Dezer dagen #12

Het plan was om maandelijks eens een dezer dagen te schijven, zodat ik zelf eens terug kan blikken op de afgelopen weken, vooral op basis van de foto’s die ik op mijn gsm vind. Maar kijk, er zijn alweer twee maanden voorbij gevlogen sinds mijn laatste terugblik.
Ah ja, eerlijk, het is niet dat er enorm veel gebeurd hé, tegenwoordig. Ik kan maar zo veel keer schrijven over het feit dat ik thuis werk en nergens naartoe ga 😉

Maar bon, zonder zeveren, we blijven dezer dagen dus nog steeds in ons kot, alleen. Ik prijs mij elke werkdag gelukkig dat ik niet naar Brussel moet, maar aan de andere kant zou een beetje afwisseling soms ook niet mis staan.

Om eerlijk te zijn heb ik ook een beetje schrik.
Enerzijds, ik wil mijn ouders nog steeds kunnen bezoeken zonder schrik te hebben dat ik hen besmet; en de kans om hen te besmetten blijft nu eenmaal klein als ik zelf ook gewoon thuis werk.
Anderzijds, ik ben al van kindsbeen astmapatiënt en ook al heb ik daar minder en minder last van als volwassene, ik blijf wel gevoelig aan de longen. Elke verkoudheid gaat bij mij direct naar de onderste luchtwegen, dus ik wil niet meteen ontdekken wat corona met mij zou doen.

Dus ja, ook al is het vaak eenzaam en zijn er letterlijk dagen waar ik mijn stem niet moet gebruiken, ik blijf zolang het nog kan toch liever thuis werken. Het minste van twee kwaden, denk ik dan.
En hé, zo slecht is dat niet hoor thuis. Zoals ik eerder ook al schreef, ik ben goed in alleen zijn. Ik verveel mij zelden, te veel interesses en hobbies daarvoor 😉

De monotonie probeer ik nog steeds te breken door regelmatig een wandeling te doen.
Tot voor kort deed ik die wandeling vaak aan het einde van een telewerk dag, om mijn dag aan de computer af te sluiten, de benen eens te strekken en een fysiek einde te hebben van de werkdag. Naar eind oktober toe begon de zon al vroeger onder te gaan, waardoor ik vaak kon genieten van mooie zonsondergangen.

Maar voor het zo ver was kwam Janneke Maan ook al eens over de bomen piepen.

En wat zou een herfstwandeling zijn zonder paddestoelen?

Maar nu is het al veel te vroeg donker en op werkdagen lukt het me niet echt meer om te gaan wandelen. Ik neem me soms voor om dat in de middagpauze te doen, maar dat lukt me niet, omdat ik het liefst minimaal anderhalf uur ga stappen en ik kan pas maximaal een uur middagpauze nemen. Ontspannend gaan wandelen terwijl ik op mijn uurwerk moet kijken, ontspant niet zo, denk ik 😉
Als het me zou lukken extra vroeg op te staan, kan ik ’s morgens, voor de start van de werkdag, gaan wandelen, maar ook dat is nog geen succes geweest. Als de wekker afgaat heb ik de afgelopen 8 maanden te veel de gewoonte gekweekt om te blijven soezen. Ah ja, keuzes hé 😉

Maar afgelopen weken waren er wel een paar schone weekends en feestdagen, waarop ik wel ’s morgens ben gaan wandelen met een paar leuke foto’s als resultaat.
Ochtendwandelingen gaan vooral gepaard met nevel en mist. Een echte zonsopgang heb ik nog niet gezien, wat denk ik vooral aan het weer lag

Dauwdruppels zag ik dan weer wel. Allé ja, ik zeg tegen mezelf dat het dauwdruppels zijn en geen regen. Dat klinkt mooier 😉
Ik zag ook verschillende uitgebloeide planten volledig omzwachteld in rag, zoals op de foto rechts. Ik zeg bewust geen spinrag, omdat ik vermoed dat dit misschien van een rusp komt? Weet iemand dat?

Bij het achterom kijken bij één van mijn ochtendwandelingen werd mijn oog getrokken door een oranje vlek. Deze bleek een achtergelaten boek te zijn van de boekenjagers.
Ik had op dat moment geen tas bij en nog een aardig stukje te stappen en bovendien sprak het boek me niet meteen aan, waardoor ik het heb laten liggen. Ik hoop nu wel dat iemand anders het een nieuw thuis heeft gegeven. Ik ben zelf geen lid van die groep (ik vermijd Facebook als het even kan) en in de berichten die ik zomaar kon lezen herkende ik niet meteen dit boek terug…

Oktober was ook de maand dat ik eindelijk eens mijn gedacht heb gemaakt over de decoratie en inrichting van mijn logeerkamer/bureau/bibliotheek.
Tot voor kort had ik bij het verhuizen naar mijn huis alleen de muren in witte primer gezet en die zijn jaren zo gebleven. Het is geen al te grote kamer en ik wou die zo klaar en lichtrijk mogelijk houden, waardoor ik maar niet kon beslissen welke kleur ik wilde. En dan besloot ik afgelopen september dat ik niet meer wou schilderen maar behangen. En zo stootte ik in een lokale winkel op behangpapier waar ik meteen verliefd op was: een combinatie van een papier in solide grijsblauwe kleur gecombineerd met een accent papier met grote diamanten in tinten blauw, grijs en mosterd.
Het is eigenlijk maar heel onlangs dat ik besef hoe hard dit lijkt op de kleuren die ik gebruik op deze blog 😉

De papa is vooral de held die het leeuwendeel van het werk deed en ik ben echt super blij met het resultaat. Nogmaals, DANK U, papa 😉
In tegenstelling tot wat in de winkel werd voorgesteld gebruikte ik het solide blauw als accentmuur en alle andere muren werden in het behang met diamanten behangen. Zo werd de kamer niet al te veel verduisterd door het blauw.
Mijn kamertje heeft ook een nis en ook deze werd in het solide blauw behangen.
Het is moeilijk om in deze kamer een foto van het geheel te nemen, maar je hebt toch een beetje een impressie met de foto’s denk ik?

boekenkasten voor het behangen, tijdens het leeg maken

deels gevulde boekenkast na het behangen

Zoals gezegd voldoet deze kamer meerdere functies.
Het is in de eerste plaats mijn bureau, waar ik werk en blog. Dit afgelopen jaar spendeer ik dus al heel veel tijd in deze ruimte. Misschien daarom dat ik nu eindelijk eens mijn gedacht heb gemaakt om het er wat gezelliger te maken 😉
Daarnaast is deze kamer ook de logeerkamer. Ik heb er een Hemnes bedbank in staan en ik geef eerlijk toe dat ik er tijdens het werken soms ook eens in kruip, wanneer ik een tekst moet lezen. Is eens een afwisseling van de bureaustoel.

Als laatste staan in deze kamer ook mijn boeken. In de linker foto hierboven zie je mijn kasten terwijl ik ze aan het leeg maken was voor we konden beginnen behangen. Zoals je kan zien was voorheen alles in deze kamer wit, wit wit.
In de foto rechts staan de boekenkasten terug op dezelfde plaats na het behangen en was ik begonnen de kasten terug te vullen. Ik vond het wel enorm jammer dat mijn mooie, vers behangen muur volledig verdween achter de boekenkasten en daarom besloot ik om eens iets te proberen dat ik al meermaals op Pinterest had zien passeren, namelijk de achterwand van de kast bekleden.

Ik had nog voldoende behangpapier over, dus het behangen van de achterwanden was niet zo moeilijk. Het terug inschuiven van de achterwand echter, bleek niet zo eenvoudig.
De lijm hechte niet zo goed op die achterwanden, waardoor het papier ofwel begon te scheuren ofwel meeschoof naar beneden in de kast.

Uiteindelijk lukte het toch vrij goed. Alleen in de boven- en onderhoeken zit soms een scheur of een kreuk, maar dat kon gemakkelijk opgelost worden met een beetje lijm. En uiteindelijk is het weinig zichtbaar achteraf!
Binnenkort hoop ik nog een paar extra Billy boekenkasten aan mijn kamertje te kunnen toevoegen – IKEA kan op dit moment de hoge vraag niet aan en weigert mijn bestelling, maar OOIT lukt het wel – en dan ga ik die achterwanden hoogstwaarschijnlijk dezelfde behandeling geven 😀

Bon, ondertussen is deze blog al zo veel langer dan ik had verwacht, gezien er werkelijk NIKS gebeurd, maar zo zie je maar dat er duidelijk meer gebeurd dan je denkt eenmaal je begint te schrijven 😉

Hoe ist nog met jullie?

Tot de volgende!

Groetjes,
Charlotte