Naai-update

Alsof ik nog geen hobby’s genoeg heb, besloot ik mij vorig jaar in te schrijven voor naailessen, een basiscursus voor absolute beginners.
Vorige week woensdag was het al de laatste naailes van het schooljaar, een week vroeger dan ik eigenlijk had verwacht. Nu dat ik deze avond dus niet naar de naailes moet, is dit het ideale moment om hier nog eens een update over mijn naai-avonturen te delen.

De laatste keer dat ik iets over het naaien vertelde, was ik nog bezig met de pyjama voor mijn metekindje. Dit ging toch wel gepaard met nogal wat geblunder, maar ondanks die blunders heb ik die pyjama toch goed kunnen afwerken en ik moet zeggen dat ik er toch wel trots op ben.

    

Helaas moet je mij niet vragen die nog eens te maken, want ik heb geen idee meer hoe dat in zijn werk ging.

Jammer genoeg zijn mijn initiële frustraties bij de naailessen tot het einde gebleven.
Voor mij was er absoluut een gebrek aan structuur en naslagwerk. We hadden dan wel een dikke map vol papier gekregen aan het begin van de naailes, veel hulp heb ik daar niet uit kunnen halen. Nooit werd er eens verwezen naar de map en ook de gemaakte patronen staan daar niet in.
De stukken die we moesten maken tijdens het schooljaar waren eigenlijk min-of-meer vrij te kiezen. Iedereen moest wel een tas, schort, kamerjas, pyjama en jurk/rok maken, maar welk patroon daarvoor werd gebruikt was vrij te kiezen uit de boeken en tijdschriften beschikbaar in de klas. De meeste cursisten vonden nu net dat het aantrekkelijkste aan de naailessen: je maakt de basisstukken, maar de details zijn vrij te kiezen naar een model die je het liefste ziet. Ik geef grif toe dat ik dat natuurlijk zelf ook leuker vind, iets maken waarvan ik het model mooi vind, maar dan vind ik wel dat alle instructies op papier beschikbaar moeten zijn om tijdens de les te kunnen consulteren of voor later (her)gebruik. De ervaren naaisters hebben misschien wel genoeg met ‘knip het patroon, knip de stof, naai de stofdelen in elkaar‘, maar voor een cursus gepromoot als eentje voor absolute beginners vind ik dat toch wel wat magertjes.

En jawel, de lerares was steeds beschikbaar om te helpen, maar omdat ik niks concreets had om op terug te vallen, stond ik tijdens de les eigenlijk meer te wachten tot het mijn beurt was om een vraag te stellen, dan met effectief naai-gerelateerde zaken.
Dus ik heb die pyjama wel helemaal zelf gemaakt, maar ik heb niet het gevoel dat ik dit nu kan. Ik heb dit nu één keer gedaan, door telkens bij ieder stapje bij de lerares te gaan vragen wat ik dan moest doen, zonder echt ten volle te begrijpen waarom ik eerst dit of dat moest doen. Nu, ondertussen 2 maanden na het afwerken van de pyjama, heb ik geen idee meer welke naden ik eerst moet naaien of welke naden er überhaupt genaaid moeten worden.
In conclusie: Ja, ik heb een mooie pyjama genaaid waar ik trots op ben en die ook met open armen werd ontvangen door het metekindje. Neen, ik heb niet het gevoel dat ik nu kan naaien en neen, je moet zeker geen bestellingen beginnen plaatsen.

Door die constante tweestrijd in de naailes, de strijd tussen “Waauw, dit heb ik gemaakt!” en “Huh, hoe heb ik dit gemaakt?“, twijfelde ik heel lang om zelf een naaimachine aan te schaffen.
Mijn eerste plan was eigenlijk om de stukken die met hulp in de naailes werden gemaakt, thuis opnieuw te maken. Maar door het gebrek aan consulteerbare informatie, viel dat plan in het water. Daarbij rees dan ook de vraag of het wel het investeren in een naaimachine waard was? Aan de andere kant, het was mij al lang duidelijk dat met alleen maar naaien in de naailes, ik het naaien nooit onder de knie ging krijgen.
Dus na een paar maanden twijfelen, aarzelen en afwegen hakte ik de knoop dan toch door en kocht mijn eigen naaimachine.

Als je dacht dat na het beslissen van effectief een naaimachine te kopen, het gedaan was met twijfelen, dan heb je mis gedacht.
Ik was een beetje overweldigd door wat er allemaal op de markt was van naaimachines. Zo veel keuze, mogelijkheden en opties. Ik vroeg ook wat rond, maar niemand kon een zwart-wit antwoord geven wat ik wel of niet mocht kopen. Ik wist dus op den duur niet meer waar eerst naar gekeken.

Uiteindelijk kocht ik de bovenstaande machine, een Elna explore 220.
En waarom die en geen ander? Puur en alleen omdat ik de verkoopster ken, eigenlijk. Het is een klein winkeltje van verre familieleden, dat al meer dan 100 jaar bestaat en enkel dat merk verkoopt. Dat alleen al leek voor mij wel bewijs dat het om degelijk materiaal ging. En dan ook nog een klein winkeltje (geen grote keten) waarvan ik de uitbaatser ken en waar ik dus altijd bij terecht kan, dat trok mij helemaal over de streep.

   

Ik heb nog niet veel concrete dingen gemaakt op mijn eigen machine. Dat is normaal in het begin, zeker? Ik heb heel veel lapjes stof vol gestikt om voeling te krijgen met de machine.
Het eerste echte stuk dat ik maakte is het hoesje voor lippenbalsem in de foto boven rechts.

   

Met behulp van een YouTube-video maakte ik ook al deze eenvoudige, gevoerde pennenzak. Hij is niet perfect, maar het is een begin.
Het zal nog veel voeten in de aarde nodig hebben om mij wat zekerder te voelen achter de machine, maar ik moet wel zeggen dat ik er wel wat plezier in begin te krijgen. In die mate dat het plannen al begint, maar ik probeer het wat in te tomen. Ik heb nog geen nood aan een zolder vol stofjes die nooit gaan gebruikt worden. Die zolder is al ingepalmd door de wolletjes 😉

En wat met volgend jaar?
Hier heb ik ook heel lang over lopen twijfelen (dat had ge niet verwacht hé 😉 ). Ik was niet geheel tevreden van de naailes die ik volgde, dus was ik eerst niet van plan om mij opnieuw in te schrijven. Maar aan de andere kant vreesde ik dat ik niet meer ging naaien als ik geen les volgde.
Uiteindelijk schreef ik mij toch in voor volgend schooljaar, in de module jurk/blouse. Het zal een andere lerares zijn dan dit jaar, dus misschien wordt het geheel iets anders. We zien wel 🙂

Groetjes,
Charlotte