Mijn eerste amigurumi

Het patroon voor mijn allereerste amigurumi – varken – vond ik in het boek “Amigurumi gehaakte dieren” door Annie Obaachan, dat ik voor slechts € 7 kocht in Boekenvoordeel.

Achteraf gezien is dit patroon echt pijnlijk eenvoudig, maar voor een beginneling als ik was dit een serieuze oefening. Vooral het in het rond haken duurde even voor ik het onder de knie had, maar eenmaal ik het doorhad vond ik het zelfs gemakkelijker dan in rijen haken. Geen oneffen randen meer 😛 .

Het was ook onmiddellijk duidelijk dat amigurumi haken steeds de aandacht opeist. Mijn oorspronkelijke plan was om amigurumi te haken op de trein van en naar het werk, maar tijdens het haken van dit varkentje liet ik het idee al varen.
Je moet continu je steken tellen. Je moet onthouden waar je meerdert of mindert. Je moet steeds weten op welke rij van het patroon je zit. Dus amigurumi haken in een overvolle trein, na een lange werkdag leek mij niet meer zo haalbaar als hersenloos tijdverdrijf.

Tijdens het maken van dit diertje leerde ik ook dat steekmarkeerders het haken kunnen vergemakkelijken.
Telkens je een nieuwe ronde in het patroon start bevestig je een steekmarkeerder in de eerste gehaakte steek van de ronde. Zo moet je niet steeds tellen om te weten wanneer je ronde eindigt 😉 .
Dus uiteindelijk was dit amigurumi-varkentje een soort proef-project om (1) te oefenen en (2) te ontdekken of ik eigenlijk wel zou kunnen houden van amigurumi maken.
Daarom gebruikte ik ook willekeurige resten wol, vandaar het gele varken 😉 . Voor de vulling gebruikte ik gewone watten uit te EHBO kist. De ogen en neusgaten werden genaaid met restjes bruine wol.
Ik denk dat het eindresultaat vrij kawaii (schattig in het Japans) is. De snuit werd veel groter dan in het boek, maar dat maakt mijn varken nu net schattiger vind ik 😀 .