Dezer dagen #8

In deze dezer dagen rubriek wil ik wat regelmatig wat willekeurige dingen delen. Gewoon een allegaartje aan dagdagelijkse dingen zonder algemeen thema, behalve dat het dingen zijn die ik heb meegemaakt of die me bezighouden. Een beetje afgekeken dus van de as we speak rubrieken op andere blogs, maar dan met een Vlaamsche titel.

Het werk: Na de beruchte persconferentie van 24 april, was het nog bijna een week wachten eer er bevestiging kwam van mijn werk dat we inderdaad nog even in telewerk bleven. Uiteraard was ik sowieso al quasi zeker dat dit het geval ging zijn, maar ik ben iemand die het nodig vind dat dit concreet en duidelijk en met een eerste richtdatum bevestigd te krijgen. Als dit niet gebeurd word ik rusteloos. Stel je voor dat ik opeens de volgende dag toch holderdebolder terug naar Brussel moet? Mijn rationele zelf weet heel goed dat dit niet gaat gebeuren, maar een groot deel van mij heeft echt nood aan concrete duidelijke afspraken.
Dit is wat ik gans deze situatie zo lastig vind, de onzekerheid. Ja, als je een beetje rationeel nadenkt, dan kan men wel bedenken dat we nog even op onze tanden moeten bijten, maar zolang dit niet concreet wordt, geeft mij dit onrust. Ik denk dat ik niet de enige ben met dit probleem.
Maar dus telewerk blijft voor mij althans nog even de norm en daar ben ik blij mee. Ik zie het momenteel echt nog niet zitten om bijna vier uur per dag te gaan pendelen, terwijl ik ook gewoon mijn werk van thuis kan blijven voortzetten. We hebben ondertussen bevestigd gekregen dat dit al zeker zo blijft tot 31 mei. Of dit nog gaat verlengd worden is officieel nog een vraagteken, maar er worden wel al enquêtes gelanceerd met bevragingen over de voorkeuren van het personeel wat de terugkeer betreft. Afwachten dus.

Het thuis zitten: In contrast met het voorgaande, zit ik ook vaak met een vreemd gevoel door het feit dat ik het eigenlijk niet zo moeilijk heb met gans het concept van thuis te moeten blijven.
Ik heb mij eerlijk gezegd nog geen moment verveeld en ik heb nog steeds het gevoel dat de dagen te kort zijn om alles te kunnen doen wat ik wil doen.
Ja, zoals gezegd, er zijn moeilijke momenten, want ja, we gaan door een pandemie en het zou raar zijn als ik het daar niet moeilijk mee had. Maar algemeen, voor het dagdagelijkse en over hoe mijn leven zo veranderd is omdat ik thuis moet blijven, daar heb ik eigenlijk niet moeilijk mee. Alleen zijn is niet iets wat me bang maakt en daarom voel ik mij raar, want blijkbaar is dat iets abnormaal.
Ik overdrijf. Natuurlijk mis ik mensen. Mijn familie, mijn vrienden, sommige collega’s die eerder vrienden zijn. Maar met die mensen hou ik ook nu contact. We bellen, we chatten, we berichten, waardoor ik persoonlijk niet echt een groot gemis voel. En dat ze me dan aan het denken dat ik precies niet normaal ben… maar eigenlijk, ik ben gewoon rationeel. Ik weet dat het tijdelijk is, ik weet dat het nog erger kan en ik prijs me gelukkig dat ik in een luxe-situatie zit, waarbij ik me geen zorgen moet maken over inkomen en dat iedereen die ik ken gezond en wel is, ondanks deze pandemie.

Het lopen: Genoeg gereflecteerd zou ik denken 😉 Laat ik me op het positieve focussen.
Het feit dat ik thuis zit, zorgt er ook voor dat ik veel regelmatiger kan gaan joggen. Ik vermelde het eerder al, maar sinds januari ben ik weer begonnen met lopen. Start-to-run gewijs maar op mijn eigenwijze tempo. Het feit dat ik 100% van thuis uit werk en dus gemiddeld per week zo’n 12 uur win doordat ik niet moet pendelen, zorgt er voor dat ik meer tijd heb voor andere dingen. Hierdoor lukt het mij nu ook om elke andere dag te gaan lopen.
Deze goede gewoonte dreigde even in het water te vallen doordat mijn loopschoenen letterlijk uit elkaar begonnen te vallen. Ik bestelde meteen nieuwe schoenen via Decathlon, maar de leveringstermijn was toch net iets langer dan verwacht. Ik probeerde mijn oude schoenen nog wat op te lappen met secondelijm, maar na twee extra loopbeurten begonnen andere contactpunten het te begeven.
Maar ik had chance, mijn nieuwe loopschoenen kwamen er toch aan sneller dan gezegd en ze zijn goedgekeurd!

De verrassing: De nieuwe loopschoenen hebben ook al goed hun doop gehad. De tweede keer dat ik ze aan deed om te gaan joggen was op een wisselvallige dag.
Ik had het weerbericht gecheckt en dat gaf aan dat het de eerstkomende uren niet ging regenen, dus ik besloot mij niet te laten tegenhouden en toch te gaan lopen.
Het weerbericht bleek gelijk te hebben. Regenen deed het niet, maar ik was nog niet helemaal aan het bos gearriveerd of ik werd letterlijk aangevallen door de hemel door een immense hagelbui. Auwch…

De cadeautjes aan mezelf: Ik had me voorgenomen in 2020 mij niet te veel te laten gaan bij de aankoop van fysieke boeken. Naast mij abonnement op Owlcrate, wou ik zo weinig mogelijk toevoegen aan mijn boekenkast, die nog uitpuilt aan te veel ongelezen boeken.
Maar ja, ik vind, met de situatie nu, mag ik mezelf wel wat opvrolijken hè, dus er kwamen wel wat fysieke boeken mijn richting uit. Elk excuus en zo 😉

De muziek: Op 10 april kwam het nieuwe album van Nightwish uit Human. :II: Nature en het is weer een pareltje.
Zoals steeds moest ik meermaals luisteren eer ik volledig mee was, maar voor mij is dit zo voor de beste muziek. Als ik na één luisterbeurt mee ben, dan is het wel goeie muziek, maar geen muziek die echt resoneert. Dit Nightwish album is echt diep. Zowel muzikaal als in boodschap.

De avonden: Ik had het al over het werk en andere dagdagelijkse bezigheden, maar mijn avonden zijn tegenwoordig doorgaans gereserveerd voor wandelingen en lezen in de tuin.
Het wandelen vind ik een ideale manier om de thuiswerkdag af te sluiten. Ik maak zo een grens tussen werkmodus en thuiskomst modus, die anders opgevangen wordt door het pendelen. Bovendien heb ik er deugt van en kan ik aan de levende lijve ondervinden hoe de natuur stilaan overgaat naar de lente en zomer.
De dag afsluiten doe ik, als het weer het toelaat, in de tuin met een boek. Ik moet wel toegeven dat nu de O.W.L.s zijn afgelopen ik wel even in een leesdal terecht ben gekomen, maar dan nog ligt mijn leestempo veel hoger dan andere mensen denk ik 😉 TV kijken doe ik nog steeds weinig.

En dat is het zowat met de zaken die ik wil schrijven. Een echt allegaartje van innerlijke mijmeringen en uiterlijke expressies 😉

Hou jullie nog goed en tot later!

Groetjes,
Charlotte