Dumplin’

Vorige maand kocht ik voor het eerst een owlcrate. Het thema was leading ladies en het bijhorende boek was deze Dumplin’ van Julie Murphy.

Willowdean Dickson – Dumplin’ genoemd door haar moeder – is nogal aan de zware kant en daar heeft ze geen probleem mee. Ze heeft zich altijd goed in haar vel gevoeld en accepteert haar omvang als een deel van haar identiteit en niet iets dat ze moet veranderen. Maar ze groeit wel op in Clover City, Texas, waar de jaarlijkse Miss-verkiezing het hoogtepunt is van het jaar.
Op de koop toe is haar moeder een ex-winnares die naast het organiseren van de wedstrijd, het ook nog eens haar missie maakt om elk jaar opnieuw in dezelfde jurk waarmee ze won de show te presenteren.

En dan is er Bo, een ex-atleet waar Willowdean mee samen werkt in de lokale hamburgertent.
Willowdean is niet verbaasd wanneer ze zich aangetrokken voelt tot de knappe Bo, maar wel wanneer hij haar ook leuk lijkt te vinden.
In plaats dat dit haar nog meer zelfvertrouwen geeft, gebeurt net het tegenovergestelde. Wat gaan de mensen wel niet zeggen als ze dikke Willowdean met de superknappe Bo samen zien?

En dan besluit Willowdean haar recht om te zijn wie ze is terug op te eisen door deel te nemen aan de gevreesde Miss-verkiezing. Zij heeft even veel recht om mooi genoemd te worden, dan gelijk welk maatje-36-meisje.

Ik val meteen met de deur in huis: Ik was een beetje ontgoocheld door dit boek.
Ik had echt iets anders verwacht, zoals een meer kick-ass hoofdpersonage, of een positieve boodschap voor al die meisjes die zich menen te moeten uithongeren om aan een fictief ideaalbeeld te voldoen.
Maar wat ik kreeg was een arrogant, vooringenomen en veroordelend hoofdpersonage. Voor iemand die voor zichzelf vindt dat ze mag zijn wie ze is, heeft Willowdean nogal snel haar oordeel klaar over andere mensen die niet voldoen aan de zogenaamde norm.
Het verhaal zelf had jammer genoeg ook al niet veel om handen. Voornamelijk tiener-drama en weinig girl-power. Ik had gedacht dat de Miss-verkiezing de hoofdgebeurtenis zou zijn, maar uiteindelijk komt het enkel op het einde aan bod en dan lijkt het totaal niet belangrijk.
Ook de andere personages stellen niet zo veel voor. Weinig uitgewerkt en hoe meer cliché hoe beter precies.

Helaas, wat de achterflap beloofde werd totaal niet ingelost in dit nogal saai, traag en niet zo positief boek. Jammer, het kon subliem geweest zijn.