Fairyloot Adult #37: februari 2025
Heel heel kort is het bij me opgekomen om mijn Fairyloot doos van februari – net als deze van Illumicrate – over te slaan. Het thema van de maand klonk wel interessant en de gissingen over wat het boek zou kunnen zijn klonken ook niet meteen slecht, maar ik voelde ook niet meteen een groot enthousiasme. Maar omdat ik zo ontzettend verliefd was op de Fairyloot editie van januari en omdat – redeneerde ik – al een boekendoos minder zou krijgen deze maand, besloot ik hem toch te laten afkomen. Zou ik het mij beklagen of niet?
Het thema voor februari was Divinity’s Descent voor een boek vol politieke intriges, magische beproevingen, demonen en onsterfelijken.
Dit boek werd The Scorpion and the Night Blossom, een eerste boek in een nieuwe duologie van auteur Amélie Wen Zhao.
Nine years ago, the war between the Kingdom of Night and the Kingdom of Rivers tore Àn’yīng’s family apart, leaving her mother barely alive and a baby sister to fend for. Now the mortal realm is falling into eternal night, and mó—beautiful, ravenous demons—roam the land, feasting on the flesh of humans and drinking their souls.
Àn’yīng is no longer a helpless child, though. Armed with her crescent blades and trained in the ancient art of practitioning, she has decided to enter the Immortality Trials, which are open to any mortal who can survive the journey to the immortal realm. Those who complete the Trials are granted a pill of eternal life—the one thing Àn’yīng knows can heal her dying mother. But to attain the prize, she must survive the competition.
Death is common in the Trials. Yet oddly, Àn’yīng finds that someone is helping her stay alive. A rival contestant. Powerful and handsome, Yù’chén is as secretive about his past as he is about his motives for protecting Àn’yīng.
The longer she survives the Trials, the clearer it becomes that all is not right in the immortal realm. To save her mother and herself, Àn’yīng will need to figure out whether she can truly trust the stranger she’s falling for or if he’s the most dangerous player of all . . . for herself and for all the realms.
Dit was inderdaad het boek dat voorspelt werd voor deze doos en zoals ik zei, het klinkt niet slecht, maar ook een beetje als de zoveel andere boeken die nog ongelezen in mijn boekenkast staan, lol.
Van deze auteur kreeg ik in mijn Illumicrate-abonnement Song of Silver, Flame Like Night, wat zo’n prachtige editie was, dat ik ongelezen ook het vervolg bij Illumicrate aanschafte. Ondertussen las ik deze duologie nog steeds niet, dus het feit dat ik nu drie boeken van dezelfde auteur zou hebben, zonder te weten of ze mij ligt, was een andere reden waarom ik even overwoog deze doos over te slaan.
Maar ja, FOMO sloeg weer toe, vooral doordat de Fairyloot edities steeds beter van kwaliteit worden en ik weet dat ik enorm zou balen als ik een pareltje zou overslaan. Er is dus nog werk aan mijn voornemen om de FOMO te leren weerstaan.
En ja, op basis van de omslag ben ik niet meteen overtuigt dat ik de juiste keuze maakte. Niet dat ik die niet mooi vind, in tegendeel. De artwork is door dezelfde artiest als voor de standaard cover, DongQiu (@diamonster09), wat te zien is via een paar terugkerende elementen. Het is vooral de keuze van de kleuren voor de Fairyloot versie die mij minder ligt, want ik vind het precies wat eentonig. De oorspronkelijke cover heeft zoveel meer diepgang door de keuze van de kleuren, waardoor de Fairyloot versie er een beetje flets en veilig uit ziet.
Op de achterkant van de omslag krijgen we nog een alternatieve cover, van illustrator Yingting (@cyt_draws). De stijl ziet er nogal tekenfilm/manga-achtig uit, waardoor het er in mijn ogen nogal jong uitziet. Op zich wel een mooie illustratie, maar hij blaast me niet meteen van mijn sokken of wekt enige emoties op (zoals deze van vorige maand, lol)
Ook het ontwerp op de hardcover doet me weinig. Ik weet niet of ik er wat ongevoelig voor ben geworden of overdreven kritisch, maar hoewel ik wel kan zien dat de individuele elementen mooi zijn gemaakt door Kelly Chong (@afterblossom_art), vind ik de combinatie van alles wat chaotisch en druk. Er staat precies veel te veel op, vooral de herhaling van de paarse bloemen voelt alsof ze heel enthousiast Photoshop lagen heeft gedupliceerd? Het heeft zelfs heel lang geduurd eer ik de schorpioen in het midden van de cover opmerkte, net doordat er veel te veel gaande is.
Over de samenhang van de verschillende delen van het boek, mag ik dan weer niet klagen. De gespoten illustratie op het boekenblok komt rechtstreeks van de omslag, waardoor het allemaal mooi bij elkaar past.
De illustraties op de schutbladen zijn ook van Kelly Chong (@afterblossom_art), en omdat deze mij ook niet meteen raken, denk ik dat de stijl van deze artiest mij gewoon niet helemaal ligt. Ze heeft absoluut een enorm talent, maar ik ben geen zo’n fan van de gezichten van de personages. Het is raar en ik kan niet uitleggen waarom. En ik ben duidelijk ook ver in de minderheid om dit te denken, want online is het enthousiasme enorm groot voor deze editie.
Misschien heb ik mezelf gewoon behekst om minder enthousiast te zijn en ben ik een beetje overdreven negatief voor dit boek, maar uiteindelijk voelt dit voor mij gewoon aan als een oké editie, die me niet meteen uitnodigt om in het boek zelf te duiken. Les geleerd om meer op dat eerste onderbuikgevoel te vertrouwen!
Groetjes,
Charlotte
