We zijn er bijna

Herinneren jullie je nog dat ik in april begon te haken aan een kleedje voor mijn metekindje?

Het oorspronkelijke plan was om het kleedje af te hebben voor haar verjaardag, maar je kan al raden dat ik hierin grandioos heb gefaald.

Toen ze jarig was zat ik toch al een paar rijen verder dan wat bovenstaande foto aangeeft, maar het einde was bijlange na nog niet in zicht.
Vooral die kleine rondjes zijn een merde om te maken. Het haken stelt niks voor, maar die eindjes hé. Op een bepaald moment besloot ik die rondjes op de trein te maken en dat was echt wel een goed gedacht. En met de kleine rondjes tot mijn beschikking, schoot het aanhaken van de grotere rondjes ook serieus op. Vooral toen ik ook dat op de trein begon te doen. Tjah, als je dagelijks zo’n 3 uur treint, dan kan je toch wel wat doen!

Nu, tussendoor zat er ook wel een pauze in het haken, hoor. Vooral als ik met een goed boek bezig was of gezelschap had. En dan was er nog mijn vakantie, waar niet veel tijd was om te haken.
Maar nu ben ik weer op schema. Wat zeg ik, ik zit aan de laatste rechte lijn naar de finish!

Nog zo’n 7-tal motieven en dan is het nog een kwestie van de hals en armen schoon af te werken en we zijn klaar. Nog een weekje treinen en we zijn er 😉 !