The Thirteen Hallows

De redenen waarom ik dit boek wou lezen waren (1) één van de schrijvers – Michael Scott is ook de schrijver van de jeugdboeken serie “De geheimen van de onsterfelijke Nicholas Flamel“. Mythen en legenden tot leven gebracht in de huidige tijd met de nodige kwinkslag? Leuk!; (2) de cover – Een prachtig zwaard. Big Ben mysterieus op de achtergrond. Dit alles omringd door een gloeiend blauwe kleur; (3) de titel – Mjah, Harry Potter fan zijnde wordt je automatisch aangetrokken door het woordje Hallows; en (4) – niet geheel onbelangrijk – de korte inhoud:

The Hallows – een beetje vreemd naar het Nederlands vertaald als de Heiligen – zijn eeuwenoude relieken doordrongen met een dodelijke oerkracht. Werden ze gecreëerd om de wereld te beschermen of te vernietigen?
Al tientallen jaren worden de 13 heiligen ver van elkaar bewaard door 13 beschermers, maar nu heeft iemand het op hen voorzien. Eén voor één worden ze op gruwelijke wijze afgemaakt.
Met haar laatste adem overhaalt één van de bewaarders buitenstaander Sarah ervan om haar Heilige – een gebroken zwaard met verwoestende krachten – naar haar Amerikaanse neef, Owen, te brengen.
Het duo wordt echter snel zelf verdacht van de gruwelijke moorden en achtervolgd door de politie. Ook de moordenaars, de mysterieuze Duistere man en zijn minnares, krijgen het tweetal in het vizier. Tijdens dit kat-en-muisspel ontdekken Sarah en Owen dat het zwaard wel eens meer zou kunnen zijn dan wat ze ooit hadden kunnen vermoeden.

Jammer genoeg stelde het boek een beetje teleur.
Zowel het verhaal als de personages ontbraken diepte. Neem er nog eens bij dat op de achterflap eigenlijk al het grootste deel van het verhaal wordt verklapt (heb ik hier proberen te vermijden) en het wordt eigenlijk een vrij voorspelbaar, weinig meeslepend boek. Jammer, want het had wel potentieel.