Dezer dagen #6
In 2017 lanceerde ik deze dezer dagen rubriek met de bedoeling wat regelmatig een berichtje te delen met een allegaartje aan dagdagelijkse dingen. Een beetje afgekeken van as we speak rubrieken op andere blogs, maar dan met een Vlaamsche titel.
Uiteindelijk deed ik er niet zo veel mee, maar nu kriebelt het om toch nog weer wat meer te schrijven. Dus nu in deze bizarre tijden waarin mijn voordeur steevast gesloten blijft voor bezoek, ga ik opnieuw proberen wat meer van mijn dagdagelijkse gedachten te delen.
Vandaag: Vandaag is denk ik de eerste druilerige dag sinds het begin van de Corona lock-down. De eerste dag dat mensen zich waarschijnlijk niet al te veel ambetant voelen omdat ze thuis moeten blijven. Alhoewel, vandaag is ook de eerste dag dat de tuincentra en doe-het-zelf zaken terug open mogen, dus ik verwacht mij wel aan nieuwsberichten over stormlopen…
Maar bon, ik blijf thuis vandaag, zoals ik al sinds 13 maart doe, op het buiten gaan voor een wandelingetje een loopje of boodschappen na.
Ok, neen, dat is gelogen. Ik deed deze morgen boodschappen. De laatste keer was zo’n twee weken geleden. Ik kan weer weg voor zeker 2 weken.
Eten: Er zijn dagen dat ik zin heb om te koken en dan zijn er dagen waarbij ik alleen zin heb om iets uit de vriezer te nemen. Gelukkig is die vriezer altijd goed gevuld, want als ik dan eens kook heb ik altijd genoeg om er zeker 3 tot 4 keer van te eten. Bijvoorbeeld deze plaattaart met rode pesto, gegrilde groenten en feta. Dit kan weliswaar niet in de vriezer, maar goed verpakt en in de frigo heb ik er toch 4 dagen kunnen van eten.
Snoepen: Waar ik dan wel altijd goesting in heb is snoepen.
Echt niet normaal. Ik ben sowieso al een snoeper, maar ganser dagen thuis zitten maakt het nog erger. Hoe veel keer ik gewoon zonder nadenken de frigo open trek of in de berging ga neuzen naar iets om te sneukelen is per dag niet op één hand bij te houden. Gelukkig winkel ik vrij bewust en probeer ik niet al te fel toe te geven aan de verleidingen. Ziet dat ik niet meer uit mijn deur kan als we eindelijk terug mogen 😉
Voor Pasen maakte ik dan weer een uitzondering. Ik zag Jeroen in Dagelijkse Kost een panna cotta met appelsien klaarmaken en het water liep me in de mond. Dus ik ondernam een poging. Lekker! Alleen was ik een beetje te enthousiast geweest met sap toevoegen aan mijn room, waardoor de panna cotta niet volledig was opgesteven. Maar dat deed absoluut niks aan de smaak. Zeker voor herhaling vatbaar,…maar misschien niet elke week of zo 😉
Joggen: Een klein tegengewicht tegen al dat snoepen is dat ik nog steeds regelmatig ga lopen. Ik probeer om de andere dag ’s morgens te gaan lopen en dat lukt aardig. Ik heb vooral geluk om dicht in de buurt een mooi park ter beschikking te hebben. En ja, het feit dat het zonnetje vaak al van ’s morgens schijnt helpt ook.
De dagen dat ik ga lopen werk ik eerst een uurtje of zo. Dan is mijn werkcomputer al opgestart, ben ik ingelogd in het systeem en heb ik de meeste nieuwe mails al bekeken en een actie voor ondernomen. En dan ga ik lopen. Het is dan meestal nog redelijk vroeg, tussen 8 en 9u, waardoor ik vaak ook schijnbaar moederziel alleen in het park ben. Zalig!
En ook al loop ik altijd met muziek in de oren, bij het afkoelen haal ik de oortjes altijd uit om te genieten van de vogeltjes. Hier een voorbeeldje van vorige dinsdag.
Wandelen: Op de dagen dat ik niet ga joggen probeer ik zeker om te gaan wandelen. Op werkdagen is dit om de werkdag af te sluiten. Computer af, wandelschoenen aan en hoofd leeg. In de weekends durf ik wel eens te schrikkelen, maar dan heb ik meestal serieus wat bewogen in huis bij het schoonmaken of in de tuin te werken.
Ik ben sowieso een wandelaar, dus ook toen we niet in lock-down waren ging ik regelmatig in de buurt een uur of twee gaan wandelen. Ik doe dat graag en het maakt me rustig, maar je moet er tijd voor hebben. Als ik naar Brussel moet voor het werk, dan wandelde ik vaak in de weekends, maar dan alleen als het weer het toeliet. Nu met thuis te zitten heb ik veel meer kansen om eens echt ver te stappen.
Maskers: In mijn vorig bericht zei ik al dat ik mondmaskers aan het naaien was op vraag van mijn thuisstad. Hiervoor had de stad zelf stof voorzien, een stof dat ergens tussen stof en papier in ligt, met een patroon en instructies. Serieus wat werk, vooral als je weet dat het om wegwerpmaskers gaat, maar het is het zo waard.
Ondertussen staat mijn teller op om en bij de 100 maskers. Ik heb nu eindelijk ook het nu van een vingerhoed ontdekt… Door al die speldjes te moeten prikken is mijn middelvinger volledig opgezwollen, lol.
Bon, er zijn nog een aantal zaken dat ik wou schrijven hier, maar tis ondertussen al gildig de noene gepasseerd en ik heb honger! Dus tot een volgende!
Groetjes,
Charlotte
9 Comments
Verheyen José
Dag Charlotte
Je houdt je in deze bizarre tijden wel goed bezig hé.
Maar k heb zo ’n vermoeden dat je ook in de normale tijden een bezig bijtje bent.
Veel plezier bij alles wat je doet ,geniet ervan.
liefs ,groetjes,van
José
Charlotte
Dag José. Haha, ja, inderdaad, ik weet altijd wel wat doen en de dagen lijken mij altijd toch te kort 😉 Hopelijk is alles ok bij jou?
Groetjes, Charlotte
trijnewijn
Wat fijn om te mogen lezen hoe het er bij jou aan toegaat 🙂 Ik heb bewondering voor wat je allemaal doet en al gedaan hebt -ik ben zelf stilgevallen na het stikken van véél lintjes nog voor ik aan de echte maskers begon…
Charlotte
Oh, jee, inderdaad, die lintjes duren het langst van al! Met die stof van de stad gaat het nog ok, want het leunt dicht naar papier toe, waardoor het gemakkelijk plooit, maar dan nog duurt dat een eeuwigheid. En draad dat daar in kruipt. Ik lig momenteel al eventjes stil, want ik heb niks meer van draad in huis, dus wacht ik op mijn bestelling. Daarna denk ik ook eens te proberen stoffen maskers te maken, gezien de meningen in de media hierover plots veranderd zijn…
fiekefatjerietjes
Haha, ik wist niet dat je West-Vlaamse bent! 🙂
De wandelingen zijn wel noodzakelijk hé, om niet gek te worden.
En dat sneukelen, dat is er hier ook bij. De laatste weken heb ik echt al veel gebakken. Veel uitgedeeld aan buren ook, maar we wandelen en fietsen ook wel meer dan anders!
Veel bewondering voor het maken van die maskers. Ik heb geen idee hoe ik eraan zou moeten beginnen!
Charlotte
Haha, geboren en getogen, ja 😉 Doordat ik niet meer naar Brussel moet gaan werken tegenwoordig merk ik dat ik terug meer en meer in mijn moedertaal “het dialect” aan het vervallen ben 😀
Voor de maskers is het inderdaad wel even zoeken, maar uiteindelijk is het niet zo moeilijk. De instructies zelf vind ik onduidelijk, maar er staan ondertussen al behoorlijk wat filmpjes online. Ik ben een visuele leerder, dus voor mij was dat wel de hulp die ik nodig had!
zwartraafje
Zo jammer dat het om wegwerpmaskers. Zeker als je er eerst je vinger voor tot speldenkussen moet degraderen. 🙂 Ik heb er ondertussen drie katoenen van mijn moeke gekregen die ik na gebruik op het vuur kan kookwassen. Uit principe laat ik geen half wasmachine draaien. Laat staan één met slechts enkele maskers in dus ik ben blij dat het ook op deze manier kan. Sinds 13 maart was ik zelf niet meer buiten geweest dus ik ben heel blij dat ik nu (mits een aantal voorwaarden, maatregelen én een mondmasker) toch eens naar buiten kan gaan voor een klein fietstochtje of korte wandeling. Bij de eerste wandeling van ongeveer 1 km waren mijn spieren al meteen aan het protesteren voor de rest van de dag. Wekenlang stilzitten is duidelijk niet goed wanneer je fybromyalgie hebt. Ik ga het dus terug wat moeten proberen op te bouwen in de hoop dat het dan wat beter gaat.
Charlotte
Zo fijn dat je terug buiten kan gaan! En wandelen moet niet altijd voor uren tegelijkertijd zijn om helend aan te voelen. Dus doe maar op je gemakje en geniet er van!
Le petit requin
Oh, zo fijn dat je al dat groen vlakbij hebt!
En tedju, die panna cotta, waarom lees ik dat nu pas op het einde van mijn snoepdag en niet aan het begin van eentje 😉