Slovenië

Mijn reis, en daarbij ook mijn verlof, zit er al weer op. Morgen terug aan het werk. Goesting? Absoluut niet! Laat me dus nog even wegdromen over mijn reis.

Slovenië.
Mensen, wat is dat toch een prachtig land. Neen, serieus, zo schoon dat het daar is. Gelijk hoe je je keert of draait, altijd is er wel iets moois of interessants te zien. Je hebt er ook alles: natuur, cultuur, bergen, bos, zee en zon. Alhoewel, bij dat laatste hebben we toch een beetje malchance gehad. Veel onweer en regen gehad. Het kon uiteraard erger, maar potjandorie, het kon ook véél beter.
Maar soit, we klagen niet, want – ik herhaal – Slovenië is echt prachtig. Mijn foto’s doen het echt geen recht.

Piran, een havenstadje, was de eerste uitvalbasis. Daar verbleven we in Guest House PachaMacha, een grote aanrader voor wie ooit ook eens die richting wil uitgaan. Geen anoniem hotel (let wel, het is een Guesthouse!), maar heel persoonlijk en de uitbaters hebben altijd tips en ideeën.

Vanuit Piran maakten we verschillende uitstappen. De eerste naar Trieste.
Jawel, we waren nog geen 24u in Slovenië en we gingen al naar Italië. Persoonlijk vond ik Trieste nu niet zo de moeite, maar toch blij het gezien te hebben.

De grotten van Škocjan zijn dan wel weer absoluut de moeite en niet te missen. De grotten van Postosjna zijn dat ook, maar die van Škocjan hebben toch een net iets grotere waauw-factor in mijn boekje. Geen foto’s van de binnenkant, maar wel een spectaculair zicht van de Reka rivier die de grot verlaat.

  

Een uitstap naar het Kroatische Pula, met zijn amfitheater en fort, stond ook op het programma.

  

Andere bezoeken vanuit Piran waren o.a. nog de zoutwinningspoelen van Sečovlje

en de lipizaner paarden in Lipica

En dan uitvalbasis 2: Ljubljana

Wat een gezellige stad! En ongelooflijk rustig voor een hoofdstad. Initieel hadden we wat schrik om daar te moeten rijden, maar dit was zeker nergens voor nodig. Niks in vegelijking met Brussel!

In het kasteel, Ljubljanski Grad, betaalden we een kaartje voor een gegidste toer en kregen begod een privé-toer! En ja hoor, weer een aanrader! Geen saaie, droge geschiedenisles, maar een heuse tijdsreis met acteurs!
Omdat we de enige waren die op dat tijdstip de toer volgden, durfde ik niet echt foto’s van de acteurs te maken terwijl ze voor ons speelden (ja, jammer, ik weet het). Maar ik heb toch een kiekje kunnen nemen van keizer Frederick III van Hapsburg en zijn vrouw Eleanor Helena van Portugal toen ze ons statig achterlieten. Later kwamen we Sint Joris ook nog eens tegen (deze keer met een iets groter publiek).

  

En geen Ljubljana zonder draken, bruggen en drakenbruggen!

Naast het feit dat Ljubljana gewoonweg een mooie, gezellige stad is, leeft ze ook echt. Haar inwoners zijn artistiek en laten dat elke avond op straat blijken. Eén van mijn reisgezellen maakte de vergelijking met Parijs en zo kunnen we Ljubljana echt wel omschrijven: Parijs in het klein.
Kijk maar even naar dit filmpje dat ik op een gewone maandagavond maakte.

Vanuit Ljubljana maakten we dan verschillende uitstappen. Zo onder andere naar Slap Savica.

Jawel, Slap Savica is de waterval van Savica. Hoe zalig is dat woord nu niet, slap?

We bezochten ook nog het meer van Bohinj, Soteska Vintgar (kloof van Soteska) en Bled.

Uitbollen deden we met nog een paar daagjes in het Zwarte Woud, maar dan moesten we onverbiddelijke westwaarts, huiswaarts.

En morgen, mjah, morgen moet ik weer gaan werken. Zucht.