Divergent

Je herkent de titel misschien van de film die onlangs in de zalen verscheen.
Divergent van Veronica Roth is het eerste deel uit de Divergent-trilogie.

De wereld van de zestienjarige Beatrice Prior is opgedeeld in vijf groepen, elk volledig toegewijd aan een bepaalde deugd: Candor (de eerlijke), Abnegation (de onbaatzuchtige), Dauntless (de dappere), Amity (de vreedzame) en Erudite (de intelligente). Elk jaar, tijdens de kiesceremonie, moeten alle zestienjarigen kiezen bij welke groep ze de rest van hun leven willen horen. Ze worden hierbij geholpen door een test die hen kan aangeven voor welke groep ze de grootste aanleg hebben. Bij deze test loopt het voor Beatrice verkeerd. Haar test geeft haar namelijk niet 1 mogelijkheid, maar 3! De test werkt niet bij haar, ze is afwijkend (divergent), wat ze koste wat het kost verborgen moet houden. Uiteindelijk besluit ze haar eigen groep (Abnegation) en haar familie te verlaten voor een andere (Dauntless). Maar natuurlijk, de overdracht is niet eenvoudig. De inwijding is slopend en vaak gruwelijk.

Dit eerste deel leest zoals ik gewoon ben van Young Adults: als een sneltrein. Het is spannend, intrigerend en een interessante kijk op een mogelijke toekomst.
Ondertussen zag ik ook al de film, maar zoals steeds: het boek is beter.

Deel 2 (Insurgent) en 3 (Allegiant) las ik ook al. Ik zal niet veel vertellen om niets te verklappen, maar mijn hoofdemoties toen ik deel 3 uit had: verontwaardiging en ontgoocheling. Jammer. The Hunger Games steekt er toch nog met kop en schouders boven uit!