Even off-topic
Het is niet mijn gewoonte om hier veel over mijn persoonlijk leven te vertellen, maar nu dat een persoonlijk voorval toch wel wat impact heeft op mijn hobby, wou ik toch graag even wat neerschrijven.
Deze laatste paar weken zijn voor mij nogal angstaanjagend geweest en vandaag is het nog niet voorbij. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Op 18 december ben ik, samen met mijn broer, naar een concert geweest. Mijn muzieksmaak leunt nogal aan bij wat mensen zwaar plachten te noemen, dus het was een vrij intens concert, zowel voor de oren als voor de nek.
De dag na het concert merkte ik een nogal ambetant piepgeluid op in mijn oren. Kennen jullie het testbeeld nog? Zo’n geluid hoorde ik dus.
Eerst dacht ik dat het wel weg zou gaan, maar dat was niet zo. Ik raakte kapot van de stress, hoofdpijn, nekpijn en gebrek aan slaap door het lawaai in mijn hoofd. Toen het een week later nog steeds niet was geminderd ging ik naar de huisarts. Bij controle van de oren kon zij niks zien en liet me weer vertrekken met de boodschap, “Het zal wel over gaan.”
Gezien deze boodschap niks deed om mijn stress en hoofdpijn te verlichten, besloot ik een afspraak te maken met een expert, een NKO-arts. Gezien dit vlak in de periode kerst-en-nieuw viel, kon ik pas een afspraak voor 7 januari bemachtigen.
De wachttijd was voor mij een hel. Ik heb veel gehuild uit frustratie, pijn en slaapgebrek, dus mijn kerstvakantie was niet zo ontspannend en gezellig als verhoopt. Het enige dat mij wat kon ontspannen en op andere gedachten kon brengen was tv-kijken, en dan vooral adsorberende verhalen (zo heb ik in die periode alle afleveringen van Revenge bekeken) en handwerken (kerstcadeautjes en zo).
En dan eindelijk kwam de dag van de afspraak. Nu zou ik het weten, wat het ook zij.
Toen hij naar mijn oren keek zei hij: “Amai, ik kan dwars door uw trommelvliezen kijken en zie de gehoorbeentjes en zo gewoon liggen.”
Het sloeg al aan mijn hart. Het enige dat ik wist uit te brengen was: “Oei!”
“Maar neen,” zei hij, “dat is juist goed. Ik kan zien dat jij nog nooit problemen hebt gehad met je oren. Dit zijn oren voor de tekstboeken. De studenten zouden dit moeten zien.”
Oef, dus tot nog toe niks abnormaals op te merken.
Dan nog even in de keel kijken.
“Ah, ik zie je wijsheidstanden zitten. Hmm, mja, dat kan ook problemen geven.”
Dat had mijn tandarts nog niet zo lang geleden nog gemeld, maar nogal raar dat ik dag na concert opeens problemen met wijsheidstanden zou hebben.
In de neus was ook niks te zien.
Dan op naar de gehoortest.
Biep links, biep rechts. Toon hoog, toon laag. Klaar.
Met de grafiekjes terug bij de dokter: “Amai, dat is raar.”
Ik weer: “Oei.”
“Ja, echt raar, dat versta ik nu niet.”
“Ah, neen?”
“Awel, normaal bij mensen met een geluidstrauma zou je een dip moeten zien tussen de 6000 en 8000 Hz, maar dat heb jij dus niet.”
Inderdaad, mijn grafiekjes zagen er voor beide oren vrij stabiel uit.
“Zijt ge zeker dat ge die piep pas hebt na het concert? Want hieruit blijkt toch dat ge geen gehoorschade hebt opgelopen.”
“Mja, zeker na het concert. Zo’n irritant geluid zou ik wel opgemerkt hebben.”
Conclusie: geen beschadiging van de oren, geen gehoorschade. Wel een piep, ruis, galm, tuut, … luider, stiller, op en af zonder onmiddellijke oorzaak.
Enerzijds was dit voor mij een enorme opluchting. De periode voor het bezoek aan de oorarts was ik verschrikkelijk bang voor elk geluid en verhoogde mijn stressniveau bij elk onverwacht lawaai in mijn buurt, in de vrees de eventuele beschadiging erger te maken. Nu bleek dit dus ongegronde angst te zijn en voelde ik mij meteen beter op mijn gemak in de buurt van een radio die zachtjes op de achtergrond speelde.
Anderzijds was het ook een vreemdsoortige ontgoocheling. Waarom had ik dan dat geluid?
“Tjah,” zei de dokter weer, “het enige wat ik kan bedenken dat zou kunnen leiden tot het geluid in je oren is of je nek, of je wijsheidstanden. En gezien de nek voorlopig logischer lijkt gaan we daar eerst op werken.”
En toen schreef hij mij spierverslappers voor. Twee per dag, een maand lang. Geen doorverwijzing, enkel de spierverslappers.
Meteen al vond ik het vreemd en nam ik al min of meer voor om toch naar een specialist te gaan voor de nek om effectief te weten te komen dat er wel iets mis was met mijn nek. Ik had wel een stijf gevoel, gepaard met constante druk op mijn achterhoofd, maar zoals ik het mij herinnerde kwam dit pas na de tuut in de oren opzetten.
Toen ik dan nog de bijsluiter las van de spierverslappers – hartproblemen, ademhalingsproblemen, woedeaanvallen en verslaving – nam mijn voornemen nog duidelijker vorm. En wanneer collega’s, de dag erna, zich nogal verbaasd uitspraken over het voorschrift (“Amai, daar wordt je wel héél moe van, hoor.”) was mijn beslissing helemaal rond.
De dag erna belde ik meteen naar de dienst Fysische Geneeskunde in het ziekenhuis.
Ik had geen doorverwijzing en geen voorgaande geschiedenis met deze dienst, dus ik verwachtte dat ik niet zo snel een afspraak zou kunnen krijgen. Maar kijk, toevallig bleek dat op het moment dat ik belde net iemand zijn afspraak had afgebeld. Ik mocht meteen inspringen. En man, ben ik blij dat ik ja heb gezegd.
Ten eerste sprak de arts zich meteen verbaasd uit over het voorschrift van de oorarts (“Dat is véél te véél!”). Ook vond hij het vreemd dat, als de oorzaak misschien aan mijn nek lag, ik geen doorverwijzing had gekregen.
En dan volgde het onderzoek. De eerste seconde al dat de arts naar mijn rug keek zei hij al: “Ja mevrouw, u zit dus wel met een zware blokkage op de nek! Dit kan inderdaad misschien de oorzaak zijn van het getuut.”
Nogmaals volgde de vraag of ik echt geen doorverwijzing had gekregen, gevolgd door de uitspraak dat ik er echt goed aan heb gedaan om op eigen initiatief te komen. Deze laatste uitspraak werd tijdens de manipulatie van de nek nog een paar maal herhaald.
Pas na de manipulatie merkte ik dat mijn nek inderdaad vast had gezeten, gezien ik nu veel vrijer kon bewegen. Het was me eigenlijk nooit opgevallen…
Wat nu de oorzaak van de blokkage is, is niet zeker. Het is wel een feit dat mijn bureaujob en mijn haak/brei hobby niet zo gezond zijn voor de nek. En dan de plotse belasting van de nek tijdens het concert, dat kan de druppel zijn geweest van iets die al een tijdje zat aan te komen.
Het bezoek eindigde met een aanpassing van het voorschrift van de oorarts: slechts 5 dagen spierverslapper, enkel voor het slapen, en een ontstekingsremmer. Een nieuwe afspraak werd ook gemaakt voor binnen 3 weken, gezien de kans groot is dat nog een manipulatie nodig zal zijn.
Dit was woensdag. Vandaag gaat het al iets beter. Ik heb de indruk dat het geluid in mijn hoofd een lager volume heeft gekregen. Ik hoop dat dit een teken van genezing is en niet van gewenning. De medicijnen moet ik nog tot zondag innemen en dan wordt het wachten en hopen. Eind januari heb ik opnieuw een afspraak met de dokter voor mijn nek en een week later opnieuw naar de oorarts. Laten we hopen dat tegen dan de stilte in mijn hoofd is terug gekeerd. Als dit niet het geval is, dan ligt de oorzaak misschien toch ergens anders.
Nu met al het bovenstaande in gedachten kunnen jullie je wel voorstellen dat handwerken en deze blog zowat het laatste waren (en is) waar ik aan dacht. Vandaar dus de vertraging van de beloofde kerstcadeautjes post(s).
Ook heb ik mij voorgenomen om het haken en breien een beetje te laten rusten, althans tot ik opnieuw bij de arts ben geweest voor de nek. Ik zal het waarschijnlijk niet kunnen laten iets te doen, maar het zal minder zijn dan gewoonlijk.
Bovendien heb ik binnenkort ook nog eens examen voor het werk, wat voor mij toch een grote prioriteit is gezien er toch wel wat centjes verbonden zijn aan het slagen voor het examen.
Dus ja, een héél lang verhaal om aan te geven dat het hier nog wel eventjes stil zal zijn ^_^ .
Vele groetjes en een fijn weekend,
Charlotte
30 Comments
Marijke.
Spoedig herstel Charlotte.
Hopelijk is alles vlug helemaal in orde.
Ni niet aan haken, breien enz. denken. Nu moet je in de eerste plaats aan jezelf denken.
Groetjes en succes met je examen.
Tante Marijke.
Diana
Dat is heftig! Als ik het zo lees, gaat het zeker goedkomen! Ik heb wel gehoorbeschadeging en ook een tuut. Ik snap wel een beetje hoe je je voelt. En ik denk niet dat het gewenning is, want na al die jaren wen ik er nog steeds niet aan. Gelukkig kan ik nog wel slapen en kan ik er goed mee leven.
Ik wens je heel veel beterschap en succes met je examen! Liefs
Diana
nancy
Hallo Charlotte,
amaai wat een verhaal. Wat een geluk dat jij je intuïtie hebt gevolgd en naar de dienst fysische geneeskunde bent gegaan!
Ik wil je nog een goed herstel wensen en ik weet dat ik niet veel reageerde op jou berichtjes, maar ze wel altijd met heel veel plezier las. Nu wilde ik zeker een berichtje schrijven om je een goed herstel te wensen. Doe alles op het gemak en luister naar je lichaam. Als die aangeeft dat je teveel hooi op je vork neemt, luister dan direct.
Vele groetjes en we horen het wel wanneer het weer beter gaat om weer op ‘het net’ te verschijnen.
Nancy
lutgarde ogiers
charlotte,ik hoop dat je vlug beter mag zijn,gelukkig heb je geen gehoorscchade opgelopen
Petra
Veel sterkte ermee. Neem je rust, want je gehoor is nu even belangrijker. Maar misschien wel een tip (geld ook voor mijzelf) dat als je handwerkt, aan een hoge tafel gaat zitten en dus niet te veel hoeft te buigen met je hoofd. Heb ik ook elke dag last van, want de ogen gaan achteruit als je leeftijd vooruit gaat, snap je? En tussendoor steeds even ontspannen. Even staan en je armen ronddraaien: dan houd je het handwerken langer vol.
Heel veel beterschap!
Charlotte
Dag Petra! Bedankt voor de tip. Ik handwerk meestal in de zetel of in bed, dus qua houding is dit waarschijnlijk niet de beste.
Arga
Wat gelukkig dat je bij die narigheid eigen initiatief hebt genomen voor verder onderzoek. Heel veel sterkte toegewenst, want wat zul jij moe zijn van dat voortdurende geluid in je oren.
een hartelijke als meeleven bedoelde groet,
Nanita
Hoi Charlotte, ik hoop dat het intussen stilletjesaan verbetert… Als je spreekt over manipulatie door de arts, betekent dit dan dat hij je “kraakt”? Misschien moet je in de nabije toekomst toch ook maar es een radiografie of een mr-scan van de nek laten doen als je met de last blijft zitten. Veel beterschap, en veel succes met het examen!
p.s. nu ben ik toch een beetje benieuwd naar welk concert je precies bent geweest 😉
Charlotte
Neen, hij zei zelf dat ik niet gekraakt moest worden, alleen de spieren laten rekken. Ik ga nu gewoon afwachten wat er bij de volgende afspraak wordt gezegd 🙂
Ah, het concert was er eentje van Iced Earth 😉
Nanita
Hell yeah!! 😀 😉
nancy
een beetje head banging is hier wel gepast vind ik… ik kan het af en toe wel appreciëren zo’n muziek, niet altijd; maar ik vind het wel leuk (behalve als ze in de micro staan te tieren dat je niets meer begrijpt van de tekst, dan is de lol eraf voor mij)
Hoe gaat het intussen met jou?
Charlotte
Hey Nancy. Hèhè, ja, mijn muzieksmaak is niet voor watjes 😉 . Mensen die me kennen vinden het allemaal wat raar dat ik van zo’n muziek hou, maar ja, over smaken en kleuren valt niet te discusiëren, hé.
Nu geschreeuw moet ik ook niet hebben hoor. Groepen als Sepultura doen mij helemaal NIKS, behalve hoofdpijn bezorgen 😉
Ondertussen gaat het al wat beter. Het geluid is nog niet weg, maar is gereduceerd tot een geruis. Af en toe komt nog een piep opsteken, maar die heeft dan verband met mijn houding en vermoeidheid in de nek. Dus al bij al valt het nu goed mee. 🙂
Nancy uit Rumbeke
Sterkte Charlotte! Ik was ook nogal verschoten toen ik je verslag las. Alle chance dat je geen permanente gehoorschade hebt opgelopen, maar ik denk dat je bij je volgende concert bij wijze van voorkomen waarschijnlijk toch wel “voorzorgen” zal nemen? Houd moed en rust voldoende, een lichaam heeft tijd nodig om te herstellen. Succes bij je volgende onderzoeken!
Nancy uit Rumbeke (ik zie dat er nog een Nancy je blog volgt)
Charlotte
Inderdaad, Nancy! De oordopjes heb ik snel aangekocht bij de Audionova. Gedaan met die moesjes die je in het Kruidvat kunt kopen. Ook al licht het probleem momenteel niet aan mijn oren, ik wil dit echt niet erger meer maken.
nancy
hallo Nancy uit rumbeke,
toen ik je berichtje las dacht ik eerst, hoh, ik wist niet dat ik had vermeld dat ik in rumbeke woon; als ik verder las dacht ik hoh, dat heb ik niet geschreven.
hoe merkwaardig, ik heet nancy en ik woon ook in rumbeke, niet afkomstig maar ik woon er al enkele jaren…
zo zie je maar: de wereld is soms klein
groetjes, Nancy
Charlotte
Wat is de wereld inderdaad klein zeg! Ik raak er een beetje door in de war, met al die Nancy’s 😉
Ik woon trouwens in Roeselare (richting Beveren op) 🙂 . Leuk om zo mensen van zo dichtbij te horen!
Diane van Lier-Noord
Wat een verhaal, heel veel sterkte met alles. Hopelijk ben je snel weer herstelt.
groetjes Diane
Marga
Heel veel sterkte met je herstel. doe rustig aan, het komt vast weer goed!!!!
katrijn
He ba, dat moet vreselijk zijn, zo’n gepiep. Hopelijk ben je er snel vanaf. Ik heb de laatste tijd last van een vervelend gevoel in mijn oren maar ik wist al dat het door mijn nek kwam. Normaal gezien helpt zo’n manipulatie wel goed.
Maar even rustig aan doen met handwerken, na zo’n manipulatie is je nek tijdelijk nog gevoeliger om weer vast te geraken, heb ik gemerkt.
veel succes ook met het examen.
groetjes Katrijn
'me'
wow! dat is me wat zeg ! ik hoop dat je er snel vanaf bent !
Cynthia
Dat is schrikken…Heel veel beterschap en heel veel succes met het examen!
groetjes,
Cynthia
Saskia
Oei, sterkte!! En neem de tijd..
Susiewan
Hai Charlotte,
Ik herken je verhaal. Ik heb zelf een chronische ziekte waardoor ik regelmatig een nekblokkade krijg en ja, die piep is er dus ook om de zoveel tijd. Gelukkig helpt het heel veel als je weet waar het aan ligt, dan kun je bijtijds ingrijpen en ergere klachten voorkomen. Enkele tips waar je misschien in het vervolg wat aan kunt hebben; een goede fysiotherapeut of Ceasartherapeut kan je helpen met je houding. Door goed op je houding te letten (stand van je hoofd, nek en schouders) kun je herhaling vaak voorkomen. Jekunt ook specifiek vragen of ze je kunnen helpen met het aanleren van de juiste houding voor breien en haken. Hopelijk heb je hier wat aan! 🙂
Ow, en voor nu: een nekblokkade kan ook de nodige spanning in de kleine spiertjes op je schedel veroorzaken. Vooral rond/boven je oor zitten die best veel. Ook dat kan een piep veroorzaken. Dan kan het heel prettig zijn om iemand je een scalp-massage te laten geven, of als je zelf zachtjes met gebogen vingers boven je oor masseert. (En hé een lekkere massage is nooit weg, toch?
Veel sterkte en beterschap!
Groetjes, Susiewan
Charlotte
Dag Susiewan. Bedankt voor het bericht! Heel interessant om te lezen dat er nog mensen zijn met een gelijkaardig probleem. Het is inderdaad een grote geruststelling nu ik weet dat het niet mijn oren zijn die ik door mijn stommiteit permanent beschadigd heb.
Super die tips! Zal ze zeker uitproberen!
Groetjes,
Charlotte
Sjo de Vries
Beterschap en nu inderdaad eerst aan je zelf denken, wij leven met je mee en wachten op betere tijden gr. sjo
jannie
Sterkte en beterschap!!!
Gr Jannie
Ina
ai niet goed…..ik kan zelf sinds enkele jaren niet langer dan een half uurtje breien of haken,ook door nekblokkage’s. Rot maar kom,dat van die tuut in je oren wist ik niet ,maar heb er wel last van,ik ga het nu navragen aan mn osteopaat!!
Verzorg jezelf goed ,en doseer het handwerken en natuurlijk de medicijnen…Sterkte x
Elly Geenjaar
Hallo Diane,
Dat was schrikken toen ik je verhaal las. Ik hoop echt dat je er vanaf komt,ik heb al 40 jaar een suizend hoofd, is niets aan te doen.Je leert er mee te leven, je moet wel.Maar leuk is het niet, ik wens je heel veel succes met je examen.Enne…. vind je het erg dat ik deze muziek helemaal niet mooi vind? Groetjes Elly
Margreet
Hallo Charlotte,
Ik ben zo benieuwd hoe het met je is.
Ik vond het heel bijzonder om je verhaal te lezen, aangezien ik zelf ook sinds 18 december getroffen ben door een piepgeluid in mijn oor.
Bij mij is de oorzaak otosclerose (oorziekte)
Hoe ga je er nu mee om?
Ik voel me wel verwant met je al ken ik je
niet.
Sterkte,
Margreet
Charlotte
Dag Magreet.
Hoe toevallig die datum zeg! Er hing iets in de lucht zeker?
Ondertussen gaat het al héél wat beter met mij. Het geluid is nog niet volledig weg, maar is wel al stiller en dragelijker geworden. Mij lijkt het duidelijk dat de oorzaak inderdaad aan mijn nek ligt, zoals de dokter dacht.
Wat vreselijk dat je er ook mee te kampen hebt. Kunnen ze er nog iets aan doen?
Ik leef volledig met je mee. Lukt het je op te slapen?
Groetjes en veel sterkte,
Charlotte