Eentje voor mij

Ik begin breien steeds leuker en leuker te vinden. Na twee jurkjes voor mijn nichtjes, vond ik het eens tijd om eens iets voor mezelf te proberen breien.

Op Ravelry kwam ik dit leuke project van Welmode tegen.

Vooral de nostalgische uitstraling van de foto sprak me aan, maar bij het verder klikken naar het bijhorende patroon begon het echt te kriebelen om die zelf eens te proberen. Het gaat om The Quick Knit 1940’s Style Sweater van Wendy Harman.

Het geschreven patroon is bijzonder kort, waardoor ik wel dacht dat die gemakkelijk genoeg zou zijn voor mij.
Welmode maakte haar trui uit Zeeman Tweed wol, dat ik toevallig ook in mijn voorraad heb zitten (Tjah :whistle: ). De drempel om er aan te beginnen was dus erg klein. Alle materiaal had ik bij handen, ik had enkel de moed nodig om er aan te beginnen.

Ik begon heel braafjes met proeflapjes.
De trui wordt gebreid in een soort nagebootste kabel, wat ik nog nooit had geprobeerd, maar eenmaal ik de instructies kon ontcijferen was het ongeloofelijk simpel om te breien.

Volgens de instructies diende een lapje van 22 steken op 22 rijen zo’n 10cm te meten, zonder het lapje uit te rekken. In mijn lapje maten 22 steken net iets boven 9cm. Ook al zei het patroon dat de steek zeer rekbaar is en dus goed is voor een reeks maten, besloot ik toch mijn proeflapje te volgen en meer steken op te zetten dan aangegeven. Daarnaast besloot ik ook dat ik de trui langer wilde dan wat voorzien was.
Het retro-model van de trui is bedoeld om net boven de heupen uit te komen. Voor vrouwen met brede heupen, waaronder ik, vind ik dat persoonlijk iets onflatteus hebben. Naar mijn gevoel toon je dan dikker, omdat je net je breedste punt gaat accentueren. Daarom nam ik er een trui van mezelf bij waarvan ik de lengte net goed vond en mat deze op. Op basis van deze maten en het originele patroon schreef ik mijn eigen versie neer. En dan ging ik aan de slag.

Ik zette 72 steken op, 10 meer dan het patroon vroeg, en begon eerst een boord in gewone 3/2 ribbelsteek voor zo’n 1 inch (2,5 cm).
Voor de opzet gebruikte ik dezelfde opzet als voor de twee jurkjes, namelijk the old Norwegian cast-on ([video]). Gezien de steek rekbaar is, moest de opzet ook genoeg kunnen rekken en dit is de meest rekbare opzet die ik tot nog toe heb geleerd.

Volgens het patroon moet eerst een lap van zo’n 3 inches (7,6 cm) gebreid worden, maar omdat ik mijn trui dus langer wil besloot ik hier al de extra lengte in te brengen. Ik breide tot ik 5,5 inches (14 cm) had en begon dan pas met de meerderingen.

Om goed bij te houden hoe ik moest meerderen in patroon, maakte ik een weerspiegeling van wat ik had gebreid in excel.

Hoe ik moest meerderen had ik de eerste paar keren nog niet echt door. Nu weet ik dat ik niet moet meerderen in de eerste of laatste steek, maar de tweede of voorlaatste.

Zoals je kunt zien gaat het vrij vlot vooruit, vooral als je weet dat dit niet mijn enige project is voor het moment (meer hierover later!).
Momenteel ben ik nog wat lengte aan het bij breien eer ik aan de minderingen voor de armgaten begin.

Ik gebruik nog steeds een gekochte trui als een soort leidraad voor de afmetingen. Dat is gemakkelijker dan mezelf steeds te meten. Hopelijk komt het zo goed. Ik ben echt benieuwd hoe deze me zal bevallen, maar ik heb wel nog een eindje te gaan. Dit is nog maar het eerste stuk. Ik moet nog zo’n stuk maken, dan de mouwen en dan het geheel deftig weten in mekaar te zetten. Duimen maar!

Groetjes,
Charlotte