Sporten en slaatjes

De laatste tijd eet ik veel slaatjes.
Dit komt omdat ik niet meer elke middag in de kantine op het werk (of de mess zoals wij die noemen, niet dat we soldaten zijn. Toch niet in de strikte zin van het woord.) eet. Ik breng nu vaak mijn eigen lunch mee en dat zijn meestal slaatjes. Veel gezonder dan de dagschotels in de mess, die vaak vettig en zoutig zijn.

De reden waarom ik niet meer elke middag uit ga lunchen is omdat ik mijn middagpauze nu gebruik om te sporten. Een collega en ik zijn namelijk al aan onze zesde week van de Top Body Challenge bezig!

De Top Body Challange (TBC) is een trainingsprogramma van 12 weken, waarbij je 3 keer in de week in een half uur de voorgelegde oefeningen moet uitvoeren om sterkere en strakkere spieren te verkrijgen.
Op maandag train je de dijen en buikspieren; op woensdag de armen en het achterwerk; en op vrijdag doe je een combinatie van de vier spiergroepen.

Elke dag bestaat uit 3 circuits van telkens 3 oefeningen. Circuit 1 en 2 herhaal je 2 keer en circuit 3 doe je één keer. En dat zou slechts een halfuur in beslag mogen nemen. Tempo is dus cruciaal.
Bovendien raad het TBC-programma ook aan dat je op de tussenliggende dagen ook een vorm van cardio doet, zoals lopen, vooral als je vet wilt verbranden. Daarnaast kan je bij het programma ook een voedingsschema volgen.

Nu, ik neem met het TBC-programma voldoening. Geen extra cardio of speciaal dieet voor mij.
Persoonlijk vind ik 3 keer in de week sporten al meer dan genoeg, vooral als je weet dat ik daarvoor helemaal niks intensief deed. Om dan opeens tussen de 3 sessies TBC ook nog eens een start-to-run te gaan doen, dat komt niet goed.
En diëten, dat is niks voor mij. Ik kan me daar niet aan houden. Van zodra ik nog maar aan het woord dieet denk, grijp ik al naar een zak chips. Geen doorzettingsvermogen wat dat betreft.

Maar zoals gezegd, ondertussen zijn we al 6 weken bezig!
Dat is het langste ooit dat ik een sportprogramma heb volgehouden! Dit komt volgens mij helemaal doordat ik het niet alleen hoef door te worstelen. Als het even niet lukt of ik heb echt geen zin, dan is mijn collega er om me aan te sporen.
Het feit dat we het programma doen tijdens de middagpauze is ook een positief punt. ’s Avonds na het werk ben ik meestal volledig murw, dat ik het waarschijnlijk al lang had opgegeven.

Het is wel niet van de poes hoor, dat programma, maar daarom heet het ook een uitdaging, zeker?
Week 1 was echt zwaar, vooral ook de dag na een training met hele stramme en stijve spieren. Maar vanaf week 2 heb ik er eigenlijk nog weinig last van gehad, van die stramme spieren. Natuurlijk voelde ik dat ik gesport had en natuurlijk voelde ik de spieren, maar het was niet dat het zo pijnlijk was dat ik niet kon gaan of de armen kon heffen.
Zoals voor elke programma zijn er oefeningen die ik gemakkelijker vind dan andere. Ik denk dat dit vrij normaal is, iedereen heeft spieren die beter zijn dan andere. Maar ook dankzij de aansporingen van mijn collega vervolledig ik ook die moeilijkere oefeningen. En voor je het vraagt, ja, dit is een tweerichtingsstraat. Ook ik moedig haar aan voor de oefeningen die zij minder vindt (ook al zijn die voor haar veel schaarser dan voor mij 😉 ). En zo zitten we al aan week 6, voorbij het halfweg punt!

En de resultaten?
Tjah, zien doe ik ze niet meteen. Ik neem elke week foto’s en leg die dan naast mekaar voor vergelijking, en daar zie ik niet echt een frappante verandering aan mijn lichaam. En toch, toch krijg ik opvallend meer opmerkingen dat ik er goed uit zie of vragen of ik vermagerd ben *grijns*. Het moet dus toch ergens zichtbaar zijn, ook al is het niet zo voor mijn hyperkritische oog.
Maar wat ik eigenlijk veel belangrijker vind is hoe ik mij voel. En hier kan ik wel zeggen dat ik een gigantische verbetering voel in mijn conditie. Waar ik in week 1 nauwelijks een woord kon uitbrengen en een hoofd als een tomaat had; kan ik nu blijven praten tijdens de oefeningen en is mijn kleur al minder diep na het einde van een sessie. Ik voel ook dat spieren onderhuids steviger en strakker zijn, ook al is het niet direct zichtbaar is. Dat komt misschien nog.

Op naar de volgende 6 weken. Deze beloven lastiger te worden, vooral omdat ik mijn zomerverlof heb gepland voor die weken die samenvallen met week 10, 11 en 12 van het programma. Oepsies… We zien wel! Ik ben nu al zo ver en wil het absoluut niet opgeven!

Wow, ik heb meer geschreven over mijn gesport dan ik eigenlijk van plan was. Ik ben dit bericht begonnen met het plan wat te schrijven over die zelfgemaakte lunches waar ik in het begin over sprak.
Wat ik het moeilijkst vind aan het maken van lunchpakketten is om niet steeds op hetzelfde terug te vallen en er voldoende variatie in te brengen om het interessant te houden. Daarom dacht ik dat het misschien leuk zou zijn om mijn lunchpakketten en slaatjes hier bij te houden, voor later en voor iedereen die geïnteresseerd is.
Maar omdat dit bericht nu al heel lang is, zal het voor een volgende keer zijn!

En ondertussen vraag ik mij af of jullie een bepaalde routine in het sporten hebben? Volgen jullie een trainingsprogramma?
En wat doen jullie voor de lunch? Welke zijn jullie favoriete lunchpakketten?

Groetjes,
Charlotte