Gebreid truitje
Het is mij eindelijk gelukt om de halsrand van het gebreide truitje te breien.
Het lukte mij aanvankelijk maar niet om het juiste meervoud aan steken te bekomen, die dan ook nog eens mooi gelijkmatig verdeeld waren over de ganse rand. Daarnaast wist ik ook niet zo goed hoe ik steken moest opnemen langs een reeds gebreide rand.
Eerst nam ik beide lusjes van de steken op, maar dat zorgde dan voor een dikke ribbel aan de binnenkant van het truitje. Dit was dan wel onzichtbaar, maar wel te goed voelbaar en ik zou er me constant aan gestoord hebben. Daarna nam ik enkel de achterste lus op, zodat de voorste lus een mooie scheidingslijn vooraan zou vormen. Dat was toch wat ik in mijn hoofd had, maar in werkelijkheid zag het er niet uit. Uiteindelijk nam ik dan alleen de voorste lussen op, wat een perfect compromis bleek.
Dat weet ik nu ook voor de toekomst 😉
Er rest me nu nog om de knopen- en knoopsgatenband te breien, zodat het geheel mooi is afgewerkt. En dan nog knoopjes zoeken en opnaaien, natuurlijk.
Ik vrees wel dat ik eindelijk aan mezelf ga moeten toegeven dat het truitje wat te klein is uitgevallen.
Ik kan er wel in hoor, maar het spant toch net iets te veel om heel comfortabel te zijn en dan ga ik het waarschijnlijk nooit willen dragen, ik ken mezelf. Dus ja, ik denk dat ik eens ga informeren bij de schoonzus of nichtjes wie er in kan en het ook effectief wil dragen.
Jammer hè. Dan lukt het mij eens om iets voor mezelf te maken, en dan ben ik wat te optimistisch voor de maat geweest 😉
En eigenlijk vermoedde ik het al van voor ik de mouwen begon te breien, maar ik wilde het niet geweten hebben. Ik overtuigde mezelf dat het wel nog losser ging worden wanneer ik die halsrand had gebreid.
Maar bon, al doende leert men zeker? En ik geef het niet op! Ik heb alles al klaar om een tweede truitje te breien. Ooit maak ik eens een kledingstuk voor mezelf dat ik ook effectief wil dragen. Wordt dus vervolgd!
Groetjes,
Charlotte
6 Comments
nancy
hallo Charlotte,
in het begin dat ik leerde breien, kreeg ik ook altijd de raad om een proeflapje te maken en om heel veel te meten tussenin… ik ‘luisterde’ daar amper naar ‘het zal wel passen’ 🙂
Na ook al enkele malen een kledingstuk gemaakt te hebben die niet echt paste, heb ik toch begonnen met een proeflapje (alhoewel ik dit nog zou durven overslaan). Ik kreeg ook veel de raad om heel veel je steken te tellen en heel veel te passen en te meten onderweg. Dit doe ik nu inderdaad ook heel veel, passen en nog eens passen, meten en nog eens meten… en het loont toch wel de moeite hoor!
Ik kan je het echt aanraden.
En zelfs als het niet past of als je niet tevreden bent, gewoon uithalen en herbeginnen. Vroeger vond ik dit absoluut niet fijn, maar ik heb er nu echt geen problemen meer mee.
veel succes
groetjes, Nancy
Charlotte
Oh, maar ik heb een proeflapje gemaakt hoor. 🙂
Dat doe ik eigenlijk steeds, omdat ik al zo veel verhalen heb gelezen van mensen die het niet deden. Ook al vind ik het een nogal saai karwei, ik snap het nut er van.
Maar ja, hier is er dan toch iets fout gelopen.
Ik denk dat ik enerzijds bij het opmeten van mijn proeflapje de steken iets te veel heb gerekt. Anderzijds heb ik bij dit specifiek patroon waarschijnlijk iets te veel gecompenseerd voor het feit dat anderen zeiden dat het patroon veel te groot was.
En het is nu niet dat het truitje helemaal niet past, maar het spant net iets te veel om mij comfortabel te voelen. In het Engels noemen ze dit te veel negative ease. Ik weet niet hoe ze dit in het Nederlands noemen.
En ik geef zeker niet op. Te veel mooie patronen 😉
De mama
Het is zoals het spreekwoord zegt : al doende leert men. In de tijd toen ik nog veel breide, was alles altijd op de groei. Proeflapjes waren ook niks voor mij. Het opnemen van steken ging dan wel. Dus ik kon het misschien voorgedaan hebben. Maar….. het ziet er mooi uit !
sigridkatkatkatoen
Je vindt vast en zeker iemand die dit vestje met plezier wil en kan dragen, want het is heel erg mooi!
En zoals je zelf zegt, je hebt weer iets geleerd, volgende keer beter!
PS: Chapeau van die halsrand trouwens, daar durf ik niet eens aan te beginnen..
Fijn weekend, Sigrid
zwartraafje
Dat okergeel vind ik nog steeds een heel mooie tint maar de halsrand maakt het er nog knapper op. Ik vind het ook wel grappig dat de kleur van je truitje vrijwel identiek is aan de bolletjes gele wol in je lay-out. 😉
Charlotte
Ha, ik had dat nog niet zo bekeken! Maar ja, het is echt wel mijn kleur 😉