Hmm, dit moest normaal gezien maandag verschijnen, maar er is duidelijk iets fout gelopen… In ieder geval, hier is de boekenupdate voor februari!

In februari las ik vier boeken.
Ik begon al in januari aan het eerste boek van een trilogie en las vervolgens de volledige trilogie in een sneltreinvaart. Dit volgde ik op met een boek van een auteur dat ik al heel lang eens wou proberen.

Net zoals vorige maand, volgt hier een overzicht en korte recensies van de gelezen boeken alsook hoe ze passen in de Verbeelding Book Challenge.

Glenn Cooper – Boek der doden

Dit is het eerste deel van de Will Piper-trilogie.

Mijn mama was dit boek beginnen lezen en ze kon er niet over zwijgen.
Mijn mama en ik hebben niet helemaal dezelfde smaak qua boeken. Zij houdt bijvoorbeeld helemaal niet van fantasy. Maar als het op thrillers en detectives aan komt zitten we wel op dezelfde lijn. Dus toen zij zo enthousiast was over dit boek, moest ik het ook lezen. En ik heb er absoluut geen spijt van gehad.

In New York is een seriemoordenaar aan het werk. Het enige wat zijn slachtoffers verbindt is de briefkaart die elk van hen ontving met daarop hun naam en de datum van hun sterfdag. Profiler Will Piper ziet eerst geen beginnen aan deze zaak, maar dan leidt een aanwijzing hem naar een onmogelijk geheim. Het geheim van de bibliotheek der doden.

Dit boek heeft me echt verrast. Het was helemaal niet wat ik er van had verwacht. Het is echt uniek in zijn soort. Het is geen klassiek detective-verhaal en je moet het boek ook niet vastnemen als je een who-done-it wenst.
Geheel buiten mijn verwachtingen maakt dit boek een ware reis doorheen te tijd met hoofdstukken die zich afspelen in de tegenwoordige tijd, gevolgd door passages in de Middeleeuwen of vlak na WOII. Het is mysterieus, spannend en zuigt je helemaal naar binnen met goed uitgeschreven dialogen en beschrijvingen die zo voor je oog tot leven komen. Het thema is niet helemaal geloofwaardig, maar dat hoeft ook helemaal niet en maakt helemaal geen afbreuk aan het verhaal. Echt een aanrader!

» Verbeelding Bookchallenge:

7. Een debuut 10. Een boek waarin de dood centraal staat 26. Een boek dat springt tussen verschillende tijdsperiodes

Glenn Cooper – Boek der zielen

Jawel, deel twee van de trilogie.
Het feit dat ik standepede het vervolg wou lezen, zegt nogmaals eens hoe goed ik het boek vond.

Het was ook heel leuk dat ik het samen met de mama las. Zo stuurden we elkaar regelmatig sms’jes over onze voortgang en jaagden mekaar op. Heel leuk en grappig.

Dit tweede deel gaat verder waar het eerste boek eindigde. Ik wil hier geen korte inhoud plaatsen, want dit zou het eerste boek kunnen verpesten. Weet alleen dat dit boek nog toffer, spannender en intrigerender is dan het eerste. En ook hier reizen we doorheen de tijd en komen we grote namen als Shakespeare, Calvijn en Nostradamus tegen.

Het hoofdpersonage, Will Piper, is wel niet de meest sympathieke man, maar daar kon ik wel rond lezen. Ja, tis een vrouwenverslinder, een egoïst en een male chauvinist pig en de vrouwen rond hem krijgen direct weke knietjes als ze hem zien en de kleren vallen plots van hun lijf. Maar bon, als je de boeken van Aspe kunt lezen (wat ik dus helemaal niet kan), dan ga je er hier ook wel tegen kunnen. Maar toch een kleine waarschuwing dus.

» Verbeelding Bookchallenge:

10. Een boek waarin de dood centraal staat 26. Een boek dat springt tussen verschillende tijdsperiodes

Glenn Cooper – Boek der wachters

En dan uiteraard boek 3 van de trilogie.

Dit boek speelt zich af 15 jaar na het eerste boek, in de nabije toekomst dus.
Plots krijgen mensen opnieuw kaartjes toegestuurd met de datum van hun sterfdag en een herhaling van boek 1 lijkt dus in de maak.
Will Piper is ondertussen op pensioen en probeert er zich niet te veel van aan te trekken. Totdat zijn zoon verdwijnt.

Veel meer wil ik er weer niet over verklappen.
Dit boek neemt, ondanks het gelijklopende begin, toch een volledige andere wending dan het eerste of tweede deel. Ook al was het nog spannend, ergens vond ik dit boek toch iets minder dan de andere twee. Misschien was ik er ondertussen al wat op uitgekeken? Ik kan me niet van het gevoel ontdoen dat als ik meer tijd had tussen gelaten en de boeken niet alle drie na mekaar had gelezen, ik dit boek toch stukken beter had gevonden.

» Verbeelding Bookchallenge:

10. Een boek waarin de dood centraal staat 24. Een boek dat zich afspeelt in de toekomst 26. Een boek dat springt tussen verschillende tijdsperiodes

Haruki Murakami – De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren

Jarenlang heb ik Japans in de avondschool geleerd, zonder ook maar één boek van Haruki Murakami gelezen te hebben. Wat wel wat vreemd is, gezien die naam me te pas en te onpas werd aangeboden, wanneer het over mijn ongewone avondstudie ging. Misschien een beetje tegendraadsheid van mijn kant 😉
Maar nu heb ik dit dus goed gemaakt, ik heb er eentje gelezen, en ik moet zeggen dat ik er een beetje een dubbel gevoel bij heb.

Eén van de redenen waarom ik nog niks van Murakami had gelezen, buiten mijn tegendraadsheid gerekend dan, is dat ik eigenlijk niet zo van Japanse verhalen hou.
Jaja, ik weet het, maar het is nu eenmaal zo. In mijn ervaring zijn Japanse verhalen vrij deprimerend, met in het beste geval open eindes, maar in het slechtste geval slechte eindes. En ja, ik ben iemand die liever heeft dat een verhaal goed afloopt. Dus dat is één van de redenen waarom ik het lezen van een Murakami-boek altijd uitstelde.

Maar bon, vooroordelen zijn één iets en ik vond het de hoogste tijd om het gewoon eens te proberen. Daarom koos ik voor Murakami’s meest recente, vertaalde boek: De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren.

Als tiener was Tsukuru het vijfde lid van een bijzonder en kleurrijk groepje vrienden. Ze zijn heel hecht en doen bijna alles samen, maar toch voelde Tsukuru zich een beetje een buitenstaander. De vier andere leden, twee jongens en twee meisjes, hebben namelijk elk een naam dat naar een kleur verwijst: de Rooie (akai), de Blauwe (aoi), de Witte (shiroi) en de Zwarte (kuroi).
Wanneer Tsukuru in zijn tweede jaar aan de universiteit zit laten zijn vrienden hem opeens, zonder enige uitleg, vallen. Hierdoor gaat hij door een donkere, eenzame periode vol zelfmoordgedachten. Maar nu, zoveel jaar later, wil hij wel eens weten wat er toen nu eigenlijk is gebeurd. Aangespoord door een vriendin zoekt hij elk van zijn toenmalige vrienden op.

Zoals gezegd gaf dit boek me een dubbel gevoel.
Enerzijds was het beter dan ik had verwacht. Ik heb me niet door de tekst moeten worstelen en het verhaal boeide genoeg om verder te willen lezen. Ook de verwijzingen naar het Japans vond ik, als voormalige student, heel fijn, vooral om te ontdekken dat ik nog niet alles ben vergeten.
Anderzijds vond ik bepaalde passages echt deprimerend en donker. Ik hou wel van een zekere melancholie, maar trop is te veel. Ik denk ook dat ik bepaalde onderliggende betekenissen en symboliek gewoon niet heb gesnapt. En dan spreek ik niet alleen over dingen die door de vertaling verloren gaan, zoals de nota van de vertaler uitlegt.

Dus ja, al bij al een positievere ervaring dan ik had verwacht door mijn vooroordelen, maar ik ben er nog niet helemaal uit of ik meer van deze auteur ga lezen.

» Verbeelding Bookchallenge:

10. Een boek waarin de dood centraal staat 15. Een boek geschreven door een auteur met Aziatische roots

En dat waren de boeken voor februari. Een beetje veel dood en zo. Misschien deze maand wat vrolijkere boeken lezen, want ik voel me de laatste tijd een beetje down en lusteloos. Een boost positivisme zou dus niet slecht staan 😉 Tips zijn steeds welkom!

Groetjes,
Charlotte