Lockdown naaisels

Ik sprak er al over in mijn vorig bericht, maar hier wil ik toch even wat inzoomen op de naaisels die ik afgelopen weken al in de lockdown maakte.
Doorgaans naai ik eigenlijk nooit thuis, ook al heb ik mijn eigen naaimachine. Reden hiervoor is omdat ik een eeuwige twijfelaar ben en een heel onzekere naaister. Eer ik in een stof durf te snijden man, niet normaal soms.
Maar nood breekt wed, dezer dagen, en gezien ik niet meer naar de naailes kan en gezien ik mijn steentje wilde bijdragen met de mondmaskers, heb ik afgelopen weken toch wel wat van mijn onzekerheden in het naaien overwonnen.

Het begon eigenlijk allemaal met de mondmaskers.
Mijn thuisstad had een oproep gelanceerd om mondmaskers te maken voor de gezondheidszorg, waarbij ze zelf de stof gingen voorzien. Die stof ligt qua structuur ergens tussen papier en stof in en de maskers die er van gemaakt worden zijn dus jammer genoeg slechts voor eenmalig gebruik.
Mijn teller staat ondertussen op een 100-tal maskers, maar de productie heb ik nu even stil gelegd om mij te kunnen toeleggen op andere zaken, zoals stoffen maskers voor familie en vrienden.

Doordat ik echter meer leerde werken met mijn eigen naaimachine door het maken van de maskers, begon het meer en meer te kriebelen om mij toch eens te wagen aan een ander project.
Na de geboorte van mijn neefje was het bij mij beginnen kriebelen wat broekjes en shirtjes voor hem te naaien. Ik besloot gebruik te maken van die kriebel en wat stofjes uit voorraad om iets in mekaar te flansen.

Ik begon met een broekje via een patroon van Bernina. Eerst had ik nogal schrik om te beginnen snijden in mijn stof. Ik ben, zoals gezegd, nogal een onzekere naaister en een eeuwige twijfelaar. Maar dan besloot ik er gewoon maar voor te gaan, met het gedacht dat ik die stof hier toch had liggen en het was ofwel tot in de eeuwigheid bewaren ofwel er eindelijk eens iets mee te doen.
En kijkt, uiteindelijk bleek het eigenlijk vrij simpel te maken, zodat ik er zo nog een tweede maakte.
Wel jammer dat het patroon maar in 1 maat bestaat, want dit maatje zal snel te klein worden.

Daarna besloot ik mij te wagen aan een patroon dat ik via Pinterest tegen kwam. De Charlie Sweatshirt van Shwin & Shwin.

Het moeilijkste van stukken thuis te naaien vind ik eigenlijk de mooie afwerking. Ik heb geen overlock machine, dus het is behelpen met de naaimachine, waardoor het – zoals ik het doe – niet zo netjes is dan als ik het met een overlock zou doen. En dat is voor een pietje-precies zoals ik toch even een knop omdraaien.
Maar bon, de trui was een iets grotere uitdaging dan de broekjes. Vooral aan de hals ben ik een paar keer opnieuw moeten beginnen. Ik denk dat het nog niet helemaal is zoals het moet, maar het is functioneel.

Vervolgens waagde ik mij nog aan een T-shirt uit een magazine van La Maison Victor: De Sam shirt in maat 62.
Toen ik daar aan begon was mijn zelfzekerheid door de voorgaande succes al wat toegenomen en het zat eigenlijk vrij snel in elkaar.

Daarnaast maakte ik ook nog een simpel rimpelrokje met elastiek.

En tot slotte, amuseerde ik mij nog om met wat stofrestjes simpele scrunchies te maken. Ik had gehoord dat dit momenteel blijkbaar heel in is bij meisjes, maar had er mijn nichtjes nog niet over horen praatten. Maar als ze scrunchies niet kenden, dan konden ze de maaksels nog altijd gebruiken als rokjes voor hun poppen, dacht ik 😉

En nu?
Nu ben ik terug in de mondmaskers gedoken. Opt gemakske wel, want het is onduidelijk of we nu wel of niet maskers van de overheid uit gaan krijgen. We zien wel…

En hoe is het bij jullie op creatief vlak?

Groetjes,
Charlotte