Gebeurd,  Gemaakt

Naai-update

Alsof ik nog geen hobby’s genoeg heb, besloot ik mij vorig jaar in te schrijven voor naailessen, een basiscursus voor absolute beginners.
Vorige week woensdag was het al de laatste naailes van het schooljaar, een week vroeger dan ik eigenlijk had verwacht. Nu dat ik deze avond dus niet naar de naailes moet, is dit het ideale moment om hier nog eens een update over mijn naai-avonturen te delen.

De laatste keer dat ik iets over het naaien vertelde, was ik nog bezig met de pyjama voor mijn metekindje. Dit ging toch wel gepaard met nogal wat geblunder, maar ondanks die blunders heb ik die pyjama toch goed kunnen afwerken en ik moet zeggen dat ik er toch wel trots op ben.

    

Helaas moet je mij niet vragen die nog eens te maken, want ik heb geen idee meer hoe dat in zijn werk ging.

Jammer genoeg zijn mijn initiële frustraties bij de naailessen tot het einde gebleven.
Voor mij was er absoluut een gebrek aan structuur en naslagwerk. We hadden dan wel een dikke map vol papier gekregen aan het begin van de naailes, veel hulp heb ik daar niet uit kunnen halen. Nooit werd er eens verwezen naar de map en ook de gemaakte patronen staan daar niet in.
De stukken die we moesten maken tijdens het schooljaar waren eigenlijk min-of-meer vrij te kiezen. Iedereen moest wel een tas, schort, kamerjas, pyjama en jurk/rok maken, maar welk patroon daarvoor werd gebruikt was vrij te kiezen uit de boeken en tijdschriften beschikbaar in de klas. De meeste cursisten vonden nu net dat het aantrekkelijkste aan de naailessen: je maakt de basisstukken, maar de details zijn vrij te kiezen naar een model die je het liefste ziet. Ik geef grif toe dat ik dat natuurlijk zelf ook leuker vind, iets maken waarvan ik het model mooi vind, maar dan vind ik wel dat alle instructies op papier beschikbaar moeten zijn om tijdens de les te kunnen consulteren of voor later (her)gebruik. De ervaren naaisters hebben misschien wel genoeg met ‘knip het patroon, knip de stof, naai de stofdelen in elkaar‘, maar voor een cursus gepromoot als eentje voor absolute beginners vind ik dat toch wel wat magertjes.

En jawel, de lerares was steeds beschikbaar om te helpen, maar omdat ik niks concreets had om op terug te vallen, stond ik tijdens de les eigenlijk meer te wachten tot het mijn beurt was om een vraag te stellen, dan met effectief naai-gerelateerde zaken.
Dus ik heb die pyjama wel helemaal zelf gemaakt, maar ik heb niet het gevoel dat ik dit nu kan. Ik heb dit nu één keer gedaan, door telkens bij ieder stapje bij de lerares te gaan vragen wat ik dan moest doen, zonder echt ten volle te begrijpen waarom ik eerst dit of dat moest doen. Nu, ondertussen 2 maanden na het afwerken van de pyjama, heb ik geen idee meer welke naden ik eerst moet naaien of welke naden er überhaupt genaaid moeten worden.
In conclusie: Ja, ik heb een mooie pyjama genaaid waar ik trots op ben en die ook met open armen werd ontvangen door het metekindje. Neen, ik heb niet het gevoel dat ik nu kan naaien en neen, je moet zeker geen bestellingen beginnen plaatsen.

Door die constante tweestrijd in de naailes, de strijd tussen “Waauw, dit heb ik gemaakt!” en “Huh, hoe heb ik dit gemaakt?“, twijfelde ik heel lang om zelf een naaimachine aan te schaffen.
Mijn eerste plan was eigenlijk om de stukken die met hulp in de naailes werden gemaakt, thuis opnieuw te maken. Maar door het gebrek aan consulteerbare informatie, viel dat plan in het water. Daarbij rees dan ook de vraag of het wel het investeren in een naaimachine waard was? Aan de andere kant, het was mij al lang duidelijk dat met alleen maar naaien in de naailes, ik het naaien nooit onder de knie ging krijgen.
Dus na een paar maanden twijfelen, aarzelen en afwegen hakte ik de knoop dan toch door en kocht mijn eigen naaimachine.

Als je dacht dat na het beslissen van effectief een naaimachine te kopen, het gedaan was met twijfelen, dan heb je mis gedacht.
Ik was een beetje overweldigd door wat er allemaal op de markt was van naaimachines. Zo veel keuze, mogelijkheden en opties. Ik vroeg ook wat rond, maar niemand kon een zwart-wit antwoord geven wat ik wel of niet mocht kopen. Ik wist dus op den duur niet meer waar eerst naar gekeken.

Uiteindelijk kocht ik de bovenstaande machine, een Elna explore 220.
En waarom die en geen ander? Puur en alleen omdat ik de verkoopster ken, eigenlijk. Het is een klein winkeltje van verre familieleden, dat al meer dan 100 jaar bestaat en enkel dat merk verkoopt. Dat alleen al leek voor mij wel bewijs dat het om degelijk materiaal ging. En dan ook nog een klein winkeltje (geen grote keten) waarvan ik de uitbaatser ken en waar ik dus altijd bij terecht kan, dat trok mij helemaal over de streep.

   

Ik heb nog niet veel concrete dingen gemaakt op mijn eigen machine. Dat is normaal in het begin, zeker? Ik heb heel veel lapjes stof vol gestikt om voeling te krijgen met de machine.
Het eerste echte stuk dat ik maakte is het hoesje voor lippenbalsem in de foto boven rechts.

   

Met behulp van een YouTube-video maakte ik ook al deze eenvoudige, gevoerde pennenzak. Hij is niet perfect, maar het is een begin.
Het zal nog veel voeten in de aarde nodig hebben om mij wat zekerder te voelen achter de machine, maar ik moet wel zeggen dat ik er wel wat plezier in begin te krijgen. In die mate dat het plannen al begint, maar ik probeer het wat in te tomen. Ik heb nog geen nood aan een zolder vol stofjes die nooit gaan gebruikt worden. Die zolder is al ingepalmd door de wolletjes 😉

En wat met volgend jaar?
Hier heb ik ook heel lang over lopen twijfelen (dat had ge niet verwacht hé 😉 ). Ik was niet geheel tevreden van de naailes die ik volgde, dus was ik eerst niet van plan om mij opnieuw in te schrijven. Maar aan de andere kant vreesde ik dat ik niet meer ging naaien als ik geen les volgde.
Uiteindelijk schreef ik mij toch in voor volgend schooljaar, in de module jurk/blouse. Het zal een andere lerares zijn dan dit jaar, dus misschien wordt het geheel iets anders. We zien wel 🙂

Groetjes,
Charlotte

10 Comments

  • Liz

    Oh wat dapper dat je volgend seizoen door gaat met naailes! Ik wou ook eens wat proberen en leende de machine van m’n schoonzusje. Ging vervolgens enthousiast wat dingetjes proberen (al had ik ook geen idee hoe het moest) en toen ik de smaak wat meer te pakken had ging de machine kapot… ik liet hem maken maar duffe niet verder uit angst de boel weer te slopen. Ik dacht niet eens aan les nemen! Nu heb ik sinds een half jaar een 2e hands machine gekocht voor mezelf (een oudere voor nog geen 50 euro) maar ook daar heb ik nog nauwelijks wat op durven proberen… Aan kleding begin ik helemaal niet denk ik, ik wil graag kunnen zomen en tasjes ed maken. Wie weer moet ik me toch ook eens inschrijven voor een cursus! Jij heel veel succes gewenst met je machine!

    • Charlotte

      Dankjewel!
      En zeker je angst overwinnen! Vooral als je de machine al hebt.
      Ik kijk momenteel veel op YouTube voor hulp. De video’s van Made Everyday vind ik heel duidelijk. Daarmee maakte ik ook de pennenzak 🙂

  • Le petit requin

    Jammer dat de lessen het hele jaar door zo gebleven zijn. Inderdaad wel leuk dat je kan maken wat je wil, maar als beginner zou ik effectief ook iets anders verwachten.
    Ik duim dat de nieuwe lessen veel toffer zijn! Benieuwd alleszins naar wat je nog gaat maken, want wat er al van onder je machine rolde ziet er alleszins mooi uit!

    • Charlotte

      Merci! Ik hoop het ook, ook al heb ik een beetje schrik, want ik hoorde al dat mijn medecursisten al jaren naailes volgen… Dus ja, we zien wel. We geven in ieder geval nog niet op 😉

  • Elke

    Het Grote Naaiboek van KVLV is misschien een tip? In de bibliotheek kun je die normaal ontlenen.
    Is een goed boek met goede uitleg ivm de basis van kleding maken.
    En verder: blijven oefenen!

  • sigridkatkatkatoen

    Al doende leer je, zeker? Jammer dat de cursus niet zo kwaliteitsvol was als zou moeten zijn. Maar goed dat je je eigen naaimachine hebt gekocht. Ik denk dat je met zelfstudie en veel oefenen misschien nog wel het verst komt dan. Succes ermee! In elk geval mogen je resultaten er zijn hoor ( de pennenzak en het etui voor lippenbalsem ).
    Groetjes, Sigrid

    • Charlotte

      Merci hoor. We blijven proberen. Het kriebelt alleszins om van alles te maken, dus dat is meestal wel een goed teken bij mij 😉

  • trijnewijn

    Volgend jaar zeker vragen of je een kopie kan krijgen van de instructies van je stukken! Dan kun je de jurk/blouse zo vaak maken als je wilt. Zonder stappenplan weet niemand na amper één keer in welke volgorde je alles moet doen hoor. Ik kreeg dit ook niet in mijn eerste jaar naailes, maar kon op internet meestal analoge dingen terugvinden. Gratis patroontjes zijn er in overvloed, al gebruik ik ze sneller voor kinderkleren en spullen dan voor kledij voor volwassenen. Zoek naar gratis patroon zak/ritstas/slab/… en je vindt al heel veel. Zoeken op ‘free pattern bag/whale/dinosaur/…’ geeft je nog veel meer opties 😉

    Het grootste voordeel aan kledingstukken is dat het stappenplan nooit echt verandert. De eerste broek zonder rits is gigantisch moeilijk, bij de derde gaat het al vlotter en tegen de vijfde hoef je de instructies amper nog te bekijken (voorpand aan achterpand, dan pijpen in elkaar steken, kruisnaad naaien, bovenrand naaien met ruimte voor rekker en gaatje laten om ze erin te steken, rekker erin steken, gat sluiten, zomen naaien aan de broekspijpen). En dan steek je er voor het eerst een rits in en is dat weer sukkelen à volonté (ik heb er zo al zeker 5 gemaakt en heb het nog steeds niet echt in de vingers, maar het gaat wel al stukken beter). Idem voor bovenstukken, hoe vaker je het doet, hoe logischer het lijkt. De eerste zomer dat ik kon naaien kreeg zoonlief 4 shorts en 3 pyjama’s, pas daarna voelde ik me een beetje zekerder over dat naaien.

    Naaien is een beetje zoals zwemmen of fietsen: het gaat niet vanzelf (bij mij toch), maar eens je het kan wordt het wel steeds leuker. Oefening baart kunst. Ik vind het alvast sterk van je dat je je opnieuw inschreef. Hopelijk klikt het goed met je nieuwe juf!

    • Charlotte

      Hej, merci voor de bemoedigende woorden! 🙂 Ik geef niet op, want ik wil het te graag kunnen 😉
      Ik begin nu wel al meer te durven, door dingen online op te zoeken en te proberen en zo. Al vind ik wel dat patronen om te naaien veel schaarser zijn dan haak- of breipatronen. Of dat ligt dan aan mij waarschijnlijk?
      Ook, fouten bij naaien zijn zo veel moeilijker te repareren dan bij haken of breien. Heb je een verkeerde steek gehaakt/gebreid, dan kan je uithalen en verder doen met dezelfde wol. Als je ergens iets verkeerd knipt in je stofje, dan ligt dat al moeilijker 😉
      Maar we doen voort! Beetje per beetje 🙂