Uit pure frustratie
Ik heb nog steeds geen succes met de streepjessjaal. Ik krijg de randen echt niet mooi. Of mooi genoeg, want na al dat gepruts streef ik al lang niet meer naar perfectie. Nu zou ik gewoon heel graag willen dat de randen aan beide zijden gelijk zijn, ook al is de rand nog lelijk. Momenteel streef ik dus naar uniforme lelijkheid. *kuch*
Maar zelfs dat is buiten mijn bereik 🙁 . Uit pure frustratie met mijn onkunde, begon ik een paar dagen terug aan een ander breiwerk. Eentje waar ik al heel lang aan wou beginnen, maar mijn breivaardigheden onvoldoende voor achtte. Een stijlvolle, volwassen interpretatie van de Doctor Who-sjaal: Bigger on the inside
Ik begon er aan, zonder veel verwachtingen, gezien ik zelfs al met een simpel recht-averecht patroon zoals de dream stripes miserie had. Ja, het zelfvertouwen zat laag, maar tot mijn grote verbazing ging het zelfs heel vlot! Een patroon dat al sinds 2013 op mijn lijstje staat, maar waar ik teveel schrik voor had, blijkt nu een ware meevaller te zijn! Zie mij blinken van contentement 😀
Ik vrees dus dat de streepjes eventjes op de achtergrond gaan verdwijnen, terwijl ik geniet van mijn herontdekte brei-mojo 😉
Groetjes,
Charlotte
2 Comments
CarlaK
Hou de herontdekte mojo maar vast, die sjaal is nu al heel mooi !
Die strepensjaal lukt ook wel ooit, daar moet je nu wat afstand van nemen, en op een dag zie je dan ineens hoe het wel zou kunnen lukken.
Liefs!
Nanita
Helemaal eens met de commentaar van hierboven! Ik zou net hetzelfde gedaan hebben, beter de mojo recupereren dan met een gefrustreerd gevoel te blijven zitten. Die Doctor Who-sjaal gaat er fantastisch uitzien! X