Mee bezig #13
Voor veel van de terugkerende berichten die ik hier schrijf, is het mijn doel om ze één keer per maand te laten verschijnen. Vaak duurt het langer dan een maand, soms omdat ik er gewoon niet aan toe kom, soms omdat ik niets te zeggen heb en soms omdat ik er geen zin in heb, lol.
Voor de “mee bezig” is het ondertussen een kleine anderhalve maand geleden en ik heb toch wel wat up te daten, want de laatste weken heb ik de handwerkkriebels weer goed te pakken!
Oosterse draak
In mijn laatste bericht vertelde ik over de Oosterse draak, naar een patroon van Crafty Intentions, waar ik een paar jaar geleden aan was begonnen, maar dan in een kast verstopte en wat vergat. Begin september haalde ik die echter opnieuw boven en besloot om het ganse project uit te halen en opnieuw te beginnen, met een kleinere haaknaald.
Afgelopen weken heb ik heel wat gehaakt aan het project en het lichaam schoot aardig op. Op een bepaald moment vond ik echter dat de kronkels die het lichaam maakte precies een beetje in een vreemde richting gingen, maar ik deed toch nog een paar rondes dapper verder, tot ik er niet meer omheen kon. Jawel, er was ergens een fout ingeslopen, want het lichaam moest helemaal niet in zichzelf gaan draaien. Doorlopen van mijn notities toonden na wat turen het probleem: ik had een cruciale ronde overgeslagen! 34 rijen/rondes moest ik uithalen om het te corrigeren.
Normaal zou ik mij daar door laten ontmoedigen, maar ik zat op dat moment in een heel goeie flow, dus ik deed het gewoon.
En het lichaam is nu dus helemaal af!
De constructie van dit stuk is briljant en eigenlijk vrij logisch ook! De techniek die gebruikt wordt om de scherpe bochten te verkrijgen is eentje die vrij gangbaar is in het breien, namelijk het maken van verkorte rijen of toeren. Door wat extra steken te haken in een beperkt aantal steken, terwijl dit niet wordt gedaan in andere, verkrijg je de verbreding in die paar steken die nodig zijn om een bocht te maken. Schitterend!
Volgende stap het hoofd. Dit haakte vrij vlot, tot ik aan het punt kwam waarbij ik de ogen moest bevestigen.
Het patroon vraagt namelijk om ogen van 30mm, die ik ook had voorzien. Maar omdat ik nu uiteindelijk met een veel kleinere haaknaald aan het haken ben dan wat het patroon aanbeveelt, leken die 30mm ogen opeens toch wel heel groot.
En hier blokkeerde ik dus eventjes in twijfelen.
Gelukkig heb ik over de jaren heen een gigantische voorraad veiligheidsoogjes opgebouwd (haha, waarvan heb ik geen gigantische voorraad opgebouwd) en kon ik zien wat voor alternatieve opties ik in de aanbieding had.
Ik kon het ook niet nalaten het wiskundig te gaan benaderen:
- Het patroon vraagt om een haaknaald van 4mm en oogjes van 30mm.
- Ik haak met een naald van 3mm.
- Welke maat oogjes heb ik dan nodig? → 3/4 x 30 = 22,5 mm
In mijn voorraad vond ik oogjes van ongeveer 22mm en ja, ik vond deze qua grootte een pak beter passen dan de 30mm.
Ik kon kiezen uit verschillende kleuren (van zilver over roze en blauw naar groen) en heb nu gekozen voor een geelgroene kleur. Ik kan dus weer verder!
Elfenjas
Sinds deze zomer loop ik weer te denken aan mijn breimolen en dat ik er toch nog eens iets mee wil maken. Ik wil verder leren hoe je andere zaken dan gewoon dingen in het rond erop kunt maken, maar gezien de tijd die er ondertussen over is gegaan, ga ik toch waarschijnlijk eerst opnieuw moeten leren hoe gans die machine werkt.
Bij het zoeken naar ideeën, kwam ik terecht op het YouTube kanaal van Maak het met Miranda, met tal van breimolen ideeën op een extreem goeie manier uitgelegd. Chapeau!
Mijn oog viel vooral op het Magische Elfen Vest. Ik kon hiermee opnieuw het gewone rondbreien op de molen terug opfrissen en leren hoe ik rechte lappen erop kon breien, inclusief meerderen en minderen! Bovendien zou ik er een leuk vest voor in de plaats krijgen en een pak van mijn wolvoorraad kunnen aanspreken! Win, win, win, win, dus!
Tegelijkertijd, terwijl ik die videotutorial aan het bekijken was en notities aan het nemen was, knaagde er iets aan mijn geheugen. Iets leek mij heel herkenbaar aan die vest en ik kon me vaag herinneren dat ik ooit al eens een gelijkaardig iets had willen maken, maar ik was zeker dat ik toen nog geen breimolen had en nog nooit die video van Miranda had gezien.
En zo vond ik op mijn Pinterest een aantal foto’s van Morale Fiber’s Elf Coat terug! Deze vest is gehaakt met de Tunische haaktechniek, nog iets wat ik al heel lang wil leren.
En ja, dan zat ik zo’n beetje tussen de twee opties te twijfelen: begon ik met de versie op de breimolen of ging ik voor de Tunische versie?
Uiteindelijk gaf mijn wolvoorraad de doorslag. Ik gebruikte de stash optie op mijn Ravelry om zo te achterhalen of ik een wol had in één kleur waar ik genoeg van had om één van de twee versies te maken en belande zo bij deze paarse, licht harige Wibrawol die ik al sinds 2013 op zolder heb liggen *schaam*. Ik herinner mij zelfs dat ik die wol kocht met een heel specifiek doel, waar ik dus duidelijk nooit aan toe ben gekomen.
Deze wol is vrij dun, te dun om het in de breimolen te gebruiken, dus ik zou in de Tunisch gehaakte versie duiken. Hiervoor had ik uiteraard ook een Tunische haaknaald nodig en omdat ik nooit rustig kan doen, kocht ik mij meteen een ganse set naalden met verwisselbare kabels.
En hoewel het patroon voor deze vest gratis en voor niks beschikbaar is in verschillende blogposts op de blog van Morale Fiber, besloot ik voor mijn gebruiksgemak en als dankjewel voor de ontwerpster, de PDF-versie op Etsy te kopen.
Gans het bovenstaande beslissingsproces dateert al van juni dit jaar. Eind juni begon ik met het leren van Tunisch haken, wat ik relatief snel onder de knie had en dus snel kon gaan toepassen op het patroon.
Afgelopen maanden heb ik af en aan gehaakt aan deze vest. Dit is het project dat ik vaak ook op de pendeltrein mee heb. Ondertussen ben ik aan het voorlaatste stuk bezig nodig voor de rok van de jas, dus ik kan binnenkort gaan ontdekken hoe ik deze stukken aan elkaar moet zetten om dan verder te haken met de romp!
En wat met de breimolen?, hoor ik jullie denken. Euhm, die versie zal ik ook ooit wel eens proberen maken, maar nu dus nog niet.
Olifantenwanten
Het laatste project waar ik het vandaag over wil hebben zijn nog maar eens wantjes.
Doorheen mijn handwerkjaren heb ik al heel wat wantjes gehaakt. Ik heb mijn persoonlijk patroon daarvoor dat ik elk keer wel aan beetje aanpas, maar de essentie blijft hetzelfde en haakt vrij snel en eenvoudig.
Vorig jaar verloor ik ergens mijn laatste wantjes, dus ik heb al heel lang in mijn achterhoofd dat ik nieuwe wantjes ga moeten maken voor wanneer het weer wat frisjes wordt. Deze keer echter besloot ik het over een andere boeg te gooien.
Ik bewaar al jaren patronen voor wantjes met mooie tekeningen in mijn favorieten op Ravelry. Vooral de Peaceable Mitts van Erica Heusser spreken mij enorm aan (moest je uit dit bericht nog niet weten wat mijn lievelingsdier is, dan zal nu de euro wel vallen!).
Jawel, je ziet goed, dit zijn geen gehaakte handschoenen, maar gebreide, gebruik makend van de fair-isle techniek voor de tekening.
Gezien de combinatie kleurenwerk en het in het rond breien van een kleine omtrek, verwachte ik me op serieus wat gepruts. En toegegeven, het begin was wat gepruts, maar eenmaal ik vertrokken was met de goede breinaald, ging het eigenlijk verbazend snel!
Dus nu heb ik al één handschoen af. Het is nu kwestie van mij door de opzet van de tweede te worstelen en dan ben ik vrij zeker dat handschoen nummer twee ook vrij snel gebreid zal geraken!
En voilà, hier ga ik het bij laten.
Zijn er nog projecten waar ik in de achtergrond mee bezig ben? Tuurlijk, lol, maar aan deze drie werkte ik het meest afgelopen anderhalve maand. En ja, ik ben al woordig genoeg in mijn berichten, dus het beperken tot drie projecten met een keer vind ik een goed compromis. En wie weet, misschien spoort dit mij ook aan om deze updates met wat meer regelmaat te schrijven!
Zijn jullie ondertussen ook weer aan het breien en/of haken geslagen? Of zijn jullie nooit gestopt?
Groetjes,
Charlotte
