Ieps, ik loop wat achter met mijn boekenrecensies!
In de zomer lees ik doorgaans meer dan in andere maanden, maar doordat het zomer is let ik ook wat minder op om bij te houden wat ik denk over een gelezen boek. Toch ga ik proberen voor elk gelezen boek een korte recensie te plaatsen, ook al zal die niet zo diepgaand zijn als ik graag had gewild.
Vandaag de boeken van juli!

Jussi Adler-Olsen – De fazantenmoordenaars (Serie Q #2) ★★

In april las ik het eerste deel van deze serie op aanraden van de mama, die vol lof was. De mama zei ook dat de serie alleen maar beter werd met elk boek en omdat ik deel 1 wel kon smaken werd het dus hoog tijd om in deel 2 te duiken.

In De fazantenmoordenaars komen we terug bij brigadier Carl Mørck, hoofd van de afdeling ‘onopgeloste zaken’ Q, op het moment dat hij een oud dossier over een dubbele moord op een broer en zus op zijn bureau vindt. Dit is geen onopgeloste zaak, want de dader heeft de feiten bekend en zit zijn straf uit in de gevangenis. Carl denkt dus eerst dat er een vergissing is gebeurd, maar dan ontdekt hij dat er iets grondig fout is gegaan tijdens het eerdere onderzoek.

Het heeft even geduurd eer ik geacclimatiseerd was aan dit boek, want ik had me eigenlijk aan een who-dunnit verwacht, zoals boek 1, maar in plaats daarvan kreeg ik een pure actie-thriller. Dit komt omdat we al van in het begin van het verhaal worden voorgesteld aan de misdadigers en er dus eigenlijk nog weinig te raden valt. Dus de eerste tientallen pagina’s was ik toch een beetje van mijn melk, want ik blijf liever raden. Maar eenmaal mijn ingesteldheid zich had aangepast zoog het verhaal me toch wel binnen.
Het is een extreem verhaal met extreme personages, die allebei niet altijd overtuigden. Veel elementen zijn serieus bij het haar gegrepen en enorm overdreven, maar toch wil je blijven lezen, want het blijft toch spannend en je wil weten hoe het afloopt. Persoonlijk vond ik dit boek toch minder dan het eerste deel. Geen hoogvlieger, maar een onderhoudende thriller voor eventjes tussendoor.

Preston & Child – Het blauwe labyrint ★★★

Er was een tijd dat ik de ene na de andere Preston & Child ontleende uit de bib. Dit is echter al even geleden, maar toch kom ik graag terug bij dit schrijversduo, vooral als ze nog eens schrijven over hun FBI-agent Pendergast.

Het blauwe labyrint is alweer de 14de thriller met Alloysius Pendergast in de hoofdrol. Het verhaal begint wanneer het lijk van Pendergast’s zoon op diens stoep wordt achter gelaten. Alles wijst naar de perfecte moord, op één raadselachtig detail na: een stukje turkoois wordt in de maag van het slachtoffer gevonden.
Dit turkoois brengt Pendergast naar een verlaten mijn, wat het begin betekent van een ontdekkingsreis in het sinistere verleden van Pendergasts eigen familie.

Preston & Child slaagden er weer maar eens in om een uiterst meeslepende thriller te schrijven die ik met moeite opzij kon leggen.
Net zoals elk ander boek dat ik al van hen las zat er in Het blauwe labyrint een aantal elementen waar ik niet te veel over mocht nadenken, omdat het ware nonsens is. Doorgaans wil ik die nonsens graag voor even geloven, omdat de auteurs het altijd zo goed weten uit te leggen. Hier werd ik echter toch een paar keer uit het verhaal gesmeten doordat een stemmetje in mijn hoofd zei: “Maar allé, dat meent ge nu toch niet?!”.
Verder van de rest zat ik direct in het verhaal. Het is spannend, mysterieus en goed uitgewerkt. Ook de personages waren weer subliem, met zelfs een paar oude favorieten, naast uiteraard Pendergast zelf.
Voor mij zijn de boeken van Preston & Child steeds de perfecte voor-op-vakantie-thrillers en bij deze was dit niet anders!

Preston & Child – Scharlaken kust ★★

En terwijl ik toch helemaal in Pendergasts wereldje zat, besloot ik om ook de volgende in de reeks te lezen.

In Scharlaken Kust neemt Pendergast een privé-opdracht aan om de diefstal van een waardevolle wijnkelder te onderzoeken. Samen met zijn pupil Constance Greene reist hij af naar Exmouth, Massachusetts, waar ze al snel iets sinisters ontdekken: een dichtgemetselde nis in de wijnkelder die de resten van een man bevat, gemarteld en vervolgens levend begraven, 150 jaar geleden. Maar waarom? En dan wordt een nieuwe moord gepleegd, eentje die doet denken aan de heksenverhalen van weleer.

Deze begon goed: Heel sfeervol met een hint naar gothic verhalen, zoals deze van Edgar Allan Poe. Het leek helemaal op mijn lijf geschreven: één van mijn favoriete auteurs, één van mijn favoriete hoofdpersonage, een spannend verhaal met wortels naar een diep geheim naar het verleden. Een heel intrigerend uitgangspunt dus, dat alle kanten op kon gaan en waar ik toch wel hoge verwachtingen voor had.
Helaas ging de plot inderdaad een beetje alle kanten op. Er gebeurde zo veel dat ik soms het gevoel had dat ik twee boeken tegelijk aan het lezen was. Het was alsof de auteurs niet overeen konden komen over welk verhaal ze gingen schrijven en dan maar beide in elkaar hebben verweven. Er gebeurde gewoon te veel en niks was goed uitgewerkt.
Alles bij elkaar voelde Scharlaken Kust voor mij nog te veel aan als een kladversie, dan een afgewerkte thriller. Jammer.

Maria V. Snyder – Studie van gif (De studie trilogie #1) ★★★★

In juli ging ik voor het eerst in jaren nog eens naar de lokale bib. De reden was omdat ik dit boek wou lezen, dat compleet de hemel werd ingeprezen op het Booktube kanaal van PeruseProject.

In Studie van Gif maken we kennis met Yelena, wiens toekomst er niet bepaald rooskleurig uitziet. Ze zit namelijk in een donkere kerker te wachten tot haar doodsvonnis wordt voltrokken. Maar dan krijgt ze op de vooravond van haar executie een tweede kans: als ze bereid is als voorproever in dienst te treden van de regerende commandant van Ixia zal ze wellicht enkele dagen of misschien wel weken langer leven. Ze stemt in, hopend op een kans te ontsnappen.

Ik heb dit boek letterlijk in 1 dag uitgelezen.
Op het eerste gezicht lijkt Studie van Gif op elk standaard YA-Fantasy verhaal en het volgt inderdaad alle gekende elementen van het genre, maar toch was er iets extra. Zo was de schrijfstijl voor mij extreem absorberend. Ik zat meteen in het verhaal en was direct mee met de nieuwe wereld. Het tempo zat er van begin tot einde goed in, wat ervoor zorgde dat ik gewoon moest verder lezen. Ook de personages zaten direct in mijn hoofd. Ik leefde zo hard mee met Yelena en voelde haar angst, twijfel en triomfen.
Heel graag gelezen deze en ik kan niet wachten om het vervolg uit de bib te halen!