Verbeelding Bookchallenge – Juni
Juni was geen zo’n goeie leesmaand.
Nadat ik het fantastische A Court of Mist en Fury uit had, worstelde ik een beetje met de keuze van een volgend boek. Wat kon daar nu nog aan tippen? Uiteindelijk las ik toch nog twee boeken in juni, maar geen van beide kon mij echt bekoren.
Eveline Vanhaverbeke – Vergeten dagen
Vergeten dagen kocht ik overlaatst op het Boekenfestijn. Ik had al over dit boek gelezen en het sprak me wel aan. Ik vind de omslag ook enorm mooi, dus dat was een extra duw in de rug om het boek te kopen. Plus, het is eens een Vlaamse auteur. Door gans dit internet gebeuren worden Engelstalige auteurs toch veel meer bevoordeeld, dus ik wou toch eens iets meer van eigen bodem lezen.
Vergeten dagen speelt zich af in een fictief dorp in West-Vlaanderen. In de jaren tachtig verdwenen daar op één dag drie mensen tijdens een groot feest op het kasteel: de tienjarige zoon van de kasteelheer, de zestienjarige dochter van een advocaat en een veertigjarige professor. De zaak werd nooit opgelost, tot grote spijt van de Commissaris die indertijd de zaak leidde.
Deze commissaris gaat nu, een dertigtal jaren later, op pensioen en kan dit grote falen uit zijn carrière niet vergeten en besluit zijn nieuw gewonnen vrije tijd te benutten door de zaak opnieuw te bestuderen.
Elk nieuw hoofdstuk in dit boek wordt door een ander personage vertelt en elk hoofdstuk vertelt deels over het heden en deels over het verleden. Deze manier van schrijven leidt ertoe dat het boek heel vlot leest. De personages echter, vond ik wat cliché, stereotiep en weinig uitgewerkt, zonder diepte.
Het verhaal op zich vond ik ook niet echt geloofwaardig en het mysterie was uiteindelijk toch niet zo interessant als gehoopt en werd zelfs vrij voorspelbaar nadat een paar zaken werden belicht in het midden van het boek.
Al bij al had ik een serieus onverschillig gevoel bij dit boek.
| » Verbeelding Bookchallenge: |
Ook al is het dorp in Vergeten dagen dagen een fictief dorp dat enkel wordt genoemd als W, zal ik het toch laten meetellen voor puntje 27, omdat ik niet denk dat ik nog andere boeken ga lezen die zich in West-Vlaanderen afspelen. Daarnaast is het ook een detective en springt het tussen verschillende tijdsperiodes.
|
Claire North – The First Fifteen Lives of Harry August
Toen ik de korte inhoud las van dit boek, was ik meteen enthousiast. Dit leek mij echt iets volledig op mijn Doctor-Who-houdende lijf geschreven.
Harry August is een Kalachakra of Ouroboros, telkens wanneer hij sterft wordt hij opnieuw geboren, in hetzelfde lichaam op hetzelfde moment, maar met al zijn herinneringen van zijn vorige leven intact. Op het einde van zijn elfde leven krijgt hij bezoek van een klein meisje dat hem vertelt dat de wereld vergaat. Niet die boodschap is verbazend voor Harry, want elke Kalachakra weet dat de wereld vergaat, maar het feit dat het einde van de wereld elke nieuwe cyclus vroeger gebeurd is het verontrustende. Vanaf dan spendeert Harry zijn volgende levens met het proberen achterhalen wat de oorzaak is en om het te proberen voorkomen.
Het concept van de Kalachakra vind ik verschrikkelijk fascinerend. Ook hoe beschreven wordt hoe boodschappen doorgegeven worden doorheen de tijd vind ik een schitterend idee. De ganse filosofie rond tijdreizen en de mogelijke paradoxen dat dit creëert is iets dat mij mateloos intrigeert. En in dit aspect biedt The first fifteen lives of Harry August enige interessante pagina’s, maar dat is niet genoeg om dit boek te redden.
Het verhaal komt echt verschrikkelijk traag op gang. Ik begrijp dat de auteur enige tijd nodig heeft om het concept van de Kalachakra te introduceren en begrijpelijk te maken, maar de manier waarop ze dit deed draagt echt niet bij tot de leesbaarheid van dit boek. Er wordt van de hak op de tak tussen Harry’s cycli van levens gesprongen, zodat het ganse verhaal verschrikkelijk verwarrend wordt. Daarnaast gebeurt er zo weinig in Harry’s levens dat echt moeite waard is van het vertellen. Serieus man, voor iemand met zo’n interessante gave, is Harry echt een saai personage. Geen enkele keer kon ik Harry zien bij het lezen, hij blijft gewoon een onzichtbare, grijze muis.
Honderden pagina’s lang sleept het verhaal zich voort aan het tempo van een gletsjer. Telkens wanneer ik denk dat er eindelijk vaart in begint te komen, valt het terug stil. Zo zo zo traag. En toch wou ik het boek niet aan de kant leggen, bleef ik hopen dat het beter ging worden. Maar helaas pindakaas, de auteur blijft volharden in de traagheid, weigert interessante personages te schrijven en de uiteindelijke ontknoping is zo voorspelbaar dat ik op het einde het boek met een lichtelijk gevoel van afgrijzen aan de kant heb gesmeten. Dat zijn talloze uren die ik nooit meer terugkrijg.
| » Verbeelding Bookchallenge: |
| Komt niet meteen in aanmerking voor een puntje, denk ik. |
En dat was het voor de boeken van juni.
We zijn alweer meer dan halverwege de maand juli, en mijn leesonverschilligheid is nog niet helemaal weg. Aan gebrek aan leesvoer zal het niet liggen, maar ik kan me er precies niet uit sleuren…
Soit, het zal wel beteren 😉
Groetjes,
Charlotte
