The Thirteenth Tale

De YouTube-generatie is waarschijnlijk wel bekend met het fenomeen van het doorklikken. Je kijkt naar een filmpje en dan suggereert YouTube tal van gelijkaardige filmpjes met de boodschap “If you liked this, you might also like“. Voor je het weet zit je uren voor je pc van het ene naar het andere filmpje te surfen.
Goodreads heeft een gelijkaardig effect op mij. Ik zoek een boek op en lees de korte inhoud en voor ik het weet heb ik weer tientallen boeken in mijn “to read” lijst gevoegd door links naar gelijkaardige boeken te volgen. Tijdens één van zo’n surftochten, deze keer doorheen boeken gelabeld met Gothic, struikelde ik op deze The Thirteenth Tale van Diane Setterfield.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Margaret Lea, de dochter van een boekhandelaar die boven haar vaders boekenantiquariaat woont en die beter overweg kan met boeken dan met mensen, waarmee ze best tevreden is. Op een dag vindt Margaret een aan haar geadresseerde, handgeschreven brief afkomstig van Vida Winter, één van de meest productieve en geliefde schrijfsters van Groot-Brittannië. Vida Winter is ernstig ziek en ze wil haar levensverhaal vertellen voordat het te laat is, daarom verzoekt ze Margaret om haar verhaal te komen vastleggen.
Margaret is vooral verbaasd door dit verzoek. Ze kent noch Vida Winter noch haar boeken, die vindt ze namelijk beneden haar standaard. Toch is ze nieuwsgierig en twijfelt ze of ze de opdracht al dan niet zal aanvaarden. Om haar te helpen beslissen kruipt ze op een avond in bed met haar vaders zeldzame exemplaar van Vida Winters “Thirteen Tales of Change and Desperation”. Ze is gefascineerd door de verhalen en verward als ze beseft dat het boek slechts twaalf verhalen telt. Waar is het dertiende verhaal? Geïntrigeerd besluit Margaret akkoord te gaan om Miss Winter te ontmoeten en te handelen als haar biograaf.
Terwijl Vida’s levensverhaal zicht ontvouwt, deelt ze met Margaret de duistere familiegeheimen die ze lang verborgen hield over haar tijd op Angelfield, het nu afgebrande landgoed dat haar ouderlijke thuis was. Maar niet alleen Vida moet haar verleden onder ogen zien, ook Margaret wordt geconfronteerd met een familiegeheim dat ze al jaren diep in haar hart opsloot.

In het begin vond ik de schrijfstijl nogal onhandig en had ik moeite om in het verhaal te komen, wat niet geholpen werd door het feit dat sommig delen van het verhaal – vooral het verhaal van Isabelle – me heel ongemakkelijk maakten. Maar op een bepaald moment werd ik toch naar binnen gezogen in het ritme, dat zowel boeiend als hypnotiserend was. Jammer genoeg vond ik het ritme net te vroeg stil vallen. Op een bepaald moment worden er geen nieuwe elementen aan Vida Winters verhaal gevoegd en valt het verhaal een beetje stil. Er wordt geprobeerd dit te verhelpen door een grotere focus op een bijkomstig personage, maar op dat moment is het verhaal eigenlijk al verteld. Het mysterieuze dertiende verhaal krijgen we wel nog te lezen, maar enkel in de vorm van een idee/uittreksel. En zo komt het tot een cirkel, waarbij een prachtig middenstuk omringd wordt door ontgoochelende intro’s en eindes.
In het totaal geef ik het boek toch nog 3 sterren, want het verhaal is echt wel goed en voor het merendeel uitstekend geschreven. Voor wie graag Jane Eyre, Wuthering Heights en andere Gothic romans leest, zal dit boek zeker je honger kunnen stillen. Niet zoals de klassiekers dat doen, maar heel weinig hedendaagse boeken hebben dat in hun mars.