April was een vrij lichte leesmaand. Ik las slechts twee boeken uit en las eigenlijk enkel tijdens de eerste twee weken van de maand.

Jussi Adler-Olsen – De vrouw in de kooi★★★★

De Serie Q van de Noor Jussi Adler-Olsen werd aan mijn moeder aangeraden door een collega. De mama las het eerste deel in maart uit en was vol lof, dus natuurlijk kon ik niet achter blijven.

In De vrouw in de kooi maken we kennis met Carl Mørck, ooit één van de beste rechercheurs van Kopenhagen. Totdat een routineklus fataal afloopt voor één van Carls nauwste collega’s en de ander compleet verlamd. Carl geeft zichzelf hiervoor de schuld, omdat hij te traag reageerde. Nu moet hij terug aan het werk, maar zijn collega’s zijn hem liever kwijt dan rijk. Ze hopen hem in een verdommenishoekje te kunnen stoppen door hem hoofd te maken van een spiksplinternieuwe afdeling: Afdeling Q, belast met het onderzoeken van oude onopgeloste misdaden.
Als eerste bijt Carl zich vast in de verdwijningszaak van Merete Lynggaard, een liberale politica die vijf jaar eerder spoorloos verdween. Wat eerst onoplosbaar leek, blijkt plots haalbaar, wanneer Carl een nieuwe aanwijzing op het spoor komt.

Het ontbreekt het opzet van deze serie niet aan cliché’s. Van de norse, onaangename detective tot de plots briljante assistent uit het niets. Dit neemt echter niet weg dat ik enorm genoten heb van dit boek. Het is een reden waarom die zaken cliché zijn: ze werken en in dit boek werken ze bijzonder goed, vooral omdat de personages heel goed zijn uitgewerkt. Je hebt er direct sympathie voor en zit al van in het begin voor ze te supporteren.

De plot van dit eerste boek in de serie was er eentje dat door merg en been ging. Extreem spannend en fascinerend. Ik had pas door hoe de vork aan de steel zat op het moment dat de auteur dat wou.
Zalige thriller! Ik ben benieuwd naar de volgende delen. Volgens de mama wordt het alleen maar beter. Dat belooft!

Amy Kaufman & Jay Kristoff – Illuminae ★★★

Illuminae verscheen op mijn radar door een aantal BookTubers. Ik was vooral geïntrigeerd door het feit dat iedereen vol lof was, maar liever niet te veel over de plot vertelde. Niets beter dan een beetje mysterie om mijn interesse te wekken 😉
Een extra fascinerend element is dat het boek verteld wordt via e-mails en memo’s en chatberichten. Dus ja, genoeg voor mij om het boek aan te schaffen.

Deze morgen dacht Kady dat het uitmaken met Ezra het moeilijkste was wat ze ging moeten doen. Deze namiddag wordt haar planeet aangevallen.

Stilistisch ziet dit boek er schitterend uit, kijk maar:

Als ik sterretjes zou geven voor de presentatie van het verhaal, dan zou dit boek ongetwijfeld 5 op 5 krijgen, maar helaas is er dan het verhaal.
Op zich is het geen slecht verhaal, maar het is ook geen nieuw verhaal. Het is er eentje dat ik al twintigduizend keer heb gelezen of gezien.

Waar denk je aan als ik je vertel dat het boek zich afspeelt op een ruimteschip met een kunstmatig intelligente computer?
Jawel, dan denk je, jah, die computer zal wel een beetje zot worden zeker? Bingo!

Waar denk je aan als ik zeg dat er biowapens aan te pas komen die diegene die besmet worden een beetje zot maken?
Jawel, dan denk je, jah, die ziekte zal zich gaan muteren en verspreiden en iedereen wordt moordlustig zeker? Bingo!

Eén van de auteurs vat het eigenlijk zelf nog het beste samen op Goodreads met een setje GIFs hier. Het verklapt eigenlijk zo goed als het volledige verhaal, maar bon, alle plotelementen komen toch uit een oude grabbelton. Het enige speciale is de manier waarop het verhaal wordt verteld en dat is dan ook de enige reden waarom ik dit boek toch nog 3 sterretjes geef in plaats van 2.

Jammer vind ik eigenlijk ook dat er nog een vervolg op komt. Het einde met het extra staartje had voor mij echt niet gemoeten, maar dan gingen wel een deel vragen onbeantwoord zijn gebleven. Ik zal waarschijnlijk ooit wel eens het vervolg op de kop tikken, omdat ik wel benieuwd ben hoe de auteurs het vervolg in beeld gaan brengen. Maar qua verhaal heb ik er niet echt grote verwachtingen van.

---

En dit waren de boeken van april, nog op het nippertje op de eerste maandag van mei geplaatst 😉
Zoals ik in het begin al zei heb ik nu weer precies een leesdipje. Illuminae las ik al uit op 15 april en ik heb sindsdien geen letter meer gelezen. Nu ben ik reikhalzend aan het uitkijken naar boek 3 van A Court of Thorns and Roses. Bookdepository liet mij al weten dat mijn exemplaar onderweg is. Woohoo!
Misschien lees ik in de tussentijd nog eens boek 1, om me weer in de wereld onder te dompelen en uit mijn dipje te raken.

Groetjes,
Charlotte