The Casual Vacancy

Het eerste uitgelezen boek van 2014 werd The Casual Vacancy, het eerste boek voor volwassenen van J.K. Rowling. Grote Harry Potter-fan zijnde, geef ik toe dat de schrijfster de enige reden is waarom ik aan dit boek begon. Ik wou wel eens zien of de schrijfster mij opnieuw zo kon meeslepen in haar schrijfkunst.

The Casual Vacancy, vertaald in het Nederlands als “Een goede raad”, speelt zich af in het ogenschijnlijke idyllische Pagford, een typisch Engels plattelandsdorpje met kasseien straten en een eeuwenoude abdij. Maar schijn bedriegt, want achter de gemoedelijke sfeer schuilt één grote bekrompen schijnheiligheid.
Het verhaal begint met de onverwachte dood van Barry Fairbrother, een pro-Fields gemeenteraadslid. The Fields is de naam van een sociale woonwijk die ooit binnen de gemeentegrenzen van Pagford getrokken is en nu vooral bewoont wordt door kansarmen, criminelen en drugsverslaafden. Barry’s dood zou een kans kunnen betekenen voor die gemeenteraadsleden die the Fields liever kwijt dan rijk zijn om een extra zetel voor hun doel te bemachtigen.

Het verhaal wordt verteld uit tientallen verschillende perspectieven. Zo kom je steeds meer over de mensen van Pagford te weten en ontdek je gaandeweg de onderlinge relaties tussen die mensen.
Ik vind dit wel leuk, zo’n boeken, en Rowling slaagt er inderdaad weer in om je aandacht te grijpen en het boeiend te houden doorheen het boek. Persoonlijk was ik nogal geïrriteerd door de vele vulgaire taal, wat er voor mij gewoon ingesmeten leek om toch maar duidelijk te maken dat dit geen boek voor kinderen is. Het verhaal zit goed in mekaar en leest vlot, maar het zindert – voor mij althans – niet na. Ik heb het graag gelezen, maar zal het hoogstwaarschijnlijk geen tweede keer meer vast pakken.