Gelezen in september 2025
In september besloot ik mij vooral te concentreren op het afwerken en bijlezen van lopende series. De voorgaande weken had ik namelijk enkele vervolgdelen binnengekregen, en in plaats van ze – zoals zo vaak – uit te stellen tot het punt waarop ik de hele serie zou moeten herlezen, gaf ik ze deze keer prioriteit. En met succes: ik voltooide niet één, niet twee, maar liefst drie series, haalde de achterstand in bij twee andere en las nog een deel verder in een zesde reeks. Serie-afvinken: geslaagd!
Uiteindelijk las ik in september 8 boeken, goed voor 2977 bladzijden. Het gemiddelde september-boek komt zo op 372 blz/boek.
Alle boeken die ik in september begon, las ik ook effectief uit, met wisselend succes. Mijn beoordelingen liepen uiteen van 2 tot 4 sterren, wat neerkomt op een relatief lage gemiddelde score van 2,9 sterretjes.
Qua doelgroep las ik slechts 1 Young Adult-boek en verder 7 volwassen boeken, al valt daar in sommige gevallen wel over te discussiëren.
In leeswijze varieerde ik goed: 2 audioboeken, 2 e-boeken en 4 boekenkast-boeken.
Wat genres betreft, hield ik het bij 3 hoofdgenres: sci-fi (2), romantiek (3) en fantasy (3).
Hieronder vind je de lijst van de boeken die ik in september las, met telkens mijn beoordeling in sterretjes.
Klik op de link om naar de flaptekst en mijn recensie te springen! Zoals steeds: let op, zowel flaptekst als recensie kunnen spoilers bevatten, zeker bij vervolgdelen in een serie. Soms verberg ik spoilers ook achter een uitklapbare of zwart gemaakte tekst.
- Chen, Amber – The Blood Phoenix (Fall of the Dragon #2) ★★
- Bannen, Megan – The Undercutting of Rosie and Adam (The Undertaking of Hart and Mercy #3) ★★★
- Kim, Sophie – The God and the Gwisin (Fate’s Thread #2) ★★★★
- Coldbreath, Alice – A Most Forgettable Girl (Brides of Karadok #7) ★★★★
- Samatar, Sofia – The Practice, the Horizon and the Chain ★★
- El-Arifi, Saara – Cursebound (Faebound #2) 🎧 ★★★
- Liu, Cixin – The Dark Forest (Remembrance of Earth’s Past #2) ★★
- Hazelwood, Ali – Two Can Play 🎧 ★★★
Chen, Amber – The Blood Phoenix (Fall of the Dragon #2) ★★
Genre: YA Fantasy
Two years after Ying leaves the Engineer’s Guild and the ghost of her father’s unjust death behind, life seems to regain a semblance of normalcy. But the winds of unrest continue to stir within the Nine Isles, and the aftermath of a horrific pirate attack by the mysterious Blood Phoenix fleet forces Ying back into the tense political world of the new High Commander, Ye-yang. And soon, Ying, Ye-yang and her former friends from the guild must work together to find a way to outsmart the cunning pirates who terrorise the straits—and the elusive mastermind who’s controlling them.
Meanwhile, Ying’s sister, Nian, now lives in the capital, awaiting the day she will finally marry the High Commander. While her relationship with Ye-yang remains distant, she finds company in her friendship with the fourteenth prince, Ye-kan, and discovers her unexpected affinity for governance and strategy. But the capital is more dangerous than she expects, and when a dark conspiracy arises, Nian and Ye-kan must unravel the mystery in time to prevent the High Command from collapsing from within.
New dangers arise at every moment, threatening to tear the Nine Isles apart. In order to sail through this storm, Ying and her loved ones must make difficult choices amidst terrible betrayals. With the world on the brink of destruction, will they find a way to defeat their enemies and survive? And will it be worth the cost?
Ik begon aan The Blood Phoenix met de hoop op hetzelfde soort plezierige, vlotte leeservaring die ik nog vond in Of Jade and Dragons. Dat eerste boek had duidelijk zijn gebreken, maar het hield me tenminste geboeid. Deze opvolger daarentegen was het tegenovergestelde: langdradig, saai en uiteindelijk onbevredigend.
Wat me vooral frustreerde, was de complete verschuiving van focus. Waar het eerste boek de dreiging van het rijk opbouwde, draait dit tweede boek plots om piraten, terwijl het rijk nauwelijks nog genoemd wordt. De plot voelde chaotisch, met veel gebeurtenissen die buiten beeld werden afgehandeld, terwijl de lezer zich vooral door de saaie stukken moest ploeteren. Voor een verhaal dat zo sterk leunt op geografie, vind ik het bovendien echt een gemis dat er geen kaart is toegevoegd.
De personages maakten het er ook niet beter op. Ondanks alles wat ze meemaken, voelde ik geen enkele emotionele betrokkenheid. Vooral de romance tussen Ye-Yang en Ying sloeg nergens op. Het was een vicieuze cirkel waarin hij haar wensen negeert, zij boos werd, en ze plotseling weer in elkaars armen vielen. Het is moeilijk om te juichen voor een relatie die op die dynamiek is gebaseerd.
En dan is er nog dat einde. Voor een duologie voelde het vreemd onaf, alsof de echte ontknoping ontbrak. De auteur beweert dat het verhaal hiermee afgerond is, maar zo voelde het absoluut niet.
Terugkijkend vraag ik me echt af waarom ik dit tweede boek per se wou lezen. Of Jade and Dragons had ook al genoeg dingen die me stoorden, maar dat boek wist me nog te amuseren. The Blood Phoenix deed dat niet. In plaats van een afsluiting, voelde het alsof ik mijn tijd verspild had.
Bannen, Megan – The Undercutting of Rosie and Adam (The Undertaking of Hart and Mercy #3) ★★★
Genre: (Fantasy) Romantiek
Immortal demigod Rosie Fox has been patrolling Tanria for decades, but lately, the job has been losing its lustre. After one hundred and fifty-seven years of being alive, everything is beginning to lose its lustre. When Rosie dies (again) by electrocution (again) after poking around inside a portal choked with shadowy thorns only she can see, she feels stuck in the rut that is her unending life.
Thanks to Rosie’s meddling, the portal inventor, Dr. Adam Lee, must come in person to repair the damage. When all the portals begin to break down, he declares an emergency evacuation of Tanria. In the mad rush to get out, Rosie and Adam end up trapped inside the Mist. Together.
And uptight Adam Lee in his bespoke menswear seems to know a lot more about what’s happening than he lets on. . .
Na gemengde gevoelens bij de twee eerste boeken in deze serie, begon ik aan The Undercutting of Rosie and Adam met wat gematigde verwachtingen. Deze boeken worden telkens gepromoot als romances, maar hoewel er zeker een koppel centraal staat, wordt hun liefdesverhaal zelf vaak wat naar de achtergrond verdrongen om zich meer te richten op het fantasyverhaal. Hierdoor voelen beide aspecten vaak wat onderontwikkeld aan. Ook in dit slotdeel is dat niet anders.
Wat me wel verraste, was de grote tijdssprong. Die maakt duidelijk dat dit echt het slotstuk van de trilogie is, met personages en koppels uit de vorige boeken die wat lukraak opduiken om te tonen hoe hun leven verderging. Dat voelde in het begin wat vreemd aan, maar ik kon wel waarderen dat het zo een gevoel van afsluiting gaf voor de hele reeks.
Het verhaal op zich vond ik leuk en creatief, met een sterke focus op de mythologie die me bijna deed wensen dat de hele trilogie van bij het begin meer in die wereldopbouw was gedoken.
De romantiek daarentegen voelde eerder als een bijzaak, soms zelfs wat richting insta-love zonder veel opbouw. Ik vond de elementen rond de “Briar Thief” erg tof, al waren ze ook redelijk voorspelbaar, en het overkoepelende plot voelde soms wat chaotisch aan, alsof het te veel in te weinig ruimte wou proppen. Toch bleef de schrijfstijl vlot en levendig, en de wereld voelde opnieuw fris, speels en fantasierijk aan.
Al bij al was dit een mooi en charmant einde van de trilogie, ook al heeft het me niet volledig van mijn sokken geblazen. Het eerste boek blijft mijn favoriet wat romantiek betreft, maar The Undercutting of Rosie and Adam sloot het geheel wel op een charmante en creatieve manier af. Een degelijk, zij het oneven, slot.
Kim, Sophie – The God and the Gwisin (Fate’s Thread #2) ★★★★
Genre: Fantasy (Romantiek)
But when the red thread of fate leads Seokga to a cruise down the river of the dead, the woman he finds isn’t Hani . . . she’s Yoo Kisa, and she has no memory of him whatsoever – with seemingly no interest in regaining it either.
But when the Heavenly Emperor of Okhwang is murdered, Seokga and Kisa must solve the crime before the cruise ends. And as the mystery draws them closer, they will have to decide what they truly mean to each other.
There’s something bigger at play aboard the ship, something that holds the key to their fated connection – and the very fate of the world.
Als The God and the Gumiho een plezante, cliché-gevulde introductie was tot Sophie Kims wereld, dan tilt The God and the Gwisin alles wat ik daar leuk aan vond nog een trapje hoger. Dit vervolg is opnieuw schattig en zit vol K-drama energie, maar verweeft tegelijk een intrigerend moordmysterie, rijke karakterontwikkelingen en verrassend ontroerende vragen over liefde en identiteit. Ik denk eerlijk gezegd dat ik dit boek nog beter vond dan het eerste!
Het meest gewaagde is zonder twijfel de introductie van Yoo Kisa als nieuwe liefde van Seokga. Zij is een reïncarnatie van Hani, uit het eerste boek, maar is zich daar niet bewust van en is heel duidelijk helemaal haar eigen persoon. Dat is een delicaat evenwicht, dat makkelijk had kunnen mislukken, maar uiteindelijk prachtig werkt. Ik vond het geweldig hoe anders Kisa is dan Hani, en hoe dit samengaat met de vraag over het “Schip van Theseus” om haar ontluikende relatie met Seokga te kaderen.
Seokga zelf krijgt hier ook geweldig veel ontwikkeling. We zien meer van zijn onzekerheden, zijn ingewikkelde band met zijn ouders, en vooral zijn relatie met zijn broer Hwanin. Hun dynamiek bestaat uit zowel chagrijnige genegenheid als beschermend geplaag, en ik genoot van elke interactie. Seokga is enorm gegroeid sinds het eerste boek, maar heeft de charme en ondeugendheid die hem zo vermakelijk maakten, niet verloren.
Naast de romance zit de kracht ook in de mystery plot, met talloze wendingen en bevredigende onthullingen (ook al was de uiteindelijke ontknoping met de goden wat gehaast). De mythologie en setting blijven absolute hoogtepunten en geven het verhaal een unieke toets. Ook de nevenpersonages krijgen fijne verhaallijnen die mooi aansluiten bij de thema’s.
Ondanks enkele triestige momenten is het verhaal doorspekt met humor en warmte, waardoor ik regelmatig moest glimlachen. Het is nog altijd heerlijk tropy en leunt nog steeds zwaar op K-drama-inspiraties, maar dat is juist de reden dat het zo plezant leest. Dit was van begin tot eind een heel genietbare ervaring en een waardig vervolg (en helaas ook einde) op de serie.
Coldbreath, Alice – A Most Forgettable Girl (Brides of Karadok #7) ★★★★
Genre: Romantiek (Historisch)
All is going well, until Gunnilde overhears herself rudely dismissed by two knights, as ‘nice, plain and utterly forgettable’. Poor Gunnilde is mortified but as soon as the thoughtless words left his lips, someone starts to notice she has plenty of charm after all.
Ik wist niet dat dit boek al uit was! De laatste keer dat ik keek, stond het nog gepland voor de lente van 2026. Maar ik had echt zin in een verhaal zoals dit, dus ik was superblij dat ik meteen in deze kon duiken.
Net als alle boeken van Alice Coldbreath heb ik het verslonden. En zoals altijd kan ik niet helemaal uitleggen waarom. Zoveel van haar schrijfsels gaan over het gewone leven, realistische gesprekken waarin niet veel gebeurt, maar toch vind ik het volkomen verslavend en troostend. Dit boek was niet anders.
Ik vond beide hoofdpersonages erg leuk. De proloog zet een beslissend moment neer voor de heldin, en wanneer we haar maanden later weer aan het hof ontmoeten, probeert ze haar plek te vinden. Ze is pragmatisch, oprecht en openhartig, hoewel vaak een beetje naïef en veel te streng voor zichzelf. De intriges van de koningin (en haar algemene gemeenheid) gaven haar een grote rol in dit boek, wat ik niet geweldig vond, maar ik vond het geweldig hoe de heldin er eerlijk en met stille kracht mee omging.
Het gedwongen huwelijk met de held had gemakkelijk een ramp kunnen zijn, maar het werd een zegen. Ze zijn in veel opzichten tegenpolen, maar ze pasten perfect bij elkaar. Hun communicatie, hun groei, de liefde tussen hen, het maakte hun relatie een genot om te lezen. Voeg daar de groep schildknapen en James’ broer aan toe, en er waren nog meer hartverwarmende, chaotische en grappige momenten.
Het einde was extreem zeemzoeterig, maar liet me achter met een grote glimlach, zoals deze auteur steeds slaagt te doen.
Samatar, Sofia – The Practice, the Horizon and the Chain ★★
Genre: Sci-Fi (novelle)
The boy was raised as one of the Chained, condemned to toil in the bowels of a mining ship out amongst the stars.
His whole world changes―literally―when he is yanked “upstairs” to meet the woman he will come to call “professor”. The boy is no longer one of the Chained, she tells him, and he has been gifted an opportunity to be educated at the ship’s university alongside the elite.
The woman has spent her career striving for acceptance and validation from her colleagues in the hopes of reaching a brighter future, only to fall short at every turn.
Together, the boy and the woman will learn from each other to grasp the design of the chains designed to fetter them both, and are the key to breaking free. They will embark on a transformation―and redesign the entire world.
Ik pakte The Practice, the Horizon and the Chain op als een snelle tussendoortje. Ik had er veel extreem goede dingen over gehoord van veel verschillende mensen die ik online volg, dus ik was natuurlijk nieuwsgierig en hoopvol.
In essentie onderzoekt deze novelle hoe onderdrukking en hiërarchische systemen mensen blijven binden, hoe goedbedoelde bevrijdingspogingen averechts kunnen werken, en hoe zelfs wie ontsnapt verbonden blijft met de onderdrukte groep, wat zowel een last als een kracht kan zijn.
Helaas raakte dit verhaal bij mij niet helemaal de juiste snaar. Ik vond het eigenlijk een beetje saai. Misschien zit er een diepere betekenis in het verhaal die mij volledig ontging, en als dat zo is, ligt dat volledig aan mij. Maar als die diepere betekenis er niet is, kwam het verhaal nogal voor de hand liggend, zwaar aangezet en predikend over. Ja, het is duidelijk een belangrijke boodschap, maar ze werd voor mij gewoon niet op een manier gebracht die me aansprak of raakte.
Het enige dat ik zonder twijfel kan zeggen, is dat de schrijfstijl zelf mooi was, heel vloeiend en beeldrijk.
🎧 El-Arifi, Saara – Cursebound (Faebound #2) ★★★
Genre: Fantasy
Bound by hope.
Yeeran and Lettle are no longer prisoners to the fae court, but now they’re bound by the shackles of their hearts …
Yeeran was born for war but is unprepared for love. She has left her new lover, the Queen of the fae, to return to her homeland, only to find that her former lover now threatens war against the fae.
Left behind, her sister Lettle is determined to break the curse that binds the fae to their realm. When a stranger appears in the city, Lettle is convinced he’s the key. But the Fates that once spoke to her have fallen silent.
Can Lettle and Yeeran discover the secret behind the curse – and unite these two worlds before they destroy each other?
Het meest boeiende aan Cursebound, net zoals bij Faebound, is de wereld. Saraa El-Arifi heeft een fantasierijke en toegankelijke wereld gecreëerd, rijk aan mythologie en verhalen, die nog steeds makkelijk te volgen is; iets wat perfect zou werken voor een YA-publiek dat zich voor het eerst aan het fantasygenre waagt. Het magiesysteem, de culturele details en algehele diversiteit blijven de sterkste aspecten van het verhaal.
Helaas, waar de wereld schittert, faalt het plot. De plotwendingen waren pijnlijk voorspelbaar. Ik had ze allemaal lang voor hun onthulling geraden, inclusief de laatste “schokkende” wending, die voor mij eerder aanvoelde als een schouderophalen dan als een verrassing. Ook de relaties tussen de personages overtuigen niet. Mensen werden veel te snel verliefd, grote gebeurtenissen in hun leven werden vluchtig behandeld, en de dialogen voelden vaak houterig aan. Ik voelde nooit een echte connectie met iemand, en het verhaal raakte me emotioneel nauwelijks.
Representatie blijft een sterk punt, maar de personages zelf blijven vlak en weinig boeiend. Maar zelfs wanneer ik sommige echt niet kon uitstaan, bleef ik toch nieuwsgierig volgen, wat in ieder geval iets zegt over de aantrekkingskracht van de setting.
Al bij al levert Cursebound opnieuw een reis door een prachtige en intrigerende wereld, maar het voorspelbare plot en de tweedimensionale personages houden het tegen. Op dit moment weet ik niet zeker of ik het laatste deel zal oppakken als het uitkomt. Een deel van me is benieuwd hoe het zal aflopen, maar een deel maakt zich er ook niet zo druk om. Ik denk dat we zullen zien wat de tijd ons leert.
Liu, Cixin – The Dark Forest (Remembrance of Earth’s Past #2) ★★
Genre: Sci-Fi
Earth has. Now the predators are coming.
Crossing light years, the Trisolarians will reach Earth in four centuries’ time. But the sophons, their extra-dimensional agents and saboteurs, are already here. Only the individual human mind remains immune to their influence.
This is the motivation for the Wallfacer Project, a last-ditch defence that grants four individuals almost absolute power to design secret strategies, hidden through deceit and misdirection from human and alien alike. Three of the Wallfacers are influential statesmen and scientists, but the fourth is a total unknown.
Luo Ji, an unambitious Chinese astronomer, is baffled by his new status. All he knows is that he’s the one Wallfacer that Trisolaris wants dead.
The Dark Forest is, net als zijn voorganger, een boek dat ik meer waardeer om de ideeën die het onderzoekt dan om de leeservaring zelf. Net als The Three Body Problem is het fascinerend en ambitieus verhaal, dat vol slimme concepten zit, maar dat een hele klus was om doorheen te ploegen. Ik ben uiteindelijk naar het audioboek overgestapt om de dense passages door te komen. De filosofische en sociologische insteek is indrukwekkend, maar de schrijfstijl zelf voelt saai, koud en houterig aan, en de personages blijven vlak en onrealistisch.
Het seksisme in Luo Ji’s “droomvrouw” is moeilijk te negeren. Ze wordt voortdurend beschreven als onschuldig, passief en kinderlijk, en wordt zo geïdealiseerd dat ze alle handelingsvrijheid en individualiteit verliest. Zelfs als dat past binnen de cultuur en tijd waarin het boek is geschreven, bleef het voor mij ongemakkelijk en frustrerend, en kon ik er niet zomaar overheen lezen.
De verhaallijn rond de Wallfacers is een van de meest boeiende elementen van dit deel. Het idee dat gewone mensen plots enorme strategische verantwoordelijkheden krijgen en percepties, geheimhouding en macht wereldwijd moeten manipuleren, is briljant. Liu onderzoekt dit op interessante, spannende manieren en toont de spanning tussen moraliteit, misleiding en de last van kennis. Helaas worden de reizen van de Wallfacers vaak belemmerd door te technische of te lange passages, wat de impact van het concept afzwakt.
Ondanks de lengte en de complexiteit blijven de ideeën op zich wel boeiend. Ik waardeerde vooral hoe het boek thema’s als menselijke onverschilligheid, kosmische dreiging en strategisch denken onder druk verkent. Toch voelt de balans tussen “harde wetenschap” en bijna magische elementen, zoals de sophons, soms onevenwichtig aan. Ze functioneren eerder als handige plotinstrumenten dan als geloofwaardige wetenschappelijke concepten. De titel zelf verklapt trouwens al een groot deel van de centrale theorie, wat het ploeteren door meer dan vijfhonderd bladzijden zware, soms saaie tekst nog wat lastiger maakte.
Al bij al is The Dark Forest een fascinerend vervolg voor wie geïnteresseerd is in filosofische speculatie en sociologische gedachte-experimenten. Als ontspanningslectuur is het echter vooral langdradig, afstandelijk en soms ronduit vermoeiend. Ik wil de trilogie nog steeds uitlezen, maar ik heb mijn hoge verwachtingen getemperd en verwacht opnieuw een complexe, ideegedreven en niet bepaald plezierige leeservaring.
🎧 Hazelwood, Ali – Two Can Play ★★★
Genre: Romantiek (hedendaags)
Viola Bowen has the chance of a lifetime: to design a video game based on her all-time favorite book series. The only problem? Her co-lead is Jesse F-ing Andrews, a.k.a. her arch-nemesis. Jesse has made it abundantly clear over the years that he wants nothing to do with her–and Viola has no idea why.
When their bosses insist a wintery retreat is the perfect team-building exercise, Viola can’t think of anything worse. Being freezing cold in a remote mountain lodge knowing Jesse is right next door? No, thank you.
But as the snow piles on, Viola discovers there’s more to Jesse than she knew, and heat builds in more ways than one.
Two Can Play is typisch Ali Hazelwood: een piepkleine heldin, een grote held, en een misverstand waarbij zij denkt dat hij niet geïnteresseerd is, terwijl hij eigenlijk al jaren naar haar smacht. Het is charmant, grappig en precies wat je verwacht van haar hedendaagse romances. Kleine opmerking: dit boek is enkel beschikbaar als audioboek, wat soms wat ongemakkelijk kan aanvoelen bij de expliciete scènes. Maar ik heb ervan genoten, lol.
