Het zit er alweer op, zeg! Ik ben alweer een weekje thuis van de Azoren. Mooi liedjes en al zeker?

Ik probeer er de laatste jaren een traditie van te maken om hier een reisverslag te plaatsen, de ene keer al wat meer uitgebreid dan de andere. Dit doe ik eigenlijk niet alleen om jullie te laten mee genieten, maar ook omdat ik zelf een keislecht geheugen heb en veel te snel van alles vergeet (echt niet normaal soms!).
Helaas merk ik nu dat ik dit vorig jaar precies ben vergeten 🙁 Gelukkig was vorig jaar het eerste jaar dat ik de discipline heb gehad om elke dag in mijn reisschriftje te schrijven, dus misschien kan ik één dezer dagen ook eens een verslag van toen schrijven!

Maar nu is deze zomer aan de orde, en maak ik jullie deelgenoot van mijn op één na verste reis ooit: Een weekje wandelen op het eiland São Miguel in de Azoren!

Maak je borst maar nat voor een extreem lang bericht! Het is zo lang dat ik zelfs besloot het op te splitsen in verschillende pagina’s zodat de laadtijd van de foto’s wat wordt verkort! Hier gaan we!

Dag 1: Inpakken en wegwezen

Om op de Azoren te geraken moet je het vliegtuig nemen. Allé ja, ge kunt het ook met de boot doen, maar bon, wij namen het vliegtuig. En wij, dat is één van mijn vaste reisgenoten Leen en mezelf.
Van Brussel is het zo’n 4,5 uren vliegen naar Ponta Delgada, de stad op São Miguel waar wij een weekje gingen vertoeven. We kamen aan rond 16u lokale tijd, want daar is het 2 uurtjes vroeger dan bij ons. Nog net vroeg genoeg om na het inchecken nog snel een rondje door de stad te doen.

     
Links: de kerk van Sint Sebastiaan; Rechts: Een schitterende, gigantische boom met luchtwortels

Ponta Delgada is niet al te groot, maar wel gezellig en verrassend levend!

Dag 2: Uitstap naar Furnas en zijn vulkaan

Onze eerste echte dag op de Azoren werd een volledig begeleide dag naar onder andere Furnas.

Na een heerlijk ontbijt in ons schitterend, centraal gelegen hotel (Hotel do Colégio), werden we opgepikt door een busje van Futurismo.

   

De eerste stop werd een schitterend panoramisch punt in Ribeira Grande/Porto Formoso. Meteen wisten we wat we allemaal konden verwachten te zien op de Azoren. Zo schoon!

Vervolgens brachten we een bezoek aan de theeplantage en -fabriek Gorreana, de enige in zijn soort in Europa. In deze thee-fabriek produceren ze zowel groene als zwarte thee en natuurlijk konden we proeven.
Ik drink wel regelmatig thee, maar ik ben nu niet bepaald een kenner, dus voor mij smaakte deze thee net zoals elke andere, misschien net iets subtieler.

Van de theeplantage reden we verder naar een uitkijkpunt over het kratermeer van Furnas, met een mooi diepgroene kleur, wat een niet zo mooie oorsprong heeft (eenvoudig gezegd: de kaka van de koeien 😉 )

   
Links: Onze Cozido lunch wordt uit de warmtebron genomen; Rechts: Kokend water, rechtstreeks uit de grond!

Bij het kratermeer bevinden zich tal van fumaroles of gaten in de aardkorst waar warme stoom en zelfs kokend grondwater uit ontsnapt.
Een toeristische attractie daar zijn de cozido das furnas. Dit is een soort zomerse hutsepot, bereid in een put in één van de fumaroles. In de linker foto hier boven zie je hoe een restaurant onze lunch uit de put haalt.
Ik was vooral onder de indruk van de kracht van de aarde. De stoom die overal oprijst uit de grond, kokend water rechtstreeks uit de bodem. Je zou ook verwachten dat alles doordrongen zou zijn door een sterke geur van zwavel, maar die was eerder subtiel aanwezig.

De cozido-lunch was lekker.
Het gerecht bestaat uit kool, wortelen, 3 soorten aardappelen, varkensvlees, kippenvlees, rundsvlees, chorizo worst en bloedworst. Zoals gezegd, een beetje zoals een zomerse hutsepot, maar dan met héél véél vlees. Het was een beetje vechten om groenten.

   

Na de lunch bezochten we nog enkele plaatsen waar we de vulkanische activiteiten konden bewonderen. We zagen verschillende soorten fumeroles en nog meer vijvertjes met kokend water.
We dronken er ook natuurlijk spuitwater rechtstreeks uit de bron!

   

De ingang naar de hel passeerde ook de revue. Het geluid van het kokende, sissende water kon met wat verbeelding vergeleken worden met dat van een briesend beest. Ja, ik kan begrijpen dat mensen er vroeger een levende schrik van hadden!

   

De laatste stop van de dag werd de botanische tuin in de vallei van Furnas: de tuin van Terra Nostra.
Helaas hadden we niet zo veel tijd meer om de volledige tuin te doorwandelen, wat ik wel een beetje jammer vond, want het leek me echt wel een prachtige tuin. Maar de wandeling werd aan de kant geschoven in het voordeel van een korte zwempartij in één van de warmwaterbronnen. Als je daar bent moet je dat toch wel eens gedaan hebben. En het was zalig! Een gele bikini en gele handdoek voor de vuilnisbak had ik er graag voor over!

Lees verder op pagina 2 voor het vervolg van mijn reisverslag!

Pages: 1 2 3 4 5