Dezer dagen #29

Mijn laatste dezer dagen dateert van net voor eind augustus. Mijn doel om maandelijks een berichtje te schrijven is weer mislukt, maar deze keer heb ik er toch niet zo lang over laten gaan!
Laat mij dus gewoon de draad verder oppikken!

Eind augustus was het mijn verjaardag. Ik kreeg een nieuwe voordeur of ik stapte op de volgende tram of welk eufemisme je ook wilt gebruiken. Meer ga ik daar niet over zeggen, haha. Waar ik wel iets over wil zeggen is hoe enorm ik verwend en verrast werd op die dag.
Heel veel lekker eten, mooie bloemetjes en cadeautjes, leuke extraatjes en een verrassingsfeestje dat ik totaal niet zag aankomen en me echt raakte 💖. Ik was zo van mijn melk en heb me zo geamuseerd die avond dat ik er totaal niet aan dacht foto’s te nemen, lol.
Absoluut een dubbel en dikke geslaagde verjaardag, dus!

Als kers op de taart werd dan nog eens de dag erna een aankondiging gedaan door de eerste band waar ik ooit echt fan van was, Oasis.
Natuurlijk waagde ik, samen met drie vrienden, mijn kans op tickets en ondanks de lange wachtrij en frustraties met de website van ticketmaster, kon eentje van ons tickets bemachtigen voor één van de shows in Edinburgh! Om te vieren (en de zenuwen weer wat te kalmeren) moest daar uiteraard op worden geklonken!

Diezelfde dag werd mijn verjaardag nogmaals gevierd bij mij thuis en werd ik verwend met prachtige tekeningen en kaarten van mijn neefjes en nichtjes. (Je mag trouwens één keer raden wat mijn lievelingsdier is, lol). Ik kreeg zelfs een heus zelfgemaakt spelletjesboek! Hoe fantastisch is dit niet?! En het ticket op het einde voor boek twee?! Zaaaalig!

En dan was het alweer 1 september en de start van een nieuw schooljaar. Voor mij al het 8ste jaar dat ik naar de naailes in avondschool ga. Zot!
Zoals jullie wel weten is dit geen traditionele les les, maar is het eigenlijk een soort van naaiclubje waar iedereen maakt waar hij zin in heeft, maar met begeleiding van een naaijuf. Ondanks deze losse en vrije sfeer, heb ik toch even getwijfeld om mij dit schooljaar opnieuw in te schrijven.
Vorig schooljaar ben ik heel veel tegen mijn goesting gegaan. Eénmaal ik daar ben, amuseer ik me wel, maar het feit dat ik mezelf elke keer moet overtuigen om niet te brossen, is wel nefast. Uiteindelijk liet ik me door de groep overtuigen om mij toch opnieuw in te schrijven, maar ondertussen heb ik er eigenlijk al een beetje spijt van, want opnieuw moet ik elke woensdagavond de strijd met mezelf aan gaan om te gaan. De goesting is er dus nog altijd niet. De afgelopen drie weken kon ik zelfs, door omstandigheden, niet gaan en ik mis het eigenlijk totaal niet.
Soit, misschien keert de goesting dan toch plots terug als ik weer eens inspiratie heb om iets te maken. Want dat is het ook eigenlijk. Momenteel zijn er zoveel dingen die ik wil haken en breien, maar niet meteen dingen die ik wil naaien.

Een andere reden waarom ik waarschijnlijk minder zin heb om naar de naailes te gaan, kan het feit zijn dat ik sowieso al twee avonden in de week naar de fitness ga en dus zo nog weinig gewone, rustige avonden over hou.
Eerder dit jaar ben ik begonnen met groepslessen in de fitness. Een traject van acht weken met twee keer sporten in de week. Dit traject legde ik voor de zomer al twee keer af, met positieve resultaten, vooral voor mijn nek en rug. De zomermaanden wou ik overbruggen door gewoon individueel naar de fitness te gaan, maar hoe goed de intenties ook zijn, op een bepaald moment heb ik toch altijd excuses genoeg om niet te gaan. Dus toen een nieuw 8-weken traject begon eind september, schreef ik mij natuurlijk weer in, voor weer wat meer sociale controle en groepsdruk.

Nu, hoewel ik het fitnessen op zich wel leuk vind en aan alles (behalve de weegschaal, lol) merk dat dit een positief effect heeft op mijn lijf, vind ik het wel jammer van mezelf dat ik nu minder de tijd neem om te gaan wandelen. Ik trek zelden nog eens de natuur in en ik mis het wel. Dus ik moet mij daar zeker weer eens tijd voor gunnen.

Halvelings klagen dat naar de fitness gaan geen positief effect heeft op dat cijfertje op de weegschaal, en dan uitpakken met een kei decadente taart. Daar zal wel totaal geen verband tussen zijn, lol.
Eén van mijn verjaardagscadeaus was het bakboek “De bakschool voor Potterheads”. Ik kreeg dit van de vrienden waarmee ik een Harry Potter leesclub-die-nu-spelletjesclub-is-geworden heb, en met wie ik volgend jaar naar Oasis ga. Dus voor onze volgende bijeenkomst wou ik iets maken uit het boek en uiteraard vond ik deze roze verjaardagstaart het ideale eerste baksel.

Wel veel werk. Heel veel werk. En ik had ook nog nooit met suikerpasta gewerkt. Zelf vind ik dat ook totaal niet lekker, maar ik kan niet ontkennen dat het mooie creaties kan opleveren. De mijne had wat bubbels en scheuren (en een ietwat aangepaste naam), maar dat hoort bij dit ontwerp. Totaal niks te zien met mijn onkunde, hoor. Helemaal niet. 😉
En het belangrijkste, de taart was keilekker! Gelukkig dus zeker het vele werk waard!

Een paar weken geleden ging ik naar Powerwolf in de Lotto Arena.
Dit is niet meteen een band waar ik echt fan van ben. Ik ken hun muziek wel en had hen al eens gezien op Graspop. Ze spelen een genre metal die ik wat met schlagers durf te vergelijken. Heel herkenbaar en voorspelbaar. Schlagermetal dus, lol.
Een vriendin had echter een ticket teveel en omdat ze niemand anders vond om het ticket over te nemen, ging ik graag mee. Leek mij wel een recept voor een leutige avond en dat werd het ook.
Voorprogramma Hammerfall vond ik machtig plezant en ook met Powerwolf heb ik mij geamuseerd, eenmaal we ons uit de moshpit wisten te verwijderen. Ik heb meermaals luidop moeten lachen met hoe over-the-top die ganse band en hun heavy-metal-is-my church-show is. Tis eens iets anders dan metalhanden, lol. Een hele toffe, zweterige en dansbare avond!

Ondertussen zit ik al helemaal in de spooky season sfeer, waardoor ik overal griezelige beestjes en spoken zie, tot in het zeepwater toe! Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind deze periode van het jaar bijna gezelliger dan de kerstperiode, lol.

En voilà, hiermee ga ik afsluiten.

Vele groetjes,
Charlotte