Phildar

Met al mijn berichten over de Moana jurk al dan niet in Catania, zou je bijna vergeten dat ik onlangs een uitgebreide aankoop deed voor heel wat andere plannen. En ondertussen, terwijl ik twijfel-twijfel-twijfelde over één jurk, ben ik al met één van die andere geplande jurken begonnen.

   

Dit jurkje zag ik voor het eerst, hoe kan het ook anders, op Ravelry. Het bleek een patroontje van Phildar te zijn, uit het zomermagazine van 2011.
Vol goeie moed Googlede ik naar de website van Phildar, met de bedoeling het patroon of zelfs het volledige magazine te kopen. Maar helaas, Phildar is geen Bergère de France en ik kon het magazine nergens vinden.

Ok, geen nood, niet al te ver van waar ik woon is er een Phildar winkel en ik besloot er eens na het werk binnen te springen.

Ik heb zo mijn idillisch beeld van een wolwinkel, waar een dame gezellig achter de kassa aan het breien of haken is, klanten super vriendelijk bijstaat en hulp biedt met gelijk welke handwerkvraag.
Het was de eerste keer dat ik die Phildar winkel binnen stapte, maar ik had meteen door dat de winkel in de verste verte zou voldoen aan mijn ideaalbeeld. De dame achter de kassa stond met een heer te praten, en beide keken nogal onvriendelijk op toen ik de deur open duwde. De heer verdween toen prompt via een deur naar de privé en de dame sprak mij aan met een ongeduldig “Ja?”

Hmm, niet bepaald een goeie eerste indruk, maar misschien was het mijn verbeelding?

“Ja, dag mevrouw. Ik ben op zoek naar een Phildar magazine uit 2011…”

“2011? Dat heb ik niet.” viel ze mij in de reden, “Wij volgen alleen de laatste mode.”

Oke dan, waarom zo bitsig? Bon, ik probeerde nogmaals.

“Ah ja, het is omdat ik een patroontje heb gezien op internet dat…”

Weer werd ik onderbroken. “Internet? Jah, daar kan je alles vinden, hé. Maar ik volg enkel de laatste mode.”

“OK, maar kan je dat dan niet gaan bijbestellen?” probeerde ik nogmaals, “Die patroontjes …”

En toen ging de telefoon in de winkel en ging de dame zonder boe of ba opnemen.
Eerst was ik van zin te blijven staan, maar toen ik de indruk kreeg dat het om een persoonlijke telefoon ging en ik verder straal genegeerd werd, ben ik de winkel uitgestapt.

Ja, kopen via internet is niet altijd ideaal, maar toch liever dan in een winkel waar ze je bekijken als een stuk stront. Man, misschien had de mevrouw een slechte dag of lag het aan mij, maar ze gaan mij daar toch niet direct terug zien.

Wat ik eigenlijk nog wou vragen aan die mevrouw was dat het toch niet kon zijn dat patroontjes uit oude magazines niet meer bestaan? Die moeten toch nog ergens te verkrijgen zijn? Zeker de dag van vandaag met het internet en zo.
Maar ja, daar heb ik geen antwoord meer op kunnen krijgen en omdat de mevrouw nogal beschuldigend sprak over het internet, besloot ik nogmaals daar te zoeken. Ik moest en zou dat patroon hebben, ik had er verdorie de wol al voor gekocht. En ja, blijkt dat je op internet echt wel alles vindt als je maar lang genoeg zoekt. Niet op de legale manier zoals gehoopt, maar ik vond een plaats waar ik het Franstalige magazine met het gewenste patroon kon downloaden. Foei, ik weet het, maar als ik wist waar ik het magazine op de correcte manier kon kopen, dan had ik dat zeker gedaan. En moest er nu nog iemand zijn die mij eraan kan helpen, laat het me dan zeker weten!

Bon, ik had het patroontje. In het Frans weliswaar, maar dat mocht geen probleem zijn, toch? Nenee, toch! De Franse manier van het neerschrijven van een patroon is helemaal anders dan in het Nederlands of Engels. Er wordt niet rij per rij uitgelegd en het wordt een ware puzzel.
Maar met de hulp van een paar lieve mensen op Ravelry kraakte ik de code en ik heb ondertussen voor mezelf het volledige patroon, rij per rij, uitgeschreven.
Voordelen hierbij zijn (1) dat ik tijdens het breien niet meer moet beginnen rekenen en tellen, en (2) dat ik een goed begrip heb over hoe het jurkje in elkaar zit!

En zoals de Fransen zeggen, nous sommes parties! (of “we zijn vertrokken!”) 😉