicht. Wat mij toen opviel bij die voorstelronde was dat ik precies de enige was die eigenlijk nog niks van ervaring had. De meeste cursisten hadden wel al eens achter de naaimachine gezeten. Hun mama of oma naait of ze hebben wel al kleine dingetjes gemaakt, maar willen nu meer leren. Op zich schrikte mij dat toen niet echt af, omdat ik – deels doordat we een dikke map vol papier hadden gekregen – er nog steeds van uit ging dat alles wel tot de puntjes zou worden uitgelegd.
Helaas is dit niet altijd het geval, of toch onvoldoende voor mij.
Echt les wordt er niet gegeven en op zich verwachtte ik mij nu ook niet aan een echt schoolse les met ieder op zijn bankje en de lerares voor het bord, maar toch denk ik dat er een minimum aan klassikale les in het begin nodig is.
Nu krijgen we bijvoorbeeld nooit de patronen in één keer uitgelegd. Dit wordt steeds stukje bij beetje gedaan, naargelang je een bepaald deel hebt afgewerkt. De uitleg komt dan, jammer genoeg voor mij, op het tempo van de snelsten. Terwijl ik nog maar halverwege de eerste set instructies ben, wordt de uitleg voor de tweede set instructies al gegeven. Hierdoor verlies ik eigenlijk mijn overzicht en heb ik niet het gevoel dat ik echt begrijp wat ik aan het doen ben. Ik ben vooral op achtervolgen aangewezen en heb eerder het idee dat ik aan het papegaaien ben, werken zonder inzicht, en dit zint me niet zo. Ik wil niet zomaar dat ene specifieke stuk afmaken. Neen, ik wil begrijpen hoe een patroon in elkaar steekt, hoe dat wordt opgebouwd, wat de terugkerende elementen zijn, waar op gelet moet worden, etc. Ik wil de algemeenheden begrijpen, zodat ik het dan ook kan toepassen op volgende projecten.
Natuurlijk mag je meermaals om uitleg vragen, maar het is nooit meer zo in detail als de eerste keer. En op den duur voel ik mij ook zo lomp als ik voor de zoveelste keer bevestiging vraag over wat ik dan moet doen. Ik jaag mij op, omdat iedereen rond mij zo veel sneller is. En iedereen zegt mij wel, ‘doe op je gemak’, maar het is toch gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Haha, nu klink ik echt een beetje als een zeurend kind. *bloos*
Het zal zeker ook deels aan mij liggen, hoor. Misschien ben ik te theoretisch aangelegd en remt dit mij af? Dat willen verstaan vooraleer ik doe. Maar zo zit ik nu eenmaal in mekaar zeker?
En uiteindelijk, traag gaat ook é. De twee stukken die we voor de herfstvakantie af moesten hebben, heb ik ook af. Ik heb er wel deels thuis aan moeten werken (het strijken en zo, want een naaimachine heb ik nog steeds niet), wat eigenlijk niet de afspraak was, maar op mijn gemak bij mij thuis had ik toch direct meer inzicht in wat ik aan het doen was. Blijkbaar heb ik wel wat moeite met groepsdruk 😉
En op zich vind ik het wel leuk, alleen soms wat frustrerend dat het niet volledig op mijn eigen tempo kan.
Ons eerste project was een simpele draagtas, eentje met een voering.
Op zich moet je hiervoor nu niet echt een groot inzicht voor hebben, maar voor mij was het wel een eerste kennismaking met de naaimachine. Hoe die draad daar op moet, hoe dat spoeltje geladen wordt, hoe je recht stikt, etc.
Vooral dat laatste is een uitdaging: recht stikken en, belangrijker nog, recht knippen. Maar het resultaat mag er zijn, denk ik.
Ons tweede stuk was een schort. Dat was al een ander paar mouwen (niet tegenstaande dat die schort er geen heeft, murghaha).
Termen als kleefstof, naadwaarde, zoom en beleg deden hun intrede. Van dat laatste had ik nog nooit gehoord, behalve in de context van boterhammen (murghaha 2).
Nu begrijp ik ook eindelijk waarom naaister beweren dat het uiteindelijke stikken nog het gemakkelijkste is. Tegen dat je je stukken uit je stof hebt gekregen heb je het volledige curriculum meetkunde uit de middelbare school opnieuw moeten leren. Poeh!
Maar de aanhouder wint, en zelfs de traagste schildpad bereikt ten lange leste de eindmeet.
Deze schort is eigenlijk een beetje een ode aan mijn overleden Meme Maria. Ik herinner mij niet zo veel meer van haar, maar weet wel nog dat ze altijd een bloemetjes schort droeg. Toen collega Kristel mij zo lief deze stof doneerde, deed dit mij spontaan aan mijn Meme denken.
Dus ja, mijn ervaringen met de naailes tot nu toe zijn een beetje dubbel: Enerzijds vind ik het leuk en vind ik de dingen die ik al maakte echt tof, maar daarnaast frustreert het mij dat ik zo veel trager ben dan de rest en vind ik het ambetant dat ik er mij door laat opjagen om minder minutieus te werken.
Het zal wel beteren, denk ik. Het stikken gaat nu al op een sneller tempo dan in het begin, nu ik begin door te hebben naar waar ik moet kijken. Dus stap voor stap zal ik mijn tempo wel opdrijven. Ons volgend stuk is een kamerjas, en dankzij de schort heb ik al een beter begrip hoe dat allemaal in mekaar zal steken. Dus ja, beetje bij beetje en volharden.
Als laatste wil ik nog even zeggen dat het wel grappig is hoe ik nu al anders naar kledingstukken begin te kijken. Ik begin dat te ontleden en bekijken hoe dat ineen steekt. Niet dat ik dat al volledig begrjp, maar wel komiek hoe uw blik zo kan worden gevormd.
Allé, wordt zeker vervolgd!
Groetjes,
Charlotte
12 Comments
Nancy uit Rumbeke
het volgen van naailessen staat al zeker 30 jaar op mijn verlanglijstje, elk jaar wordt het weer naar volgend jaar vooruitgeschoven. Immers in de namiddag kan ik de lessen niet volgen omdat ik moet gaan werken en ’s avonds niet omdat ze te laat duren ….. het is heel erg jammer dat een complete beginnerscursus toch blijkt voor “mensen met noties” te zijn. Ik las eens in de weekbode dat er aan de achterkant van het station ergens in een zijstraat iemand is die privélessen geeft in kleine groepen en wel degelijk van bij het begin start …. Wetende hoe snel jij met alles weg bent en dat je over een heel creatieve geest beschikt zal je dit zeker lukken, Charlotte! Je boodschappentas en schort zijn alleszins al toppie, succes !!! Weldra heb je een eigen label 🙂
Charlotte
Ja, het is wel een beetje jammer dat er op het tempo van de snelste werkers wordt gewerkt. Ik heb constant het gevoel dat ik achterloop. Het is al niet eenvoudig om de tijd vrij te hebben om naar de avondles te gaan en als dan ook nog eens gevraagd wordt om thuis verder aan iets te werken, omdat ge niet rap genoeg zijt in vergelijking met de rest, dan word ik daar wel een beetje ambetant van.
Haha, dank je wel, maar wel een beetje overdreven 😉
Geesje
Probeer eens te googlen of er boeken zijn beschreven bv. Hoe begin ik …..of een boekhandel, waar je goede uitleg krijgt , wat voor jou / jullie het beste begin is .
Ik heb het nooit hoeven leren “””” het zat in mij “””” maar nu doe ik alleen nog haken.
Succes !!!
Charlotte
Tjah, de ganse reden waarom ik naar de avondles ga, is om niet meer te moeten zoeken op Google of in boeken. Als ik het dan toch op mijn eentje moet uitvogelen, dan kan ik beter mijn inschrijfgeld terug eisen en volledig via zelfstudie leren, zoals bij het haken en breien.
Maar ik begrijp wat je wil zeggen hoor. Er is zeker voldoende uitleg te vinden als je er naar zoekt.:-)
Margaret
Iedereen begint eens voor het eerst met naaien. Dan is alles nog nieuw en dan kost alles nog veel tijd. Gewoon doorgaan en vooral tussendoor oefenen om de dingen die je al geleerd hebt niet te vergeten.
Jouw tas ziet er leuk uit en is handig als boodschappentas. Maak er nog één voor de oefening en bedenk er een kleine variatie op (bijvoorbeeld een leuk extra zakje). Je wordt er stap voor stap steeds handier in.
Het gaat om het doen en dan ga je het al naaiende ook steeds beter begrijpen.
Bij deze cursus is voor je bepaald wat je gaat naaien. Bij andere beginnerscursussen kun je zelf kiezen uit de eenvoudige naaipatronen en meer op jouw eigen tempo werken. Misschien is het goed om na deze cursus eens zo’n cursus meer op maat te zoeken. Dan krijg je vast meer plezier én ervaring in het naaien.
Succes met de volgende naaiprojecten. Gewoon vragen blijven stellen en blijven oefenen. Je zult zien dat je er dan steeds beter in wordt.
Groetjes, Margaret
Charlotte
Voorlopig kan ik nog niet veel oefenen thuis, want ik heb nog geen naaimachine. En op dit moment ben ik ook nog niet voldoende overtuigd dat ik het leuk vind om de investering te doen.
Maar je hebt gelijk, zoals bij alles baart oefening kunst 🙂
zwartraafje
Ik heb de afgelopen twee jaar les gevolgd bij mijn moeke. In het begin was dat drie maal per maand maar na enkele maanden zijn we overgestapt op twee keer per maand. Op zich vind ik het eindresultaat telkens wel mooi maar ik moet eerlijk toegeven dat het naaien zelf me niet echt aanspreekt. Ik vind het – in tegenstelling tot breien, haken en kruisjessteken NIET ontspannend. Dit schooljaar heb ik dan ook beslist om enkel herstelwerkjes te doen en verder gewoon een handwerk-projectje mee te nemen. Dan kan ik nog steeds bijpraten met mijn nichtje die het wel nog steeds leuk vindt.
Charlotte
Ewel, voorlopig heb ik nog hetzelfde. Ik heb het plezier in het naaien nog niet gevonden en ben er dus nog niet helemaal van overtuigd of het iets voor mij is.
Ergens wil ik het wel kunnen, maar zolang ik het niet leuk genoeg vind ga ik nog geen naaimachine kopen.
Nanita
Toch al mooie resultaten! Ik wou een paar jaar geleden ook leren naaien, dus vroeg ik wat les aan m’n moeder (kleermaakster van beroep). Zwaar tegengevallen 😀 Ik kan er blijkbaar absoluut het geduld niet voor opbrengen wat ik bij breien en haken wél kan. Je frustratie komt gewoon van het feit dat je klasgenoten wel al voorkennis hadden. Zeker doorzetten, je zal snel op hetzelfde niveau zitten! 🙂
Charlotte
De voorkennis van de andere is zeker een grote factor van mijn frustratie. Het feit dat ik ook iemand ben die altijd alles dubbel en driedubbel wil controleren voor ik doe, draagt ook niet bepaald bij aan mijn snelheid. Ik ben in de eerste plaats een denker, terwijl mijn klasgenoten allemaal doeners zijn en er meteen invliegen.
Nu ja, ik heb mij voorgenomen om het dit schooljaar zo goed en zo kwaad mogelijk uit te zitten en zien hoe ik mij daarna voel. Of ik verder wil of niet, al dan niet in klasverband of op mijn eentje. Voorlopig doe ik ook nog niet de investering van een naaimachine. Misschien binnen een maand of 2. Ik zie wel.
Le petit requin
Jammer dat ze de term beginnerscursus anders interpreteren in die school! Het is natuurlijk niet makkelijk als leerkracht als de ene er nog absoluut niets van af weet en de andere al wel eens iets genaaid heeft. Maar bon ja, hoort het niet net bij lesgeven om die verschillen op te vangen en ervoor te zorgen dat iedereen er iets aan heeft, zonder dat de ene het gevoel heeft achterop te hinken of de andere zich zit te vervelen…
In alle geval: wat je al genaaid hebt, ziet er wel mooi en propertjes afgewerkt uit. Hopelijk krijg je er in de rest van het semester (/jaar) meer plezier in!
Charlotte
Exact, dat is wat ik ook dacht wat een leraar moet doen, maar hier is dit toch niet helemaal dat. Ze doet haar best, hoor, maar ik zie soms dat ze geambeteerd is door mijn vragen. Ze heeft me zelfs al een paar keer staan uitlachen. Dat vond ik nu ook niet bepaald bevorderend voor mijn zelfvertrouwen. Ik beschik wel over voldoende zelfspot, denk ik, maar het is toch iets anders als een ander je staat uit te lachen en dan nog iemand die geacht wordt je iets bij te brengen.
Nu ja, misschien heb ik een teer hartje en was het zo niet bedoeld?
In ieder geval, ik probeer het nog even vol te houden, en zie dan wel.
En dankjewel hoor!