Dezer dagen #7
Vorige keer stopte ik mijn dezer dagen bericht vroeger dan wat ik eerst van plan was geweest omdat ik honger had. Ik was van plan om de dag erna direct verder te schrijven en dan is er plots weer meer dan een week voorbij. Doh! Zo blijf ik natuurlijk wel achter de feiten aanlopen zo, want er komen altijd nieuwe dingen bij 😉 Maar dat is goed, denk ik, want dat wil zeggen dat ik misschien nu wel eens de gewoonte ga aanleren wat regelmatiger te schrijven!
Gemaakt: Naast de mondmaskers, kroop ik ook voor andere maaksels achter mijn naaimachine.
Soms kan het zo eens kriebelen om kledingstukken de naaien, maar omdat ik een heel onzekere naaister ben, laat ik die kriebel meestal voor wat hij is. Op het kopen van de stoffen na, durf ik niet verder gaan. Maar nu lijkt dat het toch nog even zal duren eer ik terug naar de naailes zal kunnen, ben ik er toch eens ingevlogen.
Ondertussen maakte ik al twee broekjes, één trui en een T-shirt voor mijn neefje, en een rokje voor mijn nichtje.
Verschoten: De maaksels van hierboven besloot ik via de Post aan mijn neefje en nichtjes te sturen. Ik maakte een mooi pakketje, met wat extra tierlantijntjes en nog wat Paas-chocolade, en bracht het binnen bij de Post. Na een week stond het pakket in track-and-trace nog steeds in het postkantoor, terwijl mijn broer wel bericht had ontvangen dat het de volgende werkdag geleverd zou worden. Met een klein hartje ging ik naar het postkantoor, waar ze me – na rondbellen naar het sorteercentrum – vertelden dat het waarschijnlijk verloren was gegaan en dat ik best een klacht kon indienen. Wablieft?! :'(
Uiteindelijk dan heeeeel lang aan de lijn gehangen vooraleer ik iemand van BPost kon spreken. Maar wat een verschrikkelijk georganiseerde klantendienst is dat zeg! Als je voordien nog niet gefrustreerd was, dan ben je het zeker eer je er eindelijk in slaagt doorverbonden te worden met een medewerker. Echt niet klantvriendelijk!
De mevrouw die ik dan eindelijk aan de lijn kreeg was wel super vriendelijk. Die mensen staan ook vaak machteloos, dus ik heb me zeker niet kwaad gemaakt, maar mijn bezorgdheid geuit, vooral om dat de loketbediende de woorden “het is verloren gegaan” had uitgesproken. De mevrouw kon me wel geruststellen dat ze dit niet geloofde en dat ik nog eventjes geduld moest hebben.
En dan, mirakel, lag het pakketje een paar dagen later dan toch aan de voordeur bij mijn broer. Oef! Eind goed al goed!
Gekeken naar: niet veel eigenlijk. TV kan mij momenteel weinig boeien.
Naast De Mol op zondag kijk ik quasi niks van tv. Gisteren naar de spannende finale gekeken en zoals steeds kon ik niet beslissen wie mijn mol was. Ik verdenk altijd iedereen, lol. Super benieuwd naar de sabotage-aflevering.
Maar naast de Mol kijk ik eigenlijk geen tv. Af en toe het nieuws, om dan gedegouteerd of gefrustreerd af te sluiten. Ik keek vrijdag trouwens wel naar de persconferentie. Laat ik er verder maar over zwijgen.
Gelezen: Heel veel!
Wat met TV niet lukt, lijkt wel te lukken met boeken. In het begin van de lockdown was er wel eerst een periode waarbij ook dat niet lukte, maar dan begon in april de OWLs Readathon wat voor mij een gigantische leesboost bleek. Ik had ook chance om al veel goeie boeken onder ogen te hebben gekregen, zoals deze twee pareltjes uit de foto.
The Winter of the Witch is het laatste deel van de Winternight Trilogy en was echt een PER.FECT einde. Ik vind het zo jammer dat het voor bij is.
Heart of Flames is dan weer het vervolg op Crown of Feathers en liet met vol ontzag voor de plot.
Gesakkerd op: mijn joggingschoenen die het opeens begeven hebben. Boe, en net nu ik echt in een goeie flow van lopen ben.
Ik heb ondertussen wel al nieuwe besteld, maar die gaan een tijdje onderweg zijn. Voorlopig heb ik mijn huidige schoenen geplakt met secondenlijm en ze hebben het al twee loopbeurten overleeft.
Geluisterd naar: Over lopen gesproken, dat doe ik steeds met muziek. Ik zet Spotify vaak op random op basis van een artiestenradio van een artiest waar ik graag naar luister. Maar soms is Spotify toch wel in een pessimistische bui als ik dergelijke playlist te verwerken krijg. Of zou dit aan mijn muziekgenre liggen 😉
En verder: begint alles eigenlijk als normaal aan te voelen.
Als ik gedaan heb met (tele)werken doe ik wat klusjes in en rond huis of ga ik wandelen. Daarna zet ik mij in de tuin met een boek. Mijn favoriete plekje momenteel is naast mijn blauwe regen die zo lekker ruikt.
De weekends zijn meer van hetzelfde, maar dan zonder het telewerken. Dan wordt er ook wat genaaid of voor privé redenen op de computer gewerkt.
Ik schrijf ook nog heel veel in mijn leeslog, waar ik ook nog eens over ga moeten bloggen.
Maar voor nu sluit ik af!
Hou jullie nog goed daar allemaal in jullie kot. En tot de volgende!
Groetjes,
Charlotte
3 Comments
zwartraafje
Al een geluk dat je pakje uiteindelijk toch nog is aangekomen. Het loopt inderdaad niet altijd even vlot bij de post maar gelukkig zijn dat doorgaans uitzonderingen en komt het grootste deel van onze post wel goed terecht. Behalve dan dat pakje van AwesomeBooks waar ik ondertussen al een hele tijd op aan het wachten ben. Maar dat kan dus ook bij de post in Engeland zijn misgelopen. Wel goed dat jouw pakje niet te lang vermits was want anders had die leuke outfit misschien al niet meer gepast.
Charlotte
Ja, het was even vloeken toen ik dacht dat het pakje verloren was, maar gelukkig was dit niet zo. En ik heb al tal van foto’s gekregen waarin de kleertjes worden geshowd 😀
Oh neen, van jouw pakje! Ik hoop dat het nog terecht komt! Ik heb nochtans recent nog boeken besteld bij Bookdepository en deze zijn keivlot geleverd en dat komt ook Engeland. Ik duim voor je!!
Le petit requin
Oh, die blauwe regen! Daar droom ik van, maar waar we plaats hebben, is er amper zon, dus ik weet niet of ik mij dat wel durf te riskeren 🙂
Jah, BPost, ik weet niet wat die mannen uitsteken. De prijs voor pakjes verhogen, alsof kleine zelfstandigen het al niet lastig genoeg hebben, pakjes niet op tijd leveren (mijn moeder heeft haar moederdagboeket vandaag i.p.v. vrijdag ontvangen, gelukkig waren het droogbloemen…). Frustrerende is dat de mensen achter het loket en de postbodes zelf daar zelf waarschijnlijk maar heel weinig aan kunnen doen, maar dat er van hogerhand gewoon te weinig geinvesteerd wordt in voldoende mensen.