De verloren vierkantjes

Sinds ik vorige week over de 16 verloren vierkantjes blogde, spoken die constant door mijn hoofd. Door jullie inspirerende reacties heb ik in mijn hoofd al tal van mogelijkheden uitgeprobeerd. Van speldenkussentjes, naar een tasje tot pantoffels.

In de realiteit ben ik er eigenlijk nog altijd niet uit.
Eerst was ik van plan om CarlaK’s idee te gebruiken en 8 kleine speldenkussentjes te maken. Carlak was zelfs zo vrijgevig om aan te bieden de binnenkussentjes voor mij te naaien. Zo lief!
Maar ja, dan kwam het twijfelmonster weer op zetten. Wat doe ik met 8 speldenkussentjes?

Een collega van mij stelde dan voor om een slinger met de vierkantjes als vlaggetjes te maken. En ja, dat vind ik ook een tof idee! Hoe zou ik de vierkantjes vastmaken? Enkel aan een hoek of langs een zijde?
Ik besloot mijn getwijfel de kop in te drukken en er voor te gaan.

Eerste stap was de losse eindjes weg werken. Toen dat klaar was kon ik niet anders dan opmerken hoe scheef de vierkantjes trekken. Mijn haakkennis was bij het maken van die vierkantjes nog niet zo groot en heb dan ook wat fouten gemaakt.
Om de zijden wat rechter te maken bedacht ik dat het misschien niet slecht zou zijn om elk vierkantje van nog een ronde te voorzien. De vlaggetjeslinger zou er nog zo feestelijk uit zien met nog een kleurrijke ronde er bij.

Ik dook dus in mijn bak restjes en duikelde kleurrijke restjes van mijn entrelac dekentje op. En begon een extra ronde te haken. En toen…

…tjah, toen werd ik een beetje verliefd op die vierkantjes met blauwe rand en ben ik weer aan het twijfelen geslagen. Blijf ik randen haken in het blauw of ga ik door met het eerste plan van de verschillende kleurtjes.

Omdat ik de blauw omrande vierkantjes zo mooi vind, begin ik ook weer te twijfelen over het vlaggetjes-idee.
Nu speel ik weer met het idee om er toch een klein dekentje van te maken, maar met 16 vierkantjes ga ik dan zeker niet genoeg hebben. Dan ga ik toch weer vierkantjes moeten gaan haken, waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Of toch weer een kussensloop, want door de grotere vierkantjes zou ik nu wel genoeg kunnen hebben voor één kant. De andere kant kan ik dan misschien van stof maken of in één grote lap haken.

Bon, ge hoort het, tis weer van dat. Bah, ik maak mezelf toch altijd zot! Nu jah, ik ga er nog eens een nachtje over slapen!

Groetjes,
Charlotte