Beauty & Rose Daughter

In 1978 schreef Robin McKinley Beauty, een hervertelling van het sprookje ‘De Schone en het Beest’.

Wanneer de zaak van hun vader over kop gaat, moeten Beauty en haar twee zussen de stad verlaten en een nieuw leven opstarten op het platteland. Maar dan accepteert haar vader de gastvrijheid van een magisch Beest en wordt hij gedwongen tot de vreselijke belofte om één van zijn dochters naar het Beests kasteel te sturen, zonder garantie haar ooit terug te zien. Beauty aanvaardt de uitdaging en zo begint het bijzondere sprookje van magie en liefde.

Grote fan zijnde van sprookjes en in het bijzonder dit sprookje, mijn grote favoriet, heb ik Beauty graag gelezen. McKinley schrijft vlot en meeslepend. Op het eind was ik een ietsiepietsie ontgoocheld, omdat ik een twist in het alom bekende verhaal verwachtte. Die kwam er dus niet, maar uiteindelijk neemt dit niks af van het mooi geschreven verhaal. Waarom ook morrelen aan een beproefde klassieker?
Als je net als ik veel van sprookjes houdt, dan is dit boek zeker en vast een aanrader!

Twintig jaar later valt McKinley in herhaling met Rose Daughter, een tweede hervertelling van het sprookje. Zelfde basisverhaal, maar met een prominentere rol voor magie en rozen.
Waarom ze deze schreef is me een raadsel. Saai, langdradig en geschreven voor rozenkwekers die graag eens een minder feitelijke tekst over rozen willen lezen. Ik heb me er echt moeten doorworstelen en de twist, die er in deze hervertelling dus wel in zit, redden het boek niet. Integendeel, ik vond het goedkoop en te voor de hand liggend. Naar mijn mening was dit boek dus totaal overbodig.

Wil je een hervertelling van De Schone en het Beest lezen, kies dan voor Beauty!