Bigger on the inside TADAA

Deze week legde ik eindelijk de laatste hand aan mijn Doctor Who sjaal Bigger on the inside of kleiner aan de buitenkant, het is maar hoe je het bekijkt 😉

   

Een eerste poging om deze sjaal de breien deed ik al in 2015.
Zo veel ervaring met het breien had ik toen nog niet, maar wel voldoende om al vertrouwd te zijn met de meeste steken die nodig waren om de sjaal te breien. Er werden wel fouten gemaakt in het kantgedeelte, maar die werden genegeerd. Wie zou dat zien?
Maar dan maakte ik een paar fouten te veel, waardoor ik nog veel te weinig steken op mijn naald over had en mijn sjaal meer op de time vortex begon te lijken dan wat de bedoeling was. Dus het project werd, toch wel met pijn in het hart, uitgehaald en aan de kant geschoven.
Maar, nam ik me voor, ooit zou ik die toch eens maken.

Nu doorspoelen naar begin dit jaar. Ik zocht een nieuw breiproject voor op de trein en besloot om het nog eens te proberen. Voordeel van een tweede poging was dat ik nog wat wijzigingen kon aanbrengen in het plan. Zo had ik bij het breien van poging 1 toch wel wat spijt dat ik niet voor een grotere breinaald had geopteerd. Huplaba, nu kon ik meteen al een grotere naald gaan gebruiken voor poging 2.
Gedurende een paar maanden, de koude, breide ik plichtmatig aan de sjaal en ik zag hem gestaag groeien.
Maar ja, je kent dat, de lente komt in het land, de dagen worden warmer en langer en de goesting om een sjaal te maken verdween een beetje. Dus het project werd uit de treinzak genomen en weer een beetje vergeten.

Deze zomer dan was ik bezig met mijn wolletjes en lopende projecten aan het sorteren en opruimen. En zo kwam ik de sjaal weer tegen en was ik eigenlijk verbaasd dat die al vrij ver gevorderd was. De vingers begonnen weer te kriebelen en het project mocht weer mee op de trein. Deze keer bleef die mee gaan op de trein tot het tijd was om de steken af te zetten.

Eerst werd het kanten gedeelte afgewerkt en afgezet.
Nu dat de sjaal af is kan ik wel zeggen dat dit stuk van het patroon er voor zorgde dat het zo traag breide. Niet dat het moeilijk is, maar op den duur wordt het wel een beetje saai en er komt precies geen einde aan. Het volgende gedeelte was het breien van de TARDISSEN (TARDISES, TARDISI??)
Hiervoor moest ik eerst langs de volledige lengte steken oppikken, evenredig en een precies aantal. Dit stuk besloot ik niet op de trein te doen, maar op het gemak thuis in de zetel. Voor het oppikken van een precies aantal steken, die dan ook nog eens schoon verspreid liggen langs de rand, moet je wel wat geduld hebben ze. Ik heb een paar keer serieus gevloekt toen ik niet juist uitkwam op het einde, of net wel maar de steken aan de ene kant wat dichter op mekaar lagen dan aan de andere kant.
Maar bon, uiteindelijk slaagde ik er toch in en kon het breien weer beginnen.

   

Even kwam er nog een kink in de kabel toen ik ontdekte dat ik een bepaalde steek verkeerd breide, zodat mijn TARDISSEN dreigden een scheef dak te krijgen. Ik kon ofwel kiezen de fout te negeren, ofwel de moed bijeen rapen en een aantal rijen terug uit te halen.
Natuurlijk koos ik voor optie 2, maar het heeft me wel wat zweet gekost. Ik had uiteraard weer geen levenslijnen geplaatst en dreigde het ganse stuk, met de opgepikte steken inclusief, te moeten uithalen. Ik haalde een paar keer diep adem en besloot te proberen of ik toch niet een paar rijen extra kon behouden door heel voorzichtig en traag uit te halen en dan heel voorzichtig en traag steek per steek opnieuw op de naald te plaatsen.
Uiteindelijk verloor ik op deze manier 4 reeds gebreide rijen, terwijl het er maar 2 mochten zijn . Maar, het kon ook erger zijn, want ik had al in totaal 7 rijen gebreid. Vier verliezen is beter dan zeven, dus het was het zeker waard.
Ik moet echter waarschijnlijk niet vertellen dat ik daarna regelmatig levenslijnen in mijn werk plaatste. Ene keer, maar geen twee keer 😉

    

En daarna was het eigenlijk smooth sailing. Het breide enorm vlot, vooral omdat ik nieuwsgierig was naar hoe die TARDIS-vorm tevoorschijn kwam door een combinatie van meerderen, minderen en gedraaide steken.

Eind vorige week werd de sjaal dan gewassen en opgespannen om te drogen en dinsdagavond werkte ik dan de laatste eindjes nog weg. En TaDaa:

ik ben de trotse eigenaar van een TARDIS-sjaal! En ik ben er super blij mee!

Groetjes,
Charlotte

---

De details
Patroon:	Bigger on the Inside door Kate Atherley
Wol:	Zeeman Super Soft in TARDIS-blauw (kleur 60, lot 2245)
Hoeveel wol:	3 bollen = 150 gram = 598 meter
Breinaald:	4 mm
Aanpassingen patroon:	geen
Nota’s bij nieuwe steken:	Opzoek werk gedaan voor de C2L (cross 2 left) en C2R (cross 2 right) aan de achterkant. Via Google en YouTube vind ik enkel dingen voor de voorkant (rechte steken), maar niks voor averechts. Dan eens in projecten op Ravelry zoeken en via LadyDanio ben ik eindelijk wat meer te weten gekomen. Uitgetest op een proeflapje, en het is juist: AAN DE VOORKANT (RIGHT SIDE): Werk C2R en C2L zoals beschreven in het patroon zelf. Dat lukt zonder kabelnaald of zo. AAN DE ACHTERKANT (WRONG SIDE): C2R gaat zoals beschreven in het patroon, maar C2L is moeilijker door die ’purl into the back’. Doe het in plaats zo (geschreven in het Engels, want ik ken de bewoording niet echt in het Nederlands): C2L (WS): With yarn in back, slip first two stitches as if to purl from the left to the right needle. With the left needle, insert tip in the front of the 2nd slipped stitch on the right needle. Remove right needle from the two slipped stitches, being careful not to lose the first stitch. Reach around with the right needle and place the first stitch in front of the second stitch on the left needle. The two stitches have now switched place. Then, purl first in thd back loop, purl second as normal.