Kronieken van een gebreide jurk – 6. De laatste golf en kapitein haak

Ondertussen was ze zich ook weer beginnen zorgen maken over de steeds kleiner wordende bolletjes wol…

Van het groen had ze nog meer dan genoeg, want ook al was het groen van dezelfde wol als het blauw en het geel, het voelde veel dunner aan, waardoor waarschijnlijk ook veel meer op de bol zat. Het blauw begon echter snel te slinken, zo ook het roze.

Maar volgens het patroon moest ze toch nog een eindje verder kunnen doen met de wol en vooral met het roze zag ze dit niet meer echt gebeuren.
Daarnaast vond ze echter wel dat, gewoon op het zicht, het jurkje er eigenlijk al lang genoeg uit zag. Ze had geen modelletje in de buurt om het te passen, maar het leek toch echt al een jurkje i.p.v. een tuniek.

Toen ze de strepen van 9 rondes had beëindigd, besloot ze dan ook om op haar gevoel te vertrouwen en het jurkje af te werken met de laatste golfjes. Eentje in elke kleur.

En toen kon ze aan het afbinden beginnen en zoals voorheen verkoos de onervaren breister om daarvoor beroep te doen op haar haaknaald.

Haar haaknaald kwam ook van pas om de okselranden wat netter te maken met de allerlaatste restjes geel.

Ook om de randen van de eerste rijen wat netter te maken en om de knoopsgaten te maken kwam de haaknaald en nog een restje geel van pas. En de drie fluoknoopjes die ze eerder kocht bleken perfect te passen.

Eerst nog de eindjes wegwerken en dat was het.
De onervaren breister deed een stapje achteruit. Hij was af. Haar eerste gebreid kledingstuk.