The Martian

Nu we overal rond de oren worden geslagen met de film “The Martian” met Matt Damon – die super toevallig uitkomt net rond de zoveelste aankondiging van NASA over water op Mars, vind niemand anders dit een beetje verdacht? – vond ik het de hoogste tijd om eens werk te maken van mijn recensie voor het boek waarop de film is gebaseerd. Ik las het per slot van rekening al deze zomer uit.

In The Martian van Andy Weir leren we Mark Watney kennen die na een ongelukkige samenloop van omstandigheden en misverstanden alleen wordt achter gelaten op Mars. Het ganse boek is Watney’s avontuur naar zijn redding van de rode planeet, hoe hij zich weet te voeden, te verwarmen, te verplaatsen,…

The Martian is een prachtig staaltje van grondige research. Echt waar, hoe meer superlatieven voor de research, hoe beter. Ik heb tonnen respect voor de moeite die de schrijver hier in heeft gestoken. Alles is tot in de details uitgezocht en wordt haarfijn aan de lezer uitgelegd. Maar net dat laatste maakt van The Martian misschien een boek dat niet voor iedereen is weggelegd. Het kan soms nogal wetenschappelijk worden en zelfs ik, als hardcore wetenschapper *kuchwablieftkuch* allé toch ietske meer wetenschapper dan de modale mens, vond het op een bepaald moment wel welletjes. Het kon mij al lang niet meer bommen hoe hij in hemelsnaam aan elektriciteit of water was gekomen, ik wou gewoon weten hoe het afliep.

Het boek wordt ook nogal geprezen voor zijn humor. Sommigen noemen het zelfs hilarisch. En nu ben ik iemand die denk ik nogal snel kan lachen, maar zo overdreven grappig vond ik het boek nu ook weer niet.
Jawel, ik heb heel vaak gegrinnikt en geglimlacht, ook al was het vooral dan pipi-kaka humor (je snapt het wel als je het leest), maar ik kan nu niet zeggen dat ik plat heb gelegen.
Het hoofdpersonage is wel eentje om van te houden. Man, zo’n toffe vertelstem en zo’n echte mens precies. Hoe hij er de moed weet in te houden, wetende dat hij moederziel alleen op een planeet zit, en alles met een kwinkslag weet te verwoorden, ja, fantastisch.

In conclusie, ik vond The Martian zeker wel een leuk boek met verdomd goeie research en een heerlijk hoofdpersonage. Tegelijkertijd besef ik ook al te goed dat het niet voor iedereen is weggelegd. De sterkte van de research is tegelijk ook zijn zwakte, wat jammer genoeg meer dan één lezer zal doen afhaken. Daarentegen, aan alle science geeks en space freaks: Lezen die handel!